سروده مرحوم حسین منزوی در نعت امام سجاد (ع)

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، حسین منزوی را به غزل‌های عاشقانه‌اش می‌شناسند غزل‌هایی که ازنمونه‌های برتر غزل عاشقانه امروز است و از ماناترین آن‌ها. اگر به دقت مجموعه اشعار قطور حسین منزوی راوارسی کنیم به غیر از غزل‌های عاشقانه و اشعار دیگر او به بخشی می‌رسیم که نمایانگر روح و منش شیعی این شاعر بزرگ معاصر است.

بخشی که به اشعار آیینی او اختصاص دارد اشعاری که با ستایش خداوند و قرآن کریم آغاز شده و با ستایش ولی عصر (عج)  به انجام می رسد و در منقبت تمامی چهارده معصوم شعر دارد، بخشی از ذوق اوست که برجسته نشده بود. برخی از بزرگان شعر فارسی معتقدند اشعار آیینی حسین منزوی که به وصیت خودش بعد از مرگ او انتشار یافت یکی از بهترین نمونه‌های شعر آیینی معاصر است.

زمان شهادت حضرت زین العابدین (ع) نیز مانند تولد مبارکشان نامعلوم است و بر سر تاریخ آن اختلاف است، دامنه این اختلاف از سال 92 هجری قمری تا سال 100 هجری است، اما آنچه از همه مشهورتر است، یکی سال 94 هجری قمری است که آن را به مناسبت ارتحال فق‌های بیشماری از اهل مدینه، «سنه الفقهاء» نامیده اند و دیگری سال 95 هجری قمری.

«حسین» فرزند امام علی بن الحسین (ع) وفات پدر خود را در سال 94 هجری قمری اعلام کرده و بر این اساس بزرگانی نظیر شیخ مفید و شیخ طوسی و محقق اربلی و ابن اثیر نیز همین نظر دارند.

سروده مرحوم حسین منزوی در نعت امام سجاد علیه السلام 

شب خوشه‎چینِ خلوتِ تو...

سجاد! ای به گوشِ ملائک، دعای تو
شب، خوشه‎چین خلوت تو با خدای تو

ای چشم آسمان و زمین مانده خیره‎وار
بر شور و جذبه‎های تو در سجده‎های تو

ای دیدن قتال غم انگیز کربلا
حُزنِ همیشه ساخته از ماجرای تو

یک روز بود واقعه ی کربلا، بلی
یک عمر وقفه داشت ولی کربلای تو

ای وارثِ پیمبر و حیدر که اختران
برآفتاب فخر کنند از ولای تو

محراب را به وقت مناجات تو ، همه
افتاده لرزه‎ها به تن از های‎های تو

ای یک نیای تو به نَسَب، مفخر عرب
وی محور عجم به حَسَب یک نیای تو

ای زینت تمامی پرهیزیان به زهد
وی زیور تمام دعاها، دعای تو

در مدح تو، ترانۀ توحید سردهد
هرچند نیست زمزمۀ من، سزای تو 

انتهای پیام/