چه تضمینی برای جلوگیری از بروز تبانی و فساد در شناسایی شرکتهای دانش‌بنیان وجود دارد
حضور ۳۴ شرکت کارگزار برای تایید درخواست شرکتها برای دانش‌بنیان شدن، سؤالاتی را به ذهن متبادر می‌کند از جمله اینکه اصل تفویض اختیار به این کارگزاران برحسب چه معیار و ضرورتی صورت گرفته است؟
به گزارش خبرنگار علمی باشگاه خبرنگاران پویا؛ همانطور که در یازدهمین پرونده «دانش‌بنیان رمز توسعه پایدار کشور» با موضوع «دانش‌بنیان شدن منوط به نظر 34 کارگزاری» بررسی شد، شرکتها و موسساتی که متقاضی دانش‌بنیان شدن هستند بعد از گام ابتدایی ثبت‌نام، وارد چرخه ارزیابی توسط دبیرخانه کارگروه ارزیابی شرکتهای دانش‌بنیان با کارگزاریهایی مشخص می‌شوند که رأی نهایی بسته به نظر آنها است.
چارت تعریف شده به این شکل است که هر شرکت متقاضی دانش‌بنیان شدن باید چهار مرحله را پشت سر بگذارد تا در نهایت به عنوان دانش‌بنیان شناخته شود.
بعد از بارگزاری مستندات لازم از جمله مجوز تأسیس، پروانه بهره‌بردای شرکت، تصویر آگهی تأسیس به همراه آخرین تغییرات شرکت در روزنامه رسمی، آخرین لیست بیمه شرکت به همراه خلاصه وضعیت دستمزد، حقوق و مزایا، تصویر آخرین اظهارنامه مالیاتی ارسالی به سازمان امور مالیاتی، رزومه یا کاتالوگ شرکت، نمودار سازمانی و... در سایت دانش‌بنیان یکی از مراحل سخت ارزیابی شروع می‌شود.
با تکمیل بخش مستندات لازم و ارائه درخواست به دبیرخانه کارگروه ارزیابی شرکتهای دانش‌بنیان، اطلاعات شرکتها توسط دبیرخانه کارگروه به کارگزاران برای ارزیابی فرستاده می‌شود و پس از تأیید نهایی صلاحیت، شرکت دانش‌بنیان معرفی می‌شود.
شرکتهایی که مطابق آئین‌نامه‌های اجرایی مندرج در گزارش «چگونه می‌توانیم دانش‌بنیان شویم» شرایط دانش‌بنیان شدن را دارند باید برای ثبت درخواست خود به سامانه www.reg.daneshbonyan.ir مراجعه کرده و ثبت‌نام اولیه را انجام دهند.
ارزیابی تمامی درخواستها توسط «کارگزاران ارزیابی شرکتهای دانش‌بنیان» که اسامی آنها به شرح زیر است، انجام می‌شود:
شرکتها و موسساتی که شاخصهای موجود در آیین‌نامه تشخیص صلاحیت شرکتها و موسسات دانش‌بنیان را داشته باشند و بعد از طی مراحل ارزیابی از طریق «کارگروه ارزیابی و تشخیص شرکتها و مؤسسات دانش‌بنیان و نظارت بر اجرا» تایید شوند به صندوق نوآوری و شکوفایی معرفی می‌شوند تا طرح خود را به آن صندوق ارائه کرده و از تسهیلات مربوطه با توجه به اساسنامه این صندوق استفاده کنند.
اما درباره نحوه ارزیابی متقاضیان دانش‌بنیان شدن توسط 34 شرکت و کارگزاری که این امر خطیر بر عهده آنها گذاشته شده، چند سؤال اساسی و کلیدی مطرح است:
1. چرا وظیفه خطیر ارزیابی شرکتهای دانش‌بنیان بر عهده چند شرکت و کارگزار خاص گذاشته شده و معاونت علمی و فناوری ریاست جمهوری با توجه به نقش حاکمیتی که در ارتباط با مقوله حمایت از دانش‌بنیانها دارد، چنین وظیفه‌ای را خود بر عهده نگرفته است؟
2. صلاحیت خود شرکتهای بخش خصوصی حاضر در لیست کارگزاران چگونه و با چه معیارهایی سنجیده شده است؟
3. اصل تفویض اختیار به این کارگزاران برحسب چه معیار و ضرورتی صورت گرفته است؟ آیا قرار بوده با تفویض چنین اختیاری، روند رسیدگی به درخواست متقاضیان دانش‌بنیان تسهیل یا ارزیابیها عادلانه و دقیق‌تر شود؟
4. چه تضمین و مکانیزم نظارتی وجود دارد که کارگزاران ارزیابی شرکتهای دانش‌بنیان برای صدور مجوز دانش‌بنیانی برای متقاضیان، تبانی یا درخواست پرداخت رشوه نکنند؟ و در این میان حقوق شرکتهای مستحق دانش‌بنیان شدن، تضییع نشود؟
5. سامانه نظارتی بر روند فعالیت کارگزاران به چه شکل و براساس چه معیارهایی است؟
6. حاکمیت این حوزه برای جلوگیری از بروز ارتشاء و فساد در روند بررسی درخواستهای دانش‌بنیان، چه ابزارهایی را به کار گرفته و معیارهای آن چیست؟
خبرگزاری تسنیم در شماره‌های بعدی این پرونده، به بررسی ابعاد مختلف این سؤالات خواهد پرداخت لذا از مخاطبان تقاضا دارد برای روشن شدن ابعاد مختلف رسیدگی به درخواستهای دانش‌بنیان، پیگیر پرونده «دانش‌بنیان رمز توسعه پایدار کشور» تسنیم باشند و نقطه‌نظرات خود را از طریق بخش ارسال «کامنت» این پرونده ارسال کنند.
انتهای پیام/
