ایجاد "بصیرت اجتماعی" برای فهم بهتر حقوق شهروندی معلولان در جامعه

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، نگاهی که یک‌باره برمی‌گردد، شخصی نگاهت را به خود جلب می‌کند، چشم به انسانی می‌دوزی که با سایر اطرافیان تفاوت دارد که این تفاوت خود را با نقص عضو، نابینایی و یا ناشنوایی نشان می‌دهد، تفاوتی که در ادبیات جامعه به اسم معلولیت نام گرفته است اما وقتی به این انسان‌ها نزدیک می‌شوی بعد از دو سه کلام درمی‌یابی که معلولیت آن‌ها مثل تفاوت رنگ لباس تو با اوست وگرنه تفاوتی از نظر توانایی و هوش و درایت وجود ندارد و چه‌بسا توانمندی او تو را به فکر فرو می‌برد که چرا ما این توانایی را نداریم، این نقطه‌ عطفی می‌شود که تو بیشتر به آن‌ها و شخصیت والایشان نزدیک شوی.

این انسان‌ها با نقیصه‌های خدادادی یا بر سر حوادث و اتفاق، 12 درصد از جمعیت جامعه ما را تشکیل می‌دهند که متأسفانه 88 درصد دیگر جامعه تاکنون نسبت به این دسته از افراد جامعه کم‌توجه بودند که روز و هفته معلول فرصت مناسبی برای بهتر دیدن انسان‌های توانمندی است که معلولیت را در یک واژه صرف باقی گذاشتند و با تلاش و همت خود، این واژه را تنها به محدودیت معنی کردند و استعدادهای خدادادی خود را در راه زندگی بهتر و باکیفیت به کار گرفته‌اند، در ادامه با چند نفر از این بلند همتان آشنا می‌شویم.

امید پرفروغ بانوی روشندل

معصومه طغرایی، بانوی روشن‌دل سمیرمی که با اهتمام و همت ویژه خود توانست چندین کتاب درباره زندگی خود و آموزش خط بریل برای کودکان و نوجوانان نابینا منتشر کند، این بانوی روشندل در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: از 15 سالگی درس خواندن را در مرکز شبانه‌روزی "ابا بصیر" اصفهان شروع کردم و بعد از سپری کردن تحصیلات در دبیرستان آزاده سمیرم، تحصیلات دانشگاهی خود را در مقطع کارشناسی را در دانشگاه آزاد دهاقان گذراندم و در این راه همواره معلمان، دوستان و خانواده بهترین پشتیبان برای من بودند.

بانوی روشن‌دل سمیرمی تحصیلات خود را در مقطع کارشناسی ارشد در رشته زبان و ادبیات فارسی در دانشگاه آزاد اسلامی ارسنجان فارس ادامه داد و به‌عنوان دانشجوی نمونه برگزیده شده و اکنون دانشجویی سال آخر مقطع دکتری است که هم‌زمان به‌عنوان مربی و مشاور به روشندلان ارسنجان، سمیرم و دهاقان درس زندگی می‌دهد.

پرتابی به‌سوی قهرمانی

اکرم منصوری، قهرمان ورزش پرتاب با نیزه کشور از دیگر بانوان توانمند معلول اصفهانی است که او نیز با غلبه بر معلولیت خود سکوی افتخارات ورزش ایران را از آن خود کرده است، این بانوی قهرمان از دوران سخت زندگی و حوادثی که باعث معلولیتش شد و از لطف خدا و همت خود برای رسیدن به قله‌های قهرمانی به خبرنگار تسنیم می‌گوید: من در سن 4 سالگی بر اثر تصادف دست راست خود را از دست دادم و در بهار سال 73 نیز چشم چپم بر اثر حادثه‌ای دیگر نابینا شد و 2 سال بعد از آن نیز بر اثر حادثه آتش‌سوزی در منزلمان صورتم دچار سوختگی شد و تا سال‌ها بعد عمل‌های حراجی پشت سر هم انجام دادم، من هیچ‌گاه با شرایطی که برایم پیش‌ آمده بود، کنار نیامدم و تا سن 15 سالگی خود را از جمع دور می‌کردم تا اینکه تصمیم گرفتم که کارهای خودم را خود انجام دهم از کمک به مادر در انجام کارهای خانه تا تحصیل در مدرسه و دانشگاه با اعتماد به نفس مضاعف.

