هیوندای به مشارکت با خودروساز خارجی تن نداد/ آیا خودروسازان ایرانی باز هم اشتباه می‌کنند؟
با وجود اینکه برخی مسئولان وزارت صنعت و خودروسازی در ایران همواره بر مشارکت با خودروسازان خارجی تأکید دارند، بررسی تجربه خودروسازان موفق جهانی نشان می‌دهد این روش نه‌تنها موفق نبوده بلکه در موارد بسیار مانع توسعه شرکت خواهد بود.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، مطالعه عملکرد شرکت هیوندای موتورز به‌عنوان یکی از موفق‌ترین شرکت‌های خودروسازی در نیم قرن اخیر نیز نشان می‌دهد که این شرکت کره‌ای برای رسیدن به موفقیت، بیش از هر چیزی بر توانمندی خود در مدیریت تکیه کرده است و حتی آن جایی که دولت قصد دارد آزادی عمل هیوندای را محدود کند و هیوندای را به‌سمت مشارکت با خودروسازان خارجی سوق دهد، در مقابل دولت ایستادگی کرده و راه توسعه مستقل خود را پیش می‌گیرد.
در پی شرایط سخت سیاسی حاکم بر کره جنوبی و بحران‌های اقتصادی اوایل دهه 1980، دولت کره تصمیم به بازنگری در سیاست‌های حمایتی خود از صنعت خودروسازی گرفت و به‌منظور ایجاد فضای یک‌پارچه تولید، انحصار‌گرایی در بخش خودروهای سواری را در دستور کار خود قرار داد، بنابراین به شرکت هیوندای توصیه کرد که به‌منظور ایجاد انحصار در این بخش و نیز انتقال فن‌آوری روز دنیا به داخل کشور کره، با جنرال موتورز آمریکا برای تأسیس یک جوینت ونچر مذاکره کند، اما شرکت هیوندای به همکاری با جنرال موتورز علاقه‌ای نداشت، چرا که این شرکت از مذاکرات و همکاری‌های گذشته با فورد، دیگر شرکت آمریکایی خودروساز تجربیات خوبی نداشت.
با این حال، هیوندای بر اثر فشارهای دولتی در آگوست و سپتامبر 1980 با جنرال موتورز به مذاکره نشست و خیلی زود به بن‌بست رسید. جنرال موتورز به این دلیل که 50% از سهام بزرگ‌ترین رقیب هیوندای در بازارهای داخلی را در اختیار داشت، خواستار نیمی از سهم شرکت جوینت ونچر جدید بود، اما مدیر و مالک هیوندای زیر بار فشارهای جنرال موتورز نمی‌رفت و اصرار داشت که سهم هر شرکت باید بر اساس ارزش دارایی‌های آن شرکت در کره محاسبه شود و در نهایت 20% سهم برای شرکت آمریکایی قائل بود. بالاخره جنرال موتورز با حداقل 33% از سهم مشارکت موافقت کرد تا بتواند از حق وتو در تصمیمات مدیریتی شرکت استفاده کند، اما هیوندای که اهداف و راهبردهای خود را در تضاد با برنامه و اهداف شرکت رقیب می‌دید، حتی این میزان از سهام را هم نپذیرفت.
جنرال موتورز اصرار داشت که جوینت ونچر باید به‌عنوان یک زیرمجموعه از شبکه تولید بین‌المللی این شرکت فعالیت کرده و تنها محصولاتی با فن‌آوری و طراحی جهانی جنرال موتورز را تولید کند. همچنین، جنرال موتورز برای جلب نظر دولت کره و هیوندای، طرح ایجاد یک شبکه بزرگ تولید قطعات و تجهیزات در کره جنوبی را پیشنهاد می‌داد که تولیدات آن از طریق شبکه توزیع جنرال موتورز در بازارهای جهانی به فروش برسد. با این حال، هیوندای قصد داشت استقلال خود در مدیریت شرکت و تولید محصول را حفظ کند تا بتواند در انتخاب محصول برای بازارهای داخلی و خارجی آزادی عمل داشته باشد.
در نهایت، هرچند که انحصار در بازارهای داخلی سود سرشاری را برای هیوندای به ارمغان می‌آورد اما هیوندای برای دست‌یابی به اهدافی بزرگ‌تر مانند استقلال در تصمیم‌گیری و ورود به بازارهای جهانی با طرح پیشنهادی دولت و مشارکت با جنرال موتورز مخالفت کرد. بعد از آن هیوندای به‌سرعت مسیر انتقال فن‌آوری از سایر منابع خارجی را طی کرد و خیلی زود دومین محصول داخلی خود را روانه بازار کرد و در نهایت طی دو دهه بعد به‌عنوان یکی از خودروسازان موفق، خودروهای خود را در جهان عرضه کرد.
اگر به بندهای قرارداد اخیر ایران خودرو و سایپا با پژو ــ سیتروئن فرانسه نگاهی انداخته شود، مشاهده می‌گردد که این قراردادها در مقابل قراردادی که جنرال موتورز به‌دنبال انعقاد آن بود بسیار ضعیف‌تر هستند و آورده‌های تکنولوژیک کمی برای صنعت خودروی ایران دارند، اما با وجود این، هیوندای به‌دلیل آنکه برنامه توسعه جهانی خود را دنبال می‌کرد و معتقد بود که شراکت با خودروساز خارجی او را از توسعه مستقل بازمی‌دارد هرگز به آن تن نداد و سیاست‌های توسعه جهانی خود را پیگیری نمود.
انتهای پیام/*
