نحوه «جذب دانش‌آموزانی» که یک بار هم پایشان به «مسجد» باز نشده است
یک کارشناس تربیتی گفت: دانش‌آموزی را فرض کنید که تا حالا پایش را به مسجد محل نگذاشته؛ در یک رشته ورزشی یا المپیاد علمی برگزیده می‌شود، بعد متوجه می‌شود مسجد محل بنری را در جلوی مسجد نصب کرده و این پیروزی را به این دانش‌آموز تبریک گفته است ...
حجت‌الاسلام سیدمیثم جلالی در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی باشگاه خبرنگاران تسنیم «پویا» درباره جایگاه تربیت در مدارس گفت: کاستن از برنامه‌های سطحی و کم‌تاثیر،کم‌رنگ‌کردن تمرکز بر فعالیت‌های سیاسی و پرداختن به برنامه‌هایی که نتایج تربیتی موثر دارد باید در مدارس مدنظر قرار بگیرد چون قرار گرفتن امور تربیتی در جایگاه واقعی خود نیازمند این باور است که تربیت اخلاقی و اعتقادی دانش‌آموزان بسیار مهم‌تر از تربیت سیاسی آنهاست.
این کارشناس تربیتی افزود: فرض کنید یک معلم پرورشی با هزاران دلایل منطقی و احساسی ضرورت عبادت و خواندن نماز را برای دانش‌آموزان جا می‌اندازد اما معلم ریاضی همین دانش‌آموزان که اتفاقا فردی مهربان و مودب هم است، نماز نمی‌خواند و حتی به دانش‌آموزان می‌گوید بدون نماز هم می‌شود با خدا ارتباط داشت، از طرفی دیگر مدیر مدرسه و والدین هم برای معلم ریاضی احترام زیادی قائل هستند و مدام از فرزندشان می‌خواهند که باید در نمره ریاضی نمره خوبی کسب کند، حال در شخصیت دانش‌آموز تعارضی رخ می‌دهد که سخن معلم پرورشی صحیح است یا سخن معلم ریاضی! این تعارض فکری ممکن است در آینده به تقابل تبدیل شود، شاید به همین علت است که کلاس پرورشی در بسیاری از مدارس به عنوان یک کلاس نمادین پذیرفته می‌شود و به جای دانش‌آموز انقلابی، دانش‌آموز انقلاب‌ستیز تبدیل تربیت می‌شود.
وی درباره نقش مسجد در تربیت دانش‌آموزان اذعان کرد: زمانی که امام جماعت مسجد، به قصد انتقال پیام‌های دینی با مراکز آموزشی و مدارس ارتباط می‌گیرد، عنصر هدف‌مندی وجود دارد و آن زمان که در طول سال تحصیلی به مناسبت‌های مختلف و شیوه‌های گوناگون این ارتباط را ادامه می‌دهد، از استمرار هم بهره جسته است نتیجه این تعامل، گرایش دانش‌آموزان به نماد دینی و به دنبال آن، قرار دادن برنامه‌های معنوی مسجد در فهرست‌کارهای روزانه دانش‌آموزان در طول سال می‌شود.
جلالی با ذکر راهکارهایی پیرامون ارتباط مسجد با مدرسه تصریح کرد: در ابتدا باید فردی در مدرسه به عنوان معلم پرورشی با امام جماعت مسجد یا مسئول فرهنگی مسجد ارتباط نزدیکی داشته باشد؛ بسیار مهم است که این افراد کم‌ترین فاصله سنی را با دانش‌آموزان داشته باشند البته نه تاحدی که دانش‌آموزان از این افراد حسابی نبرند در گام بعدی می‌توان مسابقات فرهنگی، ورزشی و علمی با همکاری مسجد و مدرسه انجام گیرد اما نکته بسیار مهم و تاثیر‌گذار این است که اهدای جوایز برندگان این مسابقات در مسجد صورت گیرد، برای این کار می‌توان در مسجد و محله پلاکاردهایی را برای تبریک به افراد برتر نصب و با ارسال کارت دعوت به خانواده‌ها و معتمدین محل، همه افراد را برای شرکت در یک مراسم شاد و باشکوه دعوت کرد؛ هدف اصلی از این برنامه، ایجاد تصویر ذهنی خوب دانش‌آموزان از یک مسجد خوب است.
وی افزود: دانش‌آموزی را فرض کنید که تا حالا پایش را به مسجد محله نگذاشته است، در یک رشته ورزشی یا المپیاد علمی به عنوان نفر اول برگزیده شود، بعد متوجه می‌شود مسجد محل بنری را در جلوی مسجد نصب کرده و این پیروزی را به این دانش‌آموز تبریک گفته است در مرحله بعد کارت دعوتی از طرف مسجد برای خانواده این دانش‌آموز ارسال می‌شود و در مسجد هم بین دو نماز جایزه‌ای ارزنده به این فرد داده می‌شود؛ معلم، مدیر مدرسه و همکلاسی‌های این دانش‌آموز هم در مسجد او تشویق می‌کنند حال خود را جای این دانش‌آموز بگذارید، آیا با خود نمی‌گوید که مسجد چه جای خوبی است که اینقدر برای کار من ارزش قائل است.
این کارشناس تربیتی یادآور شد: نتیجه می‌گیریم که مرحله اول جذب دانش‌آموزان و ایجاد ارتباط بین مدرسه و مسجد است؛ در گام بعدی باید با برنامه‌های مداوم، این ارتباط حفظ شود به طوری که دانش‌آموزان مسجد را مانند محفلی دوستانه برای خود ببیند که بعد از تمام شدن تحصیل در آن مقطع حضور دوستانه خو را در مسجد ادامه دهند و به نسل‌های آینده منتقل سازند؛ این ارتباط، با دادن مسئولیتهای بزرگ و اثرگذار مختلف در مسجد به دانش‌آموزان تا حد زیادی محقق خواهد شد.
انتهای پیام/