بانوی قهرمان اصفهانی بیان کرد: سال آخر دانشگاه، مسئولان دانشگاه نجف‌آباد اعلام کردند که علی نادری از ورزشکاران پارالمپیک لندن برای معلولان در اصفهان کلاس‌های آموزشی دایر کرده است که من به محل تمرین رفتم و علی نادری در همان روز اول با توجه به علاقه‌ام به رشته پرتاب با نیزه، آموزش‌های کلی این رشته را به من دادند و در نخستین پرتاب 17 متر را زدم که مورد تشویق اطرافیانم قرار گرفتم و همین موضوع سبب علاقه‌مندی بیشتر من به این رشته شد تا اینکه بعد از 2 سال تمرین جدی خود را در رشته پرتاب با دیسک آغاز کردم و در نخستین حضورم در مسابقات کشوری توانستم رکورد پرتاب 26 متر دیسک را ثبت کنم.

وقتی انگشتانی می‌بیند و می‌بافد

زهرا شومالی یکی از همان دخترهایی است که با وجود روشندلی‌اش چنان روحیه معنوی و سرزنده‌ای در دل دارد که در کمال شاعرانگی می‌توانیم بگوییم انگشتانش می‌بیند و می‌بافد، دختری که با وجود مشکلات فراوان همانند آدم‌های عادی گام‌های استواری برمی‌دارد، این بانوی روشندل اصفهانی نیز مثل دیگر همنوعانش، معلولیت را واژه‌ای حقیر می‌داند.

او دانشجوی سال سوم مدیریت برنامه‌ریزی آموزش در دانشگاه پیام‌نور اصفهان است و یکی از بهترین افتخارات زندگی‌اش این است که تاکنون بیش از 20 تابلو فرش بافته است، او به خبرنگار تسنیم می‌گوید: امید به خدا، من همیشه به بچه‌های روشندل گفته‌ام که بچه‌های معلول برای سختی‌ها آفریده شده‌اند؛ باید با سختی‌ها دست و پنجه نرم کنند تا موفق شوند زیرا به نظر من آن کسانی که خودشان را نابینا خطاب می‌کنند، ارزشی برای خودشان قائل نیستند من اعتقاد دارم که روشندلی یعنی بهترین؛ درست است که من نمی‌توانم ببینم اما دلم روشن است و روشندلی را یک جایگاه و مرتبه بالا می‌دانم و این جایگاه را خدا به من داده است.

شومالی درباره فعالیت‌های هنری خود گفت: از سال 80 کار هنری را شروع کردم و حالا حدود 13 سال است که این کار را می‌کنم اما از کودکی وقتی 6 یا 7 ساله بودم و دختر عموهایم قالی می‌بافتند، من از پشت دار دستانشان را که از زیر قالی داخل و بیرون می‌رفت، نگاه می‌کردم و برایم جالب بود تا اینکه از آن‌ها یاد گرفتم و شروع به بافتن تابلو فرش کردم، البته این همه کارهای هنری من نیست، در کنار قالی‌بافی، بافتنی، گبه‌بافی، نما رومی روی سفال، گل بلندر و مکرومه بافی را نیز انجام دادم تا به حال در چندین نمایشگاه هم شرکت کرده‌ام و دست‌آوردهای کارهای هنری و صنایع دستی را به سی‌دی تبدیل کرده‌ام.

معصومه، اکرم، زهرا تنها سه نفر از جامعه بزرگ معلولان هستند که ما به سراغشان رفتیم و امثال این دختران قهرمان و هنرمند در میان این قشر کم نیستند که نیازمند توجه بیشتر هستند زیرا آن‌ها نیز مانند دیگر افراد جامعه نیازمند حقوق برابر هستند.

