کسی که طبیعت را تخریب کند به همه نسلهای بشری بعد خود خیانت کرده است
امام خامنه‌ای تاکید کردند: کسی که طبیعت را تخریب می‌کند ـ به‌خصوص در آن جایی که ضایعات این تخریب، ماندگار یا احیانا غیرقابل جبران است ـ باید بداند که به همه نسلهای بشری که بعد از او خواهند آمد خیانت کرده است.
به گزارش خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم؛ توجه به محیط زیست، حفظ حقوق حیوانات، جلوگیری از تخریب جنگلها و کوهها و پرهیز از آلوده شدن آب و خاک مورد تاکید همه ادیان الهی و به‌ویژه دین مبین اسلام بوده و بارها در قرآن کریم بر موضوع حفظ محیط زیست تاکید شده است و حتی اهل بیت عصمت و طهارت(ع) نیز در این باره بیانات و دستورالعملهای متعددی داشته‌اند؛ بزرگان کشور و امام خامنه‌ای نیز درباره حفاظت از محیط زیست، راهنماییها و تاکیدات بسیاری کرده‌اند و ایشان در یکی از دیدارهای‌شان به مسئولان مربوطه فرموده‌اند: «مسئله محیط زیست، مسئله این دولت یا آن دولت، مسئله‌ی این شخص یا آن شخص و مسئله این جریان و یا آن جریان نیست بلکه موضوعی کشوری و ملی است که باید برای حل مشکلات مرتبط با آن، همه دست به دست یکدیگر دهند.»
در ذیل بخشی از بیانات مقام معظم رهبری درباره اهمیت محیط زیست از منظر اسلام و ادیان الهی و همچنین جلوگیری از تخریب طبیعت و محیط آمده است:
اهمیت حفظ طبیعت و محیط زیست بشری در اسلام( در دیدار مهمانان و اعضای هیات علمی همایش بین‌المللی محیط زیست در 29 خرداد ماه سال 1380)
مطمئنم که همه ادیان، نسبت به مسأله حفظ طبیعت و محیط زیست بشری دارای تعالیمی هستند؛ اسلام نیز در این زمینه نظرات روشنی دارد. از نظر اسلام، همه طبیعت متعلق به انسان است؛ «والارض وضعها للانام»؛ یعنی زمین را برای انسانها آفریده‌ایم یا در یک آیه دیگر، قران میفرماید: «خلق لکم ما فی الارض جمیعا»؛ همه آنچه که در زمین وجود دارد، برای شما انسانها آفریده شده است البته مراد از انسانها، انسانهای یک نسل یا مجموعه خاصی از انسانها نیستند بلکه همه انسانها در همه نسلها باید بدانند که امانتدارند و در ملکیت این موهبت و عطیه الهی که متعلق به همه نسلهای بشری است - چون هزاران سال دیگر، بشر در این کره خاکی زندگی خواهد کرد - سهیمند. بنابراین همه باید این موهبت را امانتدارانه حفظ کنند.
کسی که طبیعت را تخریب می‌کند ـ بخصوص در آن جایی که ضایعات این تخریب، ماندگار یا احیانا غیرقابل جبران است ـ باید بداند که به همه نسلهای بشری که بعد از او خواهند آمد، خیانت کرده است. قرآن کریم در آیه دیگر در ترسیم چهره‌ی بخش بسیار مطرودی از انسانها میفرماید: «و اذا تولی سعی فی الارض لیفسد فیها و یهلک الحرث و النسل»؛ اینها کسانی هستند که در روی زمین فساد میکنند؛ هم انسانها را به نابودی می‌کشانند و هم فرآورده‌های زمین را تخریب میکنند بنابراین از نظر اسلام، این نکته کاملا روشن است.
