فریندخت زاهدی: اینکه تنها در خیابان مردم را سرگرم کنیم غلطی فاحش است
فریندخت زاهدی، عضو هیئت علمی دانشگاه تهران، در مراسم رونمایی کتاب «تئاتر خیابانی» خود، با اشاره به آثار صرفاً سرگرم کننده این گونه نمایشی، رویه مطلق سرگرم‌کنندگی را غلطی فاحش برشمرد.
به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، شب گذشته با پایان یافتن اجراهای نمایش‌های خیابانی دوازدهمین جشنواره مریوان، مراسم رونمایی دو کتاب «تئاتر خیابانی: روند تغییر محیط قراردادی نمایش» به قلم فریندخت زاهدی و «تئاتر شورایی» به کوشش علی‌ظفر قهرمانی‌نژاد با حضور هنرمندان و مسئولان در اداره فرهنگ و ارشاد اسلامی مریوان رونمایی شد.
مهدی شفیعی، مدیرکل اداره هنرهای نمایشی با اشاره به مسئله حوزه تئاتر دانشگاهی اظهار داشت:«پژوهش برای رسیدن به یک نقطه واحد در این حوزه یک نیاز است. یکی از ویژگی‌های خانم دکتر زاهدی فعالیت در مورد شکل‌دهی تئاتر کشور است و او در این باره صاحب‌نظر بوده است.»
وی درباره کتب «تئاتر خیابانی» نیز گفت: «امیدورام این کتاب مثل کتب دیگر، مرجع ارزشمندی باشد و عاملی برای نزدیکی گروه‌ها به جریان‌های آکادمیک.»
فریندخت زاهدی نیز با بیان آنکه نمایشگر و تماشاگر در تئاتر خیابانی یکی هستند و این مهمترین وظیفه و هدف تئاتر خیابانی است، گفت:«تئاتر خیابانی به جای اینکه منتظر آمدن تماشاگر به سالن باشد، خودش میان مردم می‌رود و تماشاگر را تبدیل به نمایشگر می‌کند و با مفاهیم اجتماعی در کار تشویق به وروذ می‌کند.»
وی افزود: «من سال 60، در دیار غربت تز فوق لیسانسم را می‌نوشتم و در مورد تئاتر خیابانی کار می‌کردم، بعد از برگشتن و شروع تدریس دیدم کارهایی که در عروسی انجام می‌شود به نام تئاتر خیابانی مطرح می‌شود. این نوع نمایش فلسفه و قوانین خودش را دارد. بنا به فرهنگ‌ها، مخاطب و نوع نگرش جامعه ممکن است شکل متفاوتی به خودش بگیرد؛ ولی همیشه وظیفه‌اش رفتن به میان مردم و بازگو کردم مشکلات اجتماعی است.»
استاد دانشگاه تهران درباره شکل‌گیری تئاتر خیابانی گفت: «در تاریخ 80، 90 ساله خودش که به شکل شاخه‌ای از تئاتر تمرین و اجرا شده و فرمول‌هایش را پیدا کرده و شاخه‌های مختلفی پیدا کرده است. تئاتر محیطی، مکان‌محور، تبلیغی و... از تئاتر خیابانی برآمده‌اند. در سال 77 احساس کردم نیاز به نگاهی آکادمیک است؛ زیرا تئاتری فراگیر است، آموزشی و پداگوژیک است و اهمیت بسیاری دارد، اینکه تنها در خیابان مردم را سرگرم کنیم غلطی فاحش است.»
وی با اشاره به تجربه تحقیقاتی خود بر تاریخ تئاتر خیابانی و ریشه‌های آن که منجر به روند خارج شدن نمایش از سالن سنتی تئاتر و آمدن تئاتر به خیابان و فضاهای نامتعارف شده است، گفت: «به تئاتر روس، آمریکا و... که فرم مشخصی پیدا کردند پرداختم تا جوانان از یک کتاب مرجع برای آگاهی از معنای تئاتر خیابانی استفاده کنند. برای آموزش تئاتر خیابانی نیاز به چگونگی شکل‌دهی گروه‌هاست که با همین نام کتاب دیگری تألیف شده است. آنچه اهمیت دارد هیچ‌وقت فکر نمی‌کردم. هنوز راه زیادی در پیش است. نبودن مطالعه و سرسری گرفتن تئاتر خیابانی اهانتی به تماشاگر است.»
کتاب «تئاتر خیابانی» پیش از این در سال 78 چاپ شده و اکنو پس از گذشت 18 سال به همت انتشارات واندا بازنشر شده است.
همچنین در این مراسم از پرتال رسمی دفتر تئاتر خیابانی با حضور و ارائه سامان خلیلیان، مدیر این دفتر رونمایی شد.
انتهای پیام/