حقوق شهروندی برابر برای همه

سعید صادقی، مدیرکل بهزیستی استان اصفهان در گفت‌وگو با تسنیم با اشاره به شعار امسال روز جهانی معلولین «آینده‌ای که ما می‌خواهیم، جهانی فراگیر، برابر برای همه» است، اظهار داشت: صرف نظر از کم‌توانی معلولان، حقیقت انسانی این عزیزان مشخص است که در این انسانیت باید در پناه حقوق برابر در شرایط اجتماعی، شغلی، رفاهی و ورزشی برابر هویدا شود.

وی با بیان اینکه اگر بخواهیم معلولان موفق داشته باشیم باید به حقوق آنان توجه کنیم، گفت: ما هنوز برای دسترسی معلولان به معابر شهری، اشتغال، ازدواج، مسائل معیشتی، خدمات حوزه بهداشت و درمان و وسائل حمل‌ونقل عمومی دچار چالش‌ها و مشکلات متعددی هستیم و اگرچه در استان اصفهان اقدامات خوبی در راستای مناسب‌سازی محیط انجام شده اما این اقدامات برای رعایت حقوق شهروندی معلولان کافی نیست.

شرایط ناعادلانه جامعه برای معلولان

عادلانه نبودن شرایط زندگی برای معلولان از جمله کوتاهی‌ها در انجام وظیفه مسئولان است و شرایط زندگی در جامعه از جوانب مختلف برای این عزیزان سخت است و اشکال کار اینجا است که هنوز اعتماد به معلولان را باور نکرده‌ایم و به این عقیده نرسیده‌ایم که اگر خداوند نقصی را بنا به حکمت در وجود کسی قرار می‌دهد به جای آن استعدادهایی را در وجود او قرار می‌دهد که باید آن‌ها را باور داشت.

معلولان برای یافتن استقلال مالی به شغل، برای رفت و آمد در خیابان به امنیت و آسایش و برای تشکیل زندگی علاوه بر این موارد به مسکن نیز نیاز دارند و سهم این افراد از زندگی باید برای مسئولان با اهمیت‌تر شود و مردم و مسئولان نباید تنها در روز جهانی معلول به فکر این اقشار باشند و بعد تمام وعده‌های خود را نسبت به آن‌ها به فراموشی بسپارند.

معلولان خودکفایی و عزت‌نفس خود را ثابت کردند

رضا ایمانیان، روان‌شناس در گفت‌وگو با خبرنگار تسنیم اظهار داشت: معلولان سعی دارند مستقل باشند، دوست ندارند مورد ترحم واقع شوند، آن‌ها می‌خواهند اعلام کنند که مثل بقیه انسان‌ها می‌توانند از استعدادهای خدادادی خود استفاده کنند و به رشد و کمال برسند.

این روان‌شناس با بیان اینکه نوع رفتار با معلولان در جامعه می‌تواند در سرنوشت آن‌ها و حالات روحی و روانی‌شان تأثیرات متفاوتی بگذارد، عنوان کرد: برای رفتار و تعامل با معلولان باید از یک سری نکات غافل نشد که از جمله آن‌ها این‌که واقع‌بین باشیم و به آن‌ها بفهمانیم که با دیگران هیچ‌گونه تفاوتی ندارند و به خاطر داشته باشیم که معلولان به ما می‌آموزند که ملاک اصلی موفقیت، اراده و تلاش است.

به‌خاطر داشته باشیم که نگرش جامعه نسبت به معلولان و همچنین برداشت آن‌ها نسبت به خود که برگرفته از برخورد جامعه و فرهنگ حاکم است نقش بسیار مهمی در چگونگی تشکیل انگیزه‌ها و توسعه و رشد استعدادهای این افراد دارد و بدیهی است جامعه، مدرسه و خانواده مسئولیت خطیری را در زمینه ایجاد و تقویت انگیزه‌های بالنده در معلولان برعهده دارند.

12 تا 17 آذرماه به‌عنوان هفته تکریم معلولان نام‌گذاری شده و نیاز است که در این هفته برای ارتقای بصیرت اجتماعی میان مسئولان و مردم نسبت به حقوق شهروندی معلولان تلاش شود و به بهبودی شرایط زندگی این عزیزان اندیشه شود زیرا معلولان نیازمند حقوق برابر و توانمندسازی در عرصه‌های اشتغال، خدماتی، ورزشی، هنری هستند.

گزارش از زینب کلانتری

انتهای پیام/