«حسن ظن» چه موقع جایز نیست؟ + صوت

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حجت‌الاسلام محمد محمدی ری‌شهری تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) در ابتدای جلسه درس خارج فقه خود درباره «سوءظن» گفت: سوءظن به خداوند متعال و مردم نکوهیده اما نسبت به خود و دشمن نیکوست.

تولیت آستان حضرت عبدالعظیم حسنی(ع) افزود: معیار خوب یا بد بودن سوءظن، متعلقِ سوءظن است؛ یعنی اگر انسان به خود و دشمن سوءظن داشته باشد، خوب و اگر به خداوند  و مردم سوءظن داشته باشد، بد است.

حجت‌الاسلام ری‌شهری خاطرنشان کرد: امیرالمومنین(ع) در حکمت 114 نهج‌البلاغه درباره جواز و عدم جوایز سوءظن می‌فرماید: «إِذَا اِسْتَوْلَى اَلصَّلاَحُ عَلَى اَلزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ ثُمَّ أَسَاءَ رَجُلٌ اَلظَّنَّ بِرَجُلٍ لَمْ تَظْهَرْ مِنْهُ حَوْبَةٌ فَقَدْ ظَلَمَ»، معیار سوءظن بر اساس این حدیث، زمانه صلاح یا فساد است، اگر دوره‌ای باشد که مردم غالباً خوب و وظیفه‌شناس هستند، تا انسان از کسی گناهی نبیند، نمی‌تواند نسبت به او سوءظن داشته باشد، به عبارت دیگر، اگر انسان در مقطعی از زمان که مردم غالباً صالح هستند، سوءظن داشته باشد، این ظلم در حق دیگران است.

وی با اشاره به فراز دوم کلام حضرت علی(ع) در حکمت 114 افزود: امیرالمومنین(ع) در ادامه می‌فرماید: «وَ إِذَا اِسْتَوْلَى اَلْفَسَادُ عَلَى اَلزَّمَانِ وَ أَهْلِهِ فَأَحْسَنَ رَجُلٌ اَلظَّنَّ بِرَجُلٍ فَقَدْ غَرَّرَ»، هنگامی که زمانه، زمانه فساد باشد و مردم بیشتر اهل گناه باشند، اگر انسان به کسی حسن ظن داشته باشد این کار درست  نیست و خوش‌بینی در اینطور زمان‌ها باعث فریب خوردن خود آن فرد می‌شود.

* ادامه سخنان حجت‌الاسلام ری شهری را در ادامه می‌شنوید:

انتهای پیام/