گپ صمیمی با جوانان افغانستان در سالروز استقلال و ۹۷ سالگی سومین شکست انگلیس

به گزارش خبرنگار دفتر منطقه‌ای خبرگزاری تسنیم در افغانستان، سالهاست که مردم افغانستان 28 اسد را به عنوان سومین شکست انگلیس و سالروز استقلال این کشور با برگزاری مراسم‌های ویژه‌ای مانند رژه نیروهای نظامی، مسابقات ورزشی، پایکوبی و دیگر برنامه‌ها جشن می‌گیرند.

این در حالی است که در متون تاریخی مورخان افغان، زمان دقیق و معتبری را به عنوان روز استقلال افغانستان به دلیل فراز و نشیب های سیاسی این کشور درج نکرده‌اند و مطالب ثبت شده عمدتا ضد و نقیض هستند، از سویی هم به علت آمد و رفت حکومتهای مختلف تعریف مشخص و واحدی نزد مردم این کشور به عنوان نامگذاری یک روز مشخص به عنوان روز استقلال تثبیت نشده است. با توجه به موارد گفته شده، خبرنگار خبرگزاری تسنیم سعی کرده تا با جوانان افغانستان از جناح‌های مختلف فکری در این باره گفت‌وگو کند.

«عزیز نیکیار» روزنامه نگار اهل هلمند در جنوب افغانستان معتقد است با این که هر امر سیاسی و تاریخی موافقان و مخالفان خود را دارد اما باید دولت و طرفداران روز استقلال از این روز بطور بیطرف و نگاهی کاملا غیر ایدیولوژیک به عنوان یک روز سیاسی مهم تجلیل کنند و تاریخ را یک بار دیگر به نسل جدید و آینده بشناسانند.

وی تاکید کرد که 28 اسد (مرداد) هر چند در تاریخ معاصر سیاسی افغانستان از قاطعیت صد در صدی برخوردار نیست که باید حتما از استقلال این کشور در زمان شکست استعمار انگلیس تجلیل بعمل آید، اما با این که این روز از سوی برخی تاریخ نویسان در تاریخ سیاسی این کشور درج شده است، بنابراین شهروندان کشور از آن تجلیل می‌کنند هر چند مخالفان این کار هم وجود دارد اما به نظر من دستاورد بزرگ سیاسی امان الله شاه وقت افغانستان را نادیده گرفتن هم ما را از تاریخ دور نگه خواهد داشت.

«اسدالله تیموری» یکی از فعالان مدنی و رسانه‌ای افغانستان در شهرستان «اوبه» هرات، دیدگاه دیگری نسبت به نظرات کسانی دارد که 28 اسد را به عنوان روزی سرنوشت ساز برای مردم افغانستان می‌دانند.

تیموری عقیده دارد که  28 اسد جایگاه مفیدی را برای مردم افغانستان ندارد بلکه نقش آن در سرنوشت کشورش بسیار نابجا نشان داده شده است.

وی گفت که 28 اسد سالروز فریب مردم افغانستان توسط انگلیس است و در چنین روزی مقامات انگلیسی با دادن استقلال نسبی به شاه امان الله توانست که به موفقیتهای چشمگیری دست یابد، بنابر این مردم افغانستان استقلالی بدست نیاوردند و در آینده نزدیک هم انتظار استقلال نباید داشته باشند.

تیموری اظهار داشت که وضعیت بحرانی کنونی افغانستان نیز نشان از استعمار و استثمار دارد و حرف زدن از استقلال این کشور جز فریب خود، چیز دیگری نیست.

«عاطفه غفوری» یکی از بانوان فرهنگی و جوان در غرب افغانستان نیز معتقد است که در حال حاضر کشورش استقلالی ندارد بنابراین در رابطه با آن نمی‌توان صحبت کند.

«وحید ویسا» استاد دانشگاه، کارشناس مسائل سیاسی و مدیر مسئول تلویزیون «پیشگام» در کابل ضمن تبریک روز استقلال به مردم افغانستان اظهارداشت که این روز را به عنوان روزی باید نام برد که مردم افغانستان استقلال را بصورت کلاسیک بدست آورده‌اند.

