داستان دو برادر انقلابی؛ از مبارزه با منافقین تا شهادت در بازی‌دراز
مصطفی و مهدی واعظی دو برادر انقلابی بودند که در سال‌های قبل از انقلاب و در روزهای خفقان به مبارزه با رژیم شاهنشاهی پرداختند. مصطفی در ارتفاعات بازی‌دراز و در مقابله با رژیم بعث به شهادت رسید و مهدی در خرداد ۶۰ توسط منافقین شهید شد.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم، در روزهای خفقان رژیم پهلوی دیگر سن و سال و جنسیت مهم نبود، همه به میدان آمدند، تا انقلاب اسلامی به پیروزی برسد. مردم جان خود را فدای عقیده و مذهب کردند، تا آیندگان هم از این انقلاب بهره‌مند شوند. در راه دفاع از عقیده، برخی از مردم به صورت خانوادگی به میدان آمدند. خانواده «واعظی» نیز از این امر مستثنی نبودند. برای آشنایی بیشتر با شهیدان مصطفی و مهدی واعظی که نقشی در پیروزی انقلاب اسلامی داشتند، خبرنگار دفاع پرس به معرفی این دو شهید بزرگوار پرداخته است که در ادامه می‌خوانید.
مصطفی در سال 1334 به دنیا آمد. وی در سال‌های 57-56 به یک گروه مذهبی پیوست و به این وسیله سیر مبارزاتی خودش را نظم داد و با تشکیلاتی اسلامی، محکم و استوار به مبارزه علیه رژیم پهلوی پرداخت.
شهید مصطفی در مغازه‌اش گودال بزرگی حفر کرده بود که اعلامیه‌های امام (ره) را در آنجا تکثیر می‌کرد و در ساعات بعد از نیمه شب به پخش آن‌ها می‌پرداخت که در این رابطه یک بار نیز بازداشت شد. مصطفی بعد از پیروزی انقلاب در سال 59-58 به بسیج و سپس سپاه پاسداران پیوست و به مدت سه ماه به جبهه رفت و در بازی دراز شهید شد.
شهید مهدی واعظی در سال 1333 متولد شد. وی نیز با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی (ره) دست به فعالیت‌های گسترده فرهنگی و سیاسی زد و در زمان اوج‌گیری انقلاب اسلامی با همکاری مصطفی نارنجک دستی و سه راهی می‌ساختند و در مبارزاشان از آن‌ها استفاده می‌کردند. پس از این که انقلاب به پیروزی رسید عضو کمیته مرکزی انقلاب اسلامی شد، تا این که در 25 آذر 1360 به دست منافقین ضد خلق به شهادت رسید.
مادر شهیدان واعظی با اشاره به اینکه دو فرزند و یک نوه‌اش را در راه اسلام تقدیم کرده است، اظهار داشت: اولین شهید این خانواده مصطفی بود که وقتی خبر شهادت او را شنیدم خداوند را شکر کردم که فرزندم لیاقت داشت در راه اسلام شهید شود و منافق نشد. بعد از آن مهدی بود که با اصرار فراوان در کمیته می‌خواست که به جبهه برود ولی به دست منافقین شهید شد. امیر طاهری (نوه‌ام) 17 سال داشت و در مرز عراق جزو گروه ضربت بود. او در ضمن درس‌های مدرسه‌اش، فقه و الهیات و قرآن نیز می‌خواند و من افتخار می‌کنم که ایشان در راه اسلام و قرآن شهید شد.
همسر شهید مصطفی واعظی در خصوص فعالیت‌های همسرش روایت کرد: ما از همان اوایل که با هم ازدواج کردیم با توجه به فعالیت‌های وی برایمان مشخص بود که کارهایش به شهادت ختم می‌شود. فعالیت‌های انقلابی‌ام به پیش از پیروزی انقلاب اسلامی بازمی‌گردد. همسرم پیش از این تصمیم گرفته بود که به فلسطین برود، اما جذب امام (ره) شد و در ایران ماند. مصطفی بعد از پیروزی انقلاب به سپاه پاسداران پیوست و بعد به جبهه رفت. در هر صورت ما آماده بودیم که کسی که به جبهه می‌رود یا شهید و مجروح برمی‌گردد و یا مفقود و اسیر می‌شود و وقتی هم که خبر شهادت ایشان را شنیدم خدا را شکر کردم که ما هم توانستیم سهمی در این انقلاب داشته باشیم. فرزندمان شش ماهه بود که همسرم به شهادت رسید.
همسر شهید مهدی واعظی نیز در خصوص حفظ دستاورد‌های انقلاب توسط خانواده شهدا، عنوان کرد: راجع به حفظ دستاورد‌های انقلاب ما باید مواظب باشیم که به راحتی آن‌ها را از دست ندهیم، چون انقلاب کردن آسان ولی نگهداری آن مشکل است.
انتهای پیام/