استفاده صحیح از منابع، یکی از ملاک‌های پیشرفت صحیح انسان( در مجمع بزرگ فرماندهان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی در 26 شهریور ماه سال 1379)
دانش در همه بخشها پیش رفته است؛ در همان ویرانیهای که گفته شد - اما ملاک سعادت بشر و پیشرفت بشر، دانش نیست. ملاک پیشرفت بشر، تسلط بر ابزارهایی که چند صباحی انسان را راضی نگه می‌دارند، نیست. ملاک پیشرفت بشر، صراط مستقیمی است که بشر در لابلای این حرکت دویست ساله آن را گم کرده است. آن روزی را شما در نظر مجسم کنید که دانشمندان برجسته‌ی بشر بنشینند، محاسبه کنند و با نتایج قطعی به این نقطه برسند که اگر بشر پیشرفتهای علمی را نه از راه پیموده شده این دویست سال پی می‌گرفت - که راههایی وجود داشت - فرضا اگر بشر به جای استفاده بی‌رویه از انرژی نفت و راه‌اندازی این کارخانه‌های عجیب و غریب در دنیا، از انرژی‌هایی که باز آنها هم در دسترس بشر است. منتها رویش کار نکردند، استفاده می‌کرد، در این دویست سال، هم دانش بشری این پیشرفت‌ها را می‌داشت، هم این همه ضایعه بشری وجود نمی‌داشت؛ این محیط زیست نابود شده، این انسان از اخلاق تهی شده، این فحشای گسترده شده، این اختلاف طبقاتی روز به روز افزوده شده در دنیا، این استعمار کشورهای ضعیف و لزوم حتمی تسلط قدرتهای سلطه‌گر جهانی بر کشورهای دیگر هم وجود نمی‌داشت. روزی بشر به همین جا خواهد رسید.
روزی دانش بشری این را کشف خواهد کرد که در این 200، 300 سال، بیراهه و کجراهه‌ای را پیموده است؛ دستاوردهایی را هم به دست آورده که به نظرش بسیار برجسته آمده؛ غافل از اینکه اگر به انگشت اشاره‌ای هدایت الهی توجه می‌شد، می‌توانست همین دستاوردها و بیشتر از آنها را بدون این ضایعه‌ها، با این حجم از کوشش و تلاش به دست آورد.
استفاده صحیح از منابع طبیعی و محیط زیست در زمان ظهور(در اجتماع بزرگ اساتید، فضلا و طلاب حوزه علمیه قم در مدرسه فیضیه در 14 مهر ماه سال 1379)
البته تمدّن اسلامی به صورت کامل در دوران ظهور حضرت بقیةاللَّه ارواحنافداه است. در دوران ظهور، تمدّن حقیقی اسلامی و دنیای حقیقی اسلامی به وجود خواهد آمد. بعضی کسان خیال میکنند دوران ظهور حضرت بقیةاللَّه، آخرِ دنیاست! من عرض میکنم دوران ظهور حضرت بقیةاللَّه، اوّلِ دنیاست؛ اوّلِ شروع حرکت انسان در صراط مستقیم الهی است؛ با مانع کمتر یا بدون مانع؛ با سرعت بیشتر؛ با فراهم بودن همه امکانات برای این حرکت. اگر صراط مستقیم الهی را مثل یک جاده وسیع، مستقیم و همواری فرض کنیم، همه انبیا در این چند هزار سال گذشته آمده‌اند تا بشر را از کوره‌راهها به این جاده برسانند. وقتی به این جاده رسید، سیرْ تندتر، همه‌جانبه‌تر، عمومیتر، موفقتر و بیضایعات یا کم‌ضایعات‌تر خواهد بود. دوره ظهور، دوره‌ای است که بشریّت می‌تواند نفس راحتی بکشد؛ می‌تواند راه خدا را طی کند؛ می‌تواند از همه استعدادهای موجود در عالم طبیعت و در وجود انسان به شکل بهینه استفاده کند. امروز از امکانات بشر استفاده بهینه نمی‌شود؛ استعدادها ضایع و نابود می‌شود؛ استعدادهای طبیعی هم همین‌طور. همه این پدیده‌هایی که شما می‌بینید علیه محیط زیست و در آلوده‌سازی محیط زیست وجود دارد، ناشی از بد استفاده کردن از امکانات طبیعی است. بشر در این راه افتاده است و پیش می‌رود؛ اما این راه درستی نیست؛ راه منحصری نیست. راه دانش، راههای فراوانی است. بشر می‌تواند در سایه نظام الهی آن راه را بیابد و طی کند.