وی خاطرنشان کرد که با استفاده از این فرصت تاریخی مردم کشورش باید برای توسعه، نوسازی و بازسازی بنیانهای ویران شده کشور خودشان تلاش کنند.

استاد دانشگاه افغان در ادامه افزود که مردم کشورش زمانی می‌توانند معنی استقلال را به مفهوم امروزی احساس کنند که افغانستان از اقتصاد خوب، رفاه شهروندان، آموزش و پرورش خوب و ارتش غیر وابسته و بی‌نیاز برخوردار باشند پس باید در این رابطه تلاش کنند.

نویسا با تاکید بر استقبال و گرامیداشت روز استقلال افغانستان گفت که با این که درباره روز دقیقی برای کسب استقلال افغانستان نظارت واحدی وجود ندارد اما اما 28 اسد روز سرنوشت ساز و بسیار با اهمیتی در تاریخ معاصر افغانستان است و این روز می‌تواند فرصتی برای ایجاد روحیه برای شهروندان این کشور باشد.

«جواد بیات» یکی فعالان مدنی و روزنامه نگار در ولایت هرات نیز گفت که گرچه دو موضوع در این خصوص مبهم است یکی اینکه آیا واقعاً ما در آن زمان تحت استعمار بوده‌ایم و دیگر آیا آنچه که روز استقلال نامیده می‌شود همین روز بوده است؟ با این حال؛ همه ساله از این روز به عنوان جشن استقلال تجلیل می‌شود. افغانستان در آن زمان توانست نیروهای انگلیسی را بیرون براند.

این دستاورد خوبی برای روحیه اسلامی مردم این سرزمین بود. اما پس از آن شاه امان الله با پیش گرفتن راه مدرنیته در جامعه‌ای کاملا سنتی به شیوه نادرست؛ همه چیز را به سنتی خلاف مدرنیته سوق داد و ثمرش اتفاقاتی بود که بوقوع پیوست.

حجت الاسلام «مهدی علیزاده» یکی از روحانیون جوان در غرب افغانستان نیز ضمن ابراز تبریک به مناسبت 28 اسد سالروز استرداد استقلال افغانستان تصریح کرد که ملت غیور این کشور، سه بار جنگ‌های  شدیدی را علیه انگلیسی‌ها داشتند که سرانجام در 28 اسد، در سومین شکست انگلیس، آنها به امضای معاهده استقلال افغانستان مجبور شدند.

پیش از این 28 اسد با مراسم باشکوهی تجلیل می‌شد، اما پس از آنکه در سال 1387 جشن پیروزی مجاهدین هدف حمله مسلحانه قرار گرفت، مراسم تجلیل این روز کمرنگ و محدود شد.

وی اظهارداشت که عدم تجلیل روز استقلال باعث خواهد شد که نسلهای آینده این روز پرافتحار را فراموش کنند، آنها از قهرمانی‌ها و فداکاریهای مردم افغانستان در گذشته، بی‌خبر خواهند ماند و حس وطندوستی در میان جوانان تضعیف خواهد شد.

علیزاده خاطرنشان کرد که افغانستان تاریخ کهن و روزهای پرشور و سربلندی دارد که متاسفانه به دلیل جنگ‌های خانمانسوز داخلی، مردم نیز تاحدودی نسبت به تجلیل پرشکوه این روز مایوس شده‌اند.

همواره حکومت در این کار ملامت بوده است و بدون توجه به نشانهای تاریخی از روزهای پررنگ و مهم تجلیل نمی‌کند.

تاریخ‌دانان افغانستان، 28 اسد را تنها روز اصلی استقلال افغانستان می‌دانند و می‌گویند که پس از این روز، روزهای زیادی بنام آزادی مسمی شد، این کار برای اهداف خاص و از سوی گروه‌های ویژه صورت می‌گیرد.

