مبارزه با سلاحهاى کشتارجمعى از شعار تا عمل
جامعه جهانى به‌ویژه مردم ایران خواهان آن هستند که در دادگاه رسیدگى به جنایات جنگى صدام علاوه بر صدام حسین تمام افراد و یا دولت‌هایى که طى این سالها در تجهیز عراق به سلاحهاى کشتارجمعى و شیمیایى دست داشته‌اند، معرفى و مجازات شوند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، هشتم تیرماه از آن‌رو به‌عنوان «روز مبارزه با سلاحهاى شیمیایى و میکروبى» نامگذارى شده است که در بعد از ظهر روز یکشنبه هفتم تیر 1366 (برابر با 28 ژوئن1987) شهرستان سردشت با جمعیتى حدود 12 هزار نفر، توسط هواپیماهاى رژیم بعث عراق مورد حمله بمبهاى شیمیایى و گاز خردل و تاول‌زا قرار گرفت. در این حمله صدها تن به شهادت رسیده و بیش از 8 هزار مصدوم و زخمى بر جاى ماند و همچنان هر ساله تعدادى از این مصدومین به جمع کشته‌شدگان مى‌پیوندند. حمله ناجوانمردانه و استفاده از مواد شیمیایى توسط صدام به شهرها و حتى رزمندگان اسلام زمانى صورت گرفت که نیروهاى نظامى ایران توازن قوا را به نفع خود تغییر داده بودند.پس از حمله وحشیانه شیمیایى صدام به شهرستان سردشت، ایران با اعزام مجروحین به کشورهاى اروپایى همچون آلمان و فرانسه در پى اثبات استفاده عراق از این سلاحها بود ولى تا زمانى که جنگ ادامه داشت، هیچ کشورى آن‌را محکوم نکرد تا این‌که بعد از جنگ تحمیلى، قدرتهاى بزرگ آن‌را بهانه‌اى براى اشغال عراق و سرنگونى صدام حسین عنوان کردند. این در حالى است که این سلاحها توسط همین قدرتهاى غربى در اختیار عراق قرار گرفت و تا زمانى که جنگ بر علیه ایران بود نه تنها عراق را در استفاده از سلاحهاى شیمیایى منع نکردند، بلکه در انتقال علمى و واگذارى مستقیم تکنولوژى به آن از هیچ کوششى فروگذار ننمودند.
* خسارات انسانى و زیست‌محیطى سلاحهاى شیمیایى
عراق اولین‌بار در منطقه میمک (23/10/59) از گازهاى تهوع‌آور علیه رزمندگان و ساکنین منطقه استفاده کرد.
پس از جنگ جهانى اول، این اولین‌بار بود که از سلاحهاى شیمیایى به‌صورت وسیع در جنگ استفاده مى‌شد و این موضوع، آشکارا مغایر با پروتکل 1925 ژنو بود. علاوه بر رزمندگان، مردم بى‌دفاع شهرها و روستاهاى مرزى نیز بارها مورد تهاجم این سلاحها قرار گرفتند.
به‌رغم ممنوعیت به‌کارگیرى سلاحهاى شیمیایى، عراق در جنگ تحمیلى علیه ایران به طور مکرر از گازهاى ارگانوفسفره (عوامل اعصاب) و تاول‌زا (گاز خردل) استفاده کرد و هیچ برخورد جدى از سوى جامعه جهانى و سازمان ملل انجام نشد و تنها پس از گذشت چندین سال از به‌کارگیرى آن، بدون این‌که عراق را محکوم کنند، اعلام شد که عراق از سلاحهاى شیمیایى علیه ایران استفاده کرده است.
پس از جنگ جهانى اول، عراق گسترده‌ترین حملات شیمیایى را در طول 8 سال جنگ تحمیلى خود علیه ایران به اجرا گذاشت که تلفات و خسارات بى‌شمارى همراه داشت. با وجود گذشت تقریباً سه دهه از پایان این جنگ خانمانسوز، اثرات سوء سلاحهاى شیمیایى بر بدن جانبازان شیمیایى همچنان به قوت خود باقى مانده و این نشانگر تداوم اثرات بهداشتى سلاحهاى شیمیایى است.
اما متأسفانه جنبه زیست‌محیطى این قضیه مورد غفلت و بى‌توجهى قرار گرفته است. عراق در طول جنگ از ده‌ها تن مواد شیمیایى براى حمله و تجاوز به مناطق جنگى، مرزى و مسکونى کشورمان استفاده کرد و حتى از به‌کارگیرى ترکیبات این عوامل نیز دریغ نورزید.