عقوبت کفران نعمت در قبال طبیعت (در دیدار مهمانان و اعضای هیات علمی همایش بین‌المللی محیط زیست در 29 خرداد ماه سال 1380)
بنابر نگرش اسلام - یقینا نگرش ادیان دیگر نیز همین است - همه آنچه که در طبیعت و روی زمین وجود دارد، نعمتهای خداست که به بشر داده شده است و انسان وظیفه دارد که در قبال آنها خدا را شکر کند. اگر نعمت خداوند شکرگزاری شد، افزایش پیدا خواهد کرد. این شکرگزاری، همان تعامل درست و منطقی با طبیعت است. اگر کسی با پدیده‌های طبیعت تعامل صحیح و منطقی داشته باشد، طبیعت، خودش را در اختیار او می‌گذارد یعنی طبیعت ضربه نمی‌خورد و افزایش پیدا می‌کند. نقطه‌ی مقابل این است: «ولئن کفرتم ان عذابی لشدید»؛ اگر نعمتهای الهی کفران شود، پشت سر آن، عقوبت الهی است. کفران نعمتهای طبیعت چیست؟ عبارت است از تخریب، ضایع کردن، درست نشناختن و یا درست به کار نبردن آنها. اگر این کفران اتفاق افتاد، به دنبالش عقوبت الهی خواهد بود عقوبت الهی چیست؟ همین چیزی است که ما امروز نشانه‌هایی از آن را - که ناشی از تخریب محیط زیست است - مشاهده می‌کنیم: بیماریها، نابسامانیها، کمبودها و مشکلاتی که بر بخشهای عظیمی از آحاد بشر تحمیل می‌شود.
دیدگاه جامع اسلام درباره شیوه تعامل با طبیعت و محیط زیست (در پیامی به مناسبت برگزاری همایش حقوق محیط زیست ایران در 20 خرداد ماه سال 1382)
در اسلام، جامع‌ترین دیدگاه و صحیح‌ترین شیوه تعامل با طبیعت و محیط زیست بیان شده است؛ خداوند، جهان هستی و همه پدیده‌ها را زیبا، متقن و موزون آفریده و ما باید رابطه‌ی خود را با آنها تصحیح کنیم و با تصرفات نادرست خود آنرا ویران و آلوده و جامعه را با بلا و مصیبت مواجه نسازیم.
نگاه اسلام به طبیعت و محیط - اعم از جاندار و بیجان - عاطفی، اخلاقی، معنوی و هدایت‌گرانه است و برخورداری از مواهب طبیعی نیز بر پایه اصولی متین، عادلانه، حکیمانه، متوازن و سازنده استوار گردیده است. هدف متعالی اسلام برخوردار ساختن همه نسلها از نعمتهای الهی و ایجاد جامعه‌ای سالم و بدور از فاصله‌ی طبقاتی و مستعد برای رشد و شکوفائی است و الزامات شرعی برای حفظ تعادل و توازن در استفاده از مواهب طبیعی با پرهیز از زیاده‌روی و مقیّد به عدم اضرار به غیر فراهم آورده است.
تاکید اسلام بر محیط زیست( در بازدید از توانمندیهای خودروسازی در 9 فروردین ماه سال 1389
اسلام هم بر روی محیط زیست خیلی تکیه کرده است؛ حفظ محیط زیست،رعایت محیط زیست ، این چیزی که امروز دنیا به آن دست یافته ، از جمله چیزهایی است که جزو تعالیم اسلام است . این هم نکته بسیار مهمی است که بایستی مورد توجه قرار گیرد.
تاکید قانون اساسی بر حفاظت از محیط زیست (در خطبه‌های نماز جمعه تاریخ 20 خرداد ماه سل 1367)
قانون اساسی ما محیط زیست آمده، بعضیها نمی‌دانند، بعضیها نمی‌دانند هنوز. محیط زیست جزو اصول قانون اساسی است یعنی این همه علما، مجتهدین، حقوقدانان ، سیاستمداران، شخصیتی مثل مرحوم آیت‌الله بهشتی، دیگران و دیگران نشستند و یک اصل قانون اساسی را حفظ محیط زیست قرار دادند و آن را بر دولت و ملت واجب کردند. باید جدی بگیرند، هم دولت، هم خود سازمان محیط زیست، هم مردم، هم کسانی که به نحوی با این محیط زیست ارتباط دارند.
انتهای پیام/
