اهواز| روایت امیرخانی از نویسندگی با طعم آرمان‌خواهی

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اهواز، طرح بنی کتاب این ماه به مناسبت چاپ بی‌سابقه کتاب "رهش" در تالار دانشکده بهداشت دانشگاه جندی شاپور میزبان خالق اثر یعنی رضا امیرخانی بود.

امیرخانی که پیش از این با کتاب‌های ارمیا، قیدار و نفحات نفت، خود را در دل مخاطبان گروه‌های سنی مختلف و اغلب دهه هفتادی جا داده بود این بار با فاصله‌ای 5 ساله با کتاب رهش به سراغ آنان آمد تا دوباره قلم خود را برای طرفدارانش تکرار کند.

وی در پاسخ به سوال مجری برنامه درباره لزوم خواندن رمان در فضای کنونی جامعه و نخستین برخورد با رمان اظهار داشت: ما در دهه شصت با خجالت رمان می‌خواندیم و هنگامی که فکر می‌کردیم که کتب علمی کاربردی‌تر است به سراغ خواندن رمان نمی‌رفتیم.

امیرخانی با بیان اینکه با هیچ یک از کتب علمی نمی‌توان یک انسان کامل را مجسم کرد و هر علم تنها مربوط به بخشی از مجموعه بزرگ انسان است، افزود: در رمان با زندگی انسان‌ها روبه‌رو می‌شویم و رمان انسان وارانه‌ترین جنس کتاب است. به وسیله رمان می‌توان به‌گونه‌ای تصویرسازی کرد که این اتفاق در زندگی شخصی نیز موثر باشد.

نویسنده کتاب رهش بیان کرد: هر قدر که جهانِ من وسعت پیدا کند تنها به اندازه یک طول عمر زندگی خواهم کرد اما به وسیله رمان زندگی‌های متفاوتی را می‌توان تجربه کرد همچنین رمان‌ها با ما رشد و تغییر نیز می‌کنند.

وی درباره ماندگاری برخی آثار در عرصه رمان ادامه داد: رمان‌هایی که می‌مانند موثرتر هستند برخی رمان‌ها مانند اسب همیشه زیبایی خود را داشته‌اند و در همه حال تصویری زیبا از خود نشان می‌دهند اما برخی رمان‌ها بعضا مانند بعضی ماشین‌هایی هستند که پس از چند سال از رده خارج می‌شوند.

امیرخانی پس از شنیدن انتقادات دانشجویان حاضر در سالن و تامل درباره سخنانشان گفت: من نیز مانند یکی از شما در جلسه نقد از کتاب‌های امیرخانی نشسته‌ام و اکنون از موضع شما به رهش و سایر کتاب‌هایم نگاه می‌کنم.

وی تصریح کرد: نمی‌توانم سخن شما را بطور قطع رد و یا تایید کنم همچنین باید به یاد داشته باشیم که منتقد و نویسنده گلادیاتور نیستند تا حرف‌ها و جبهه‌گیری‌های توسط هر یک از آن‌ها رد و بدل شود.

نویسنده کتاب ارمیا در پاسخ به سوال مجری درباره اینکه کدام شخصیت از رمان‌هایش بیشتر نزد او محبوب است تاکید کرد: هیچوقت شخصیت‌های ساختگی‌ام در رمان‌ها محبوب من نیست، ساخت این شخصیت‌ها بعضا بخاطر اشراف من به آن‌ها است، اینکه من از بالا به آن‌ها نگاه می‌کنم و کاملا در جریان امورشان هستم.

وی درباره کتاب رهش و شیوه پرداخت به این رمان عنوان کرد: من در رهش انتقادهایی نسبت به یکسری امور داشتم، بسیاری از نگاه‌های مسئولان امروز ما، فارغ از نگاه‌های ارزشی دارای نفاق است.

امیرخانی تصریح کرد: ما در جامعه نفاق ساختاری داریم و اصلا این موضوع ربطی ندارد که فرد معتقد است یا خیر. علاء در رمان رهش نماینده این دسته از آدم‌ها است.

وی تاکید کرد: ما به عنوان کسی که به جمهوری اسلامی معتقد هستیم باید با نفاق ساختاری در جامعه امروز مبارزه کنیم و رهش آینه‌ای است که می‌خواهد این کار را نیز انجام دهد.

نویسنده کتاب رهش با اشاره به مخالفان این کتاب افزود: اگر رهش را دوست نداریم به این دلیل است که رهش نیز شبیه ما است و باید مانند ما نفاق را اصلاح کند.

وی درباره شخصیت داستان رهش ادامه داد: شخصیت اول داستان رهش، شهر است. الگویی که برای شهر انتخاب شده آن منطقه است که داستان در فضای همان ترسیم می‌شود همچنین باید توجه داشت که الگوی کشور نیز کل تهران است. مشکل از اینجا آغاز می‌شود که خود این منطقه کج شده است.

امیرخانی گفت: شهر یک موجود سیاسی و حکومتی نیست بلکه یک موضع تمدنی دارد زیرا شهر می‌خواهد زندگی کند و فصل الشعار کتاب نیز همان شهر است.

به گزارش تسنیم، امیرخانی با اظهارات خود در جمع دانشجویان همچنین بر اساس آنچه که در کتابش نوشته، با ترسیم واقعیت جامعه امروز و لزوم عبور از بحران‌های موجود، بیشتر به دنبال آرمان شهر خود می‌گردد.

آرمان شهری که پر است از ساده‌ترین حق شهروندی و نبود آدم‌هایی با رنگ‌های گوناگون در راس برخی پست‌ها و مناصب یا به گفته خود نفاقی که جدای از هر ارزشی برای برخی مسئولان کشور ارزش محسوب می‌شود.

نویسنده کتاب رهش خواننده را به چالش می‌کشاند که شخصیت افراد و اطرافیان تا چه اندازه به یک انسان کامل نزدیک است و این پرسش را نیز برای او به وجود می‌آورد.

گزارش از زینب مرزوقی

انتهای پیام/ح