امروزه این عوامل شیمیایى هنوز هم سلامت ساکنان مناطق آلوده را به‌شدت تهدید مى‌کند که این‌را فقط مى‌توان نتیجه آثار زیست‌محیطى این عوامل دانست. براساس مطالعات انجام‌شده توسط مراکز معتبر بین‌المللى، برخى از عوامل شیمیایى ازجمله گاز خردل از نوع عوامل پایدار در محیط است و آثار زیانبار آن بر محیط زیست سالها باقى مى‌ماند، چنان‌چه از ترکیبات این عوامل استفاده شود، پایدارى آن‌ها تقویت مى‌یابد و بر اثرات مخربشان افزوده مى‌شود.
هم‌چنین منابع خاک و آب و هواى مناطقى که هدف اصابت سلاحهاى شیمیایى قرار گرفته‌اند، بر پایدارى این عوامل تأثیرگذار است.
* دوره‌هاى استفاده ازسلاح شیمیایى
استفاده عراق از جنگ‌افزارهاى شیمیایى در جنگ علیه ایران داراى سه دوره مى‌باشد:
دوره اول: نیروهاى عراقى به طور پراکنده براى درهم شکستن مقاومت‌هاى پراکنده نیروهاى ایران و هموار کردن مسیر پیشروى به داخل کشور از سلاحهاى شیمیایى استفاده کردند.
نوع عوامل شیمیایى مورد استفاده در این دوره گازهاى ساده‌اى همچون گاز اشک‌آور با نام علمى «اورتو کلرو بنز یلید این مالو نو نیتریل» یا «سى اس» و گازهاى موسوم به «باران زرد» بود که نوعى علف‌کش به‌حساب مى‌آید.
این گازها از نظر عملیاتى، پایدارى در محیط و اثربخشى نظامى بسیار ضعیف بودند به‌طورى‌که گاهى اوقات نیروهاى ایران متوجه قرار گرفتن در معرض این‌گونه حملات نمى‌شوند. به این علت نیز تلفات نیروهاى ایران در این دوره با وجود فقدان هرگونه تجهیزات حفاظتى و خنثى‌سازى از ده شهید و یک یا دو مجروح تجاوز نمى‌کند.
این دوره از آغاز تهاجم برق‌آساى ارتش عراق به خاک جمهورى اسلامى ایران در 31 شهریور 1359 تا پایان آزادسازى مناطق اشغالى به‌ویژه آزادى خرمشهر در سوم خرداد 1361 که بزرگ‌ترین اشغالگرى ارتش عراق بود را شامل مى‌شود.
دوره دوم: از تیرماه سال 1361 و عملیات رمضان که نخستین عملیات نفوذى نیروهاى ایران به داخل خاک عراق بود شروع شد تا پایان سال 1365 و عملیات‌هاى کربلاى 4 و 5 ادامه یافت.
در این دوره عراق از جنگ‌افزارهاى شیمیایى به‌عنوان سلاح تدافعى استفاده کرد تا به کمک آن از عملیات‌هاى تهاجمى ایران جلوگیرى نماید. در این دوره ارتش عراق بیش از 230 بار مواضع نیروها مراکز پشتیبانى و تدارکاتى شهرها و روستاها را هدف حملات شیمیایى قرار داد.
دوره سوم: حملات شیمیایى عراق زمانى آغاز گشت که آن کشور با رفع ضعف‌هاى تاکتیکى خود در شیوه استفاده از گازهاى شیمیائى و دست‌یابى به عوامل شیمیایى مضاعف یا ترکیبى از آن‌ها براى بازپس‌گیرى مناطق تحت تصرف نیروهاى ایران بهره گرفت. در این سال براى تصرف فاو، عراق از گاز خردل اعصاب و سیانور استفاده کرد.
* کشورهاى مدعى حقوق بشر، تجهیزکننده اصلى صدام
در جهانى که از حدود 200کشور تشکیل شده است، 7 کشور اعلام کرده‌اند که سلاح هسته‌اى در اختیار دارند. بیش از 20 کشور نیز داراى سلاحهاى شیمیایى و نزدیک به 10 کشور نیز از سلاح بیولوژیک برخوردارند و چندین کشور نیز داراى موشک‌هاى بالستیک عملیاتى هستند. اکثر این کشورهاى صاحب سلاحهاى کشتارجمعى در اروپا و آمریکا هستند.
با توجه به خصومت دنیاى استکبار جهانى با انقلاب اسلامى ایران، بیش از 200شرکت غربى در تجهیز عراق به سلاحهاى شیمیایى دست داشته‌اند که از این میان 40 شرکت متعلق به کشور آلمان است.
