رونالدو: اگر می‌توانستم، به پنجم می سال ۲۰۰۲ برمی‌گشتم!/ از «بابا موراتی» تشکر می‌‌کنم

به گزارش خبرگزاری تسنیم، رونالدو نازاریو اعتراف کرد که اگر می‌توانست، به روزی برمی‌گشت که اینتر با قبول شکست 4 بر 2 برابر لاتزیو از قهرمانی در فصل 02-2001 سری A بازماند.

رونالدو یارانش در آن فصل تنها یک پیروزی تا فتح سری A فاصله داشتند اما باخت سنگین و غیرمنتظره‌شان در استادیو المپیکو با پیروزی یوونتوس رده دومی مقابل اودینزه همراه شد تا قهرمانی از چنگ نراتزوری خارج شود و به بانوی پیر برسد. به این ترتیب یکی از تلخ‌ترین اتفاقات دوران بازیگری رونالدو رقم خورد که او را برای ترک جوزپه‌مه‌آتزا برای پیوستن به رئال مادرید متقاعد کرد.

رونالدو در مراسمی به مناسبت جشن 110 سالگی باشگاه اینتر و تأسیس تالار مشاهیر باشگاه که خودش جزو چهار نفر اول آن بود (والتر زنگا، لوتار ماتئوس و خاویر زانتی سه بازیکن بزرگی دیگر بودند که نام‌شان به عنوان مشاهیر تاریخ باشگاه اینتر در این تالار قرار گرفت) به سایت کالچو مرکاتو گفت: برای من افتخاری است که به عنوان یکی از بهترین مهاجمان تاریخ باشگاه اینتر شناخته شوم چرا که در این تیم قهرمانان بزرگی بازی کرده‌اند به همین دلیل از همه آنهایی که به من رأی دادند تشکر می‌‌کنم. من وقتی به اینتر آمدم یک بازیکن کم سن و سال بودم و اینجا بزرگ شدم. اینتر الان روی دور ناکامی افتاده اما الان وقتی است که باید خودش را نشان دهد. این تیم بازیکنان بزرگی دارد.

مهاجم برزیلی سابق نراتزوری درباره مالکان جدید باشگاه تأکید کرد: مالکان جدید؟ برای هواداران فرقی ندارد که چه کسی مالک باشگاه باشد. آنها فقط موفقیت اینتر را می‌خواهند پس من امیدوارم که مالکان جدید بتوانند اینتر را به جایی که به آن تعلق دارد برگردانند. اگر من می‌توانستم به گذشته برگردم، دوست داشتم به روز پنجم می سال 2002 برگردم و آن بازی برابر لاتزیو را دوباره انجام دهم، چون آن بازی بود که همه چیز را برای ما از بین برد.

رونالدو درباره روزهای حضورش در اینتر عنوان کرد: برای من افتخار است که در میان 4 بازیکن تالار مشاهیر باشگاه اینتر قرار گرفته‌ام. از همه به خصوص از «بابا» ماسیمو موراتی و خانواده‌اش تشکر می‌کنم. آنها مرا به اینتر آوردند جایی که «پدیده» (معروف‌ترین لقب رونالدو) شدم. من شنیده‌ام که بسیاری از اینتری‌ها درباره احساس داشتن هنگام فوتبال بازی کردن حرف می‌زنند و من هم با آنها هم عقیده‌ام چون در زمان ما فقط خوب بازی کردن کافی نبود. ما با تمام تیم‌های حریف می‌جنگیدیم و علاوه با آن با یک سیستم فاسد هم در جنگ بودیم، سیستمی که فسادش بعدها افشا شد. لیاقت ما خیلی بیشتر از آن چیزهایی بود که کسب کردیم.

اشاره رونالدو به ماجرای کالچوپولی سال 2006 بود که در آن دو قهرمانی متوالی تیم فوتبال یوونتوس از این تیم به اتهام تبانی با کمیته داوران فوتبال ایتالیا پس گرفته و میلان هم به اتهامی مشابه با امتیاز منفی مجازات شد.

یکی از بدترین خاطرات رونالدو در اینتر (1997 تا 2002 )به جز باخت مقابل لاتزیو، دو مورد مصدومیت شدیدش در این تیم بود که سبب محدود شدن تعداد بازی‌هایش برای نراتزوری به تنها 98 بازی رسمی بود که البته در همان بازی‌ها 59 گل به ثمر رساند. او از ماه نوامبر سال 1999 تا آوریل 2000 خانه‌نشین شد و تنها چند دقیقه پس از بازگشتش به میادین به دلیل پارگی رباط صلیبی دوباره خانه‌نشین شد و این بار تا ماه سپتامبر سال 2001 برنگشت.

رونالدو درباره آن خاطره تلخ گفت: من از اینتری‌هایی که با من گریه و در کنار من خوشحالی کردند و از آنهایی که با من در لحظه مصدومیتم رنج کشیدند تشکر می‌کنم. آن دوران بود که مرا قوی کرد و به من فهماند قدرتی دارم که تا پیش از آن نمی‌دانستم. من نمی‌دانستم که آیا دوباره هرگز خواهم توانست بازی کنم یا نه و به همین دلیل آن مقطع مرا از نظر روحی و روانی تقویت کرد. به همین دلیل قدر آن اتفاق را می‌دانم.

رونالدو بعد از بهبودی کامل زانویش به همراه تیم ملی برزیل قهرمان جام جهانی سال 2002 شد.

انتهای پیام/