حضرت زهرا(س) علت رویگردانی از علی(ع) در ماجرای سقیفه را توضیح می‌دهد

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا یکی از تلخ‌ترین واقعه‌ای که در تاریخ اسلام رقم خورد،‌ ماجرای سقیفه بنی‌ساعده بود که طیّ آن خلافت امیر مؤمنان(ع) مورد غصب واقع شد. امام علی(ع) بر اساس علم لدنّی خویش و توصیه‌های قبلیِ پیامبر گرامی اسلام(ص) سکوت را بر قیام ترجیح دادند. در این میان حضرت زهرا(س) که اولین مدافع حریم ولایت و امامت اهل‌بیت(ع) شناخته می‌شوند، به دفاع از امام و ولیّ خویش برخاست و سخنرانی‌های متعددی را ایراد فرمود. 

در روایتی حضرت زهرا(س) به برخی علل غصب خلافت امیرالمؤمنین(ع) اشاره کردند. پس از آنکه حضرت در بستر بیماری قرار گرفتند، اولین کسی که به عیادت آن حضرت آمد اُمّ سَلَمه بود. گفت: ای دختر رسول خدا، شب را چگونه صبح کردی؟ فرمود: حزن و اندوه قلبم را فرا گرفته، به سبب از دنیا رفتن پیامبر و ستمگری به وصی پیامبر، حجاب علی را هتک کردند [کنایه است از جسارت به حضرت زهرا(س)]؛ همان که امامتش را غصب کردند، بر خلاف آنچه که خدا در قرآن نازل کرده و پیامبر در سنّت خود بیان فرموده بود. سبب این کار: 

* کینه‌هایی بود که از بدر (از علی) به دل داشتند و انتقام و طلب خون‌هایی که در اُحد ریخته بود.
* این منافقان دشمنی علی را در دل هایشان پنهان داشتند.
* آن گاه که خلافت را گرفتند و به هدف رسیدند، یکباره، ابر اهلِ شقاق بر ما باریدن گرفت و بلا بر ما فرو ریخت. بند کمان ایمان از سینه‌های آنان بُرید و آنچه دل‌هایشان می خواست، به سبب غرور دنیا به ما آزار کردند؛  أَحرَزُوا عائِدَتَهُم غُرورَ الدُّنیا.  اینها همه به جهت آن بود که علی پدران آنان را در نبردهای سخت و در منازل شهادت کشته بود.

بر اساس این روایت، انتقام کینه‌توزی نسبت به امیر مؤمنان(ع) به سبب طلب خون‌هایی که در اُحد ریخته شده بود، عامل خیانت به حضرت بود. زیرا در غزوه بدر، از هفتاد نفر از بزرگانی که کشته شده بودند، 35 نفر به دست حضرت علی(ع) کشته شدند. در اُحد، در اول جنگ، یازده نفر از پهلوانان قریش را حضرت علی (ع) کشت.

حضرت زهرا(س) عامل دیگر را غرور و فریب دنیا معرفی فرمودند. خصلتی که همواره در طول تاریخ باعث بسیاری از فسادهای اجتماعی شده است تا جایی که سر امام حسین(ع) در روز عاشورا بر نیزه کرد.

بیشتر بخوانید:
راهکار خوشبختی جامعه در بیان حضرت زهرا(س)

متن روایت: دَخَلَتْ اُمَ سُلمَه عَلی فاطِمَه (س) فَقالَتْ لها: کیفَ اصبَحْتِ عَن لیلتک یا بنتَ رَسُولِ اللّه؟ قالت: اَصبَحتُ بین کمْدِ و کرْبِ، فَقْدِ النّبی و ظُلمِ الوَصیّ. هُتِک وَ اللّهِ حِجابهُ، مَنْ اصبَحَتْ اِمامَتُهُ مَغصْوَبَه عَلی غَیرِ ما شَرَعَ اللّهُ فِی التَّنزیلِ و سَنَّها النَّبیُّ فی التأویلِ وَلکنَّها أحْقادُ بَدریه وَ تِزاتٌ اُحُدِیه، کانَتْ عَلیها قُلوبُ النّفاقِ مُکتَمِنَه. فَلَمَا استَهْدَفَ الامرَ. اَرْسَلَتْ عَلینا شَآبیبُ الآثار، مِنْ مخیله الشّقاقِ. فیقطَعُ وَ تَرُ الایمانِ مِنْ قَسِیَ صُدورِها عَلی ما وَعَدَاللّهُ مِنْ حِفظِ الرّساله و کفالَه المؤمنینَ أَحرَزُوا عائِدَتَهُم غُرورَ الدُّنیا، بَعدَ استنصارِ مِمَّن فتَک بآبائِهِم فی مَواطِنِ الکرْبِ وَ مَنازلِ الشَّهاداتِ.

انتهای‌پیام/