«امیر ارسلان پارسا» یکی از دانشجویان جوانی که در کشور هند مشغول به تحصیل است؛ در رابطه با احساس خود نسبت به روز استقلال افغانستان اظهارداشت که واژه استقلال با اراده و گذشته مردم این سرزمین کهن پیوند خورده است و در نهاد آنها از جایگاه والا و برجسته‌ای برخوردار است.

وی افزود: استقلال و آزادی اتفاقی است که در تاریخ  پر از حماسه و مقاومت افغانستان مانند خورشید می‌درخشد. اجداد و نیاکان ما طبق درک و شرایط زمان خود از وجیبه‌ای که برخاسته از باورهای درونی آنها بوده است، حراست و پاسداری کردند.

ملتی که با این روحیه و شرایط اینگونه تاریخ ساخته‌اند، توانایی تبارز توانمندی‌هایشان را در ابعاد مختلف دارند. در استقلال خواهی و استقلال طلبی این مردم هیچگونه بحثی نیست اما راه رسیدن به ترقی یک جامعه، تنها آزادی یک کشور نیست  بلکه آزادی و استقلال همه جانبه است که متاسفانه مردم عزیز افغانستان به خواسته خود نرسیده‌اند و باید تلاش کنند.

«عزیز توکلی» از فعالان مدنی ولایت بادغیس افغانستان نیز گفت که نود و هفتمین سالگرد استرداد استقلال کشور عزیزم را تبریک می گویم.

بر اساس شهادت تاریخ این سرزمین، در سه جنگ خونین یعنی اول، دوم و سوم افغان و انگلیس، مردم افغانستان حقانیت و اخلاص شانرا نسبت به میهن خود ثبت کرده‌اند و این هرگز فراموش شدنی نیست و به یاد ماندنی است.

با این حال، کاش این استقلال ماندگار می‌بود و مردم هم طعم اصلی استقلال وآزادی کامل را می‌چشیدند.

«آصف غفوری» از سخنگویان وزارت انرژی و آب افغانستان و از فعالان مدنی این کشور مانند دیگر هموطنان خود از قیام مردم کشورش علیه انگلیس استقبال کرد و در مورد این روز بیان کرد که علیه استبداد وقت قیام و کسب استقلال، آن هم 97 سال پیش، اقدام ارزشی و درخور ستایش است.

وی خاطرنشان کرد که جنبش مشروطیت در آن زمان به مولفه‌های نظام مردم سالار باورمند بود و چنین دستاوردی ناشی از باورمندی عمیق مردم به شاخصه‌های مردم سالاری بوده است.

آنچه که جوانان مکتبی انجام دادند در قرن حاضر بسیار کم سابقه بوده است اما از همان زمان تاکنون این نگرانی وجود داشته است که آیا افغانستان به معنی واقعی، استقلال دارد یا سیاست خارجی و عملکرد شماری از رهبران سیاسی این کشور بدون در نظرداشت دیدگاه کشورهای تاثیرگذار جهان انجام می‌شود؟

معتقدم که بسیاری از شهروندان کشور به این پرسش ها پاسخ منفی می‌دهند. بی‌گمان استقلال معنی خود را از خوداتکایی برای تصمیم‌گیری‌های بزرگ سیاسی این کشور و پیشگیری از مداخله دیگران در نظام می‌گیرد؛ آنچه در افغانستان تا کنون بوجود  نیامده است.

از سوی دیگر در جهان امروز استقلال آن معنی سیاسی-نظامی خود را از دست داده است و در واقع شیوه شکستن استقلال یک کشور با حضور نظامی از میان رفته و استعمار اندیشه، اقتصاد و اطلاعات به میان آمده است. تا زمانی که بیشترین اندیشه ها، باورها و ایدئولوژیهای حاکم، تابع کشورهای مقتدر جهان باشد؛ جشن استقلال گرفتن بی‌مفهوم است، البته نمونه استعمار اطلاعاتی، اقتصادی و دیگر موارد نه تنها در افغانستان بلکه در بسیاری از کشورها دیده می‌شود.

انتهای پیام/.