شعر «زنجیرش کنید» ادای دِین به مقام منزوی است + صوت

به گزارش خبرنگار فرهنگی باشگاه خبرنگاران پویا، در هفته گذشته قطعه‌ی «زنجیرش کنید» با آهنگسازی میدیا فرج‌نژاد و خوانندگی محمد معتمدی منتشر و با بازخوردهای خوبی از سوی مخاطبان موسیقی ایرانی مواجه شد.

شعر این قطعه را علیرضا کُلیایی سروده است. کُلیایی درباره‌ی شعر «زنجیرش کنید» می‌گوید:‌ زنجیرش کنید برای من شعری است که با جوهر شیدایی نوشته شده است. گاهی هنرمند دچار آشفتگی‌های درونی می‌شود و هرگز نمی‌تواند از شر جنون درونی‌اش رهایی پیدا کند؛ مگر با اثری که خلق می‌کند. پس آن اثر برای هنرمند مرهم و شفاست.

او ادامه می‌دهد: زنجیرش کنید شعری کاملا جوششی است و نتیجه برخورد با یکی از شاهکارهای حسین منزوی است. همیشه دوست داشتم جواب این پرسش منزوی را بدهم که «درون آینه‌ی روبه‌رو چه می‌بینی / تو ترجمان جهانی بگو چه می‌بینی» یا این که در جایی دیگر می‌گوید «زندگی طرح چلیپایی است تفسیرش کنید»
چلیپا در ادبیات و عرفان ایرانی نمادی برای رنج است. این رنج برای من بازتابش در جوابیه‌ای بود که به این شعر دادم. در این شعر یک مثلث عاشقانه از خسرو، فرهاد و شیرین را متصور شدم و سعی کردم از زبان شخصیت اول این داستان که می‌تواند خسرو باشد حرفم را بزنم.

کُلیایی با اشاره به تسخیر خسرو از سوی فرهاد می‌گوید: فرهادی که در تنهایی خودش به سر می‌برد و تنها راهی که می‌تواند دردش را از این جدایی بیان کند، این است که شب‌ها به خواب خسرو بیاید و خلوت خسرو را آشفته و درون خسرو را تسخیر کند. گویا کسی که هم آغوش و همراز و همدم شیرین است، دیگر خسرو نیست. بلکه روح فرهاد است در وجود خسرو. این برای من در قالب یک تراژدی قابل تصویر بود و دوست داشتم این المان‌ها را بیان کنم و اشاره‌ای به جنون و شیدایی حسین منزوی در اشعارش داشته باشم.

او تاکید می‌کند: جنون و شیدایی در شعر برای من یک حلقه گمشده است. «زنجیرش کنید» در واقع ادای دِین به مقام والای مولانا حسین منزوی است.

این شاعر درباره‌ی تلفیق شعر و موسیقی می‌گوید:‌ شعر و موسیقی متمم و مکمل یکدیگر هستند و باید از لحاظ مختصات شیدایی و جنون همرنگ و یک‌اندازه باشند. درست مانند شکردانی است که اگر از شکر شعر شکردان را پُر کنیم و فضای خالی برایش نگذاریم، آن شکر هیچ خروجی نخواهد داشت. آن فضای خالی که برای شعر در نظر گرفته می‌شود بر عهده‌ی شیدایی شاعر است.

او تاکید می‌کند:‌ من کار بر روی یک ملودی را نمی‌پسندم. چرا که احساس می‌کنم شعر از فضای جوششی در می‌آید. ترجیحم این است که آهنگساز به شعر آشنا باشد و این ارتباط بین شاعر و آهنگساز شکل بگیرد. آهنگساز با شعر معاشرت کند و شاعر هم حرف‌های آهنگساز را بشنود. در نهایت اگر شاعر شعری را خلق می‌کند، میوه‌ی شعور شاعر باشد تا در اختیار آهنگساز قرار گیرد و آهنگساز هم موسیقی درونی شعر را درک کند و در قالب یک مجسمه زیبا ظاهرش کند.

کُلیایی می‌گوید: کار بر روی ملودی حالت مهندسی و چیدمانی می‌گیرد. من این حالت را نمی‌پسندم اما به دوستانی که اینگونه فعالیت‌ می‌کنند احترام می‌گذارم.

در پایان قطعه‌ی «زنجیرش کنید» را با صدای محمد معتمدی و با آهنگسازی میدیا فرج‌نژاد می‌شنوید. شعر این قطعه را علیرضا کُلیایی سروده است.

انتهای پیام/