تا کنون تنها از سلاحهاى شیمیایى نام برده شده اما بنا به گفته رئیس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهاى دفاع مقدس، اسنادى مبنى بر استفاده عراق از سلاحهاى میکروبى در منطقه طلائیه و در عملیات خیبر نیز وجود دارد.
فروش 500هزار تن گاز خردل به عراق توسط شرکت بلژیکى «فیلیپس پترولیوم» در سال 1362، ساخت مجتمع سامره عراق به‌عنوان «بزرگ‌ترین کارخانه سلاح شیمیایى جهان» توسط شرکت آلمانى «کارل کولمب» که از گاز خردل و اسید پروسیک تا گازهاى عصبى سارین و تابون در این کارخانه تولید مى‌شد، گوشه‌هاى کوچکى از حمایت‌هاى تسلیحاتى کشورهاى اروپایى و آمریکا از صدام در جنگ تحمیلى می‌باشد.
* نقش کشورهاى حامى حقوق بشر در تجهیز صدام
عراق تا اواخر سال 64 حدود 10 تن از انواع گازها را در ماه تولید مى‌کرد. در اواخر سال 1365 این ظرفیت تولید به بیش از 50 تن در ماه افزایش یافت و در پایان سال 67 عراق مى‌توانست بیش از 70 تن گاز خردل و 6 تن از هر یک از گازهاى تابون و سارین تولید کند.
توانمندى عراق در تولید گازهاى شیمیایى به مشارکت و حمایت بسیارى از شرکتهاى آمریکایى و اروپایى و سایر کشورها صورت گرفت. پس از تجاوز عراق به کویت و افزایش تنش میان آمریکا و عراق تحقیقاتى انجام شد و گزارشى به سازمان ملل ارسال شد. برابر یک گزارش، عراق از 150 شرکت آلمانى آمریکایى و انگلیسى تجهیزات نظامى دریافت مى‌کرد که آلمان با 27 شرکت خصوصى و دولتى، بیشترین سهم را در برنامه اتمى عراق داشت و آمریکا با 24 شرکت و انگلیس با 11 شرکت فعال مشارکت داشتند. روزنامه الکترونیکى القبس از قول کارشناسان و گزارش ارسالى از عراق آمار دیگرى را ارائه کرده است. برابر این گزارش 92 شرکت آلمانى عراق را به سلاحهاى هسته‌اى مجهز کردند و در رأس تأمین‌کنندگان شرکت‌های آمریکایى، انگلیسى، فرانسوى، اتریشى، بلژیکى، ایتالیایى، سوئیسى، اسپانیایى، ژاپنى، هندى، کره‌اى، چینى و تعدادى از شرکتهاى آرژانتینى، برزیلى، مصرى، اردنى و 40 شرکت روسى و اوکراینى در لیست فروشندگان سلاحهاى شیمیایى و هسته‌اى به عراق قرار دارند.
* مسؤولان براى احقاق حقوق مصدومان چه کرده اند
اکنون پس از گذشت 28 سال از پذیرش قطعنامه 598 و حوادث مختلفى که در خاورمیانه و مناسبات بین‌المللى که طى این سالها رخ داده است؛ هم‌چنین آشکار شدن زوایاى پنهان جنایت جنگى صدام، از متولیان و مسؤولین سیاست خارجى ایران باید پرسید که پس از این سالها در احقاق حق تضییع‌شده هزاران انسانى که قربانى سیاست‌هاى جنگ‌طلبانه قدرتهاى شرق و غرب قرار گرفتند، چه کرده اند؟
باید از متولیان فرهنگى کشور نیز پرسید چرا اکثر دانش‌آموزان و جوانان ایران از بمباران اتمى شهر هیروشیما و ناکازاکى آن‌هم در جنگ جهانى دوم که بیش از نیم قرن از آن مى‌گذرد، مطلع‌اند اما همین نسل سوم انقلاب در نشریات و رسانه‌هاى تصویرى از بزرگ‌ترین جنایت جنگى که تنها 18 سال از آن مى‌گذرد، کمتر مطلبى مى‌دانند؟!
جنایتى که اگر حمایت تسلیحاتى و جنگ‌افزارهاى شیمیایى غرب و برخى دول اروپایى از صدام حسین نبود شاید چنین مصیبتى که آثار آن همچنان قربانى مى‌گیرد رخ نمى‌داد و اگر کمک‌هاى نامحدود مدعیان حقوق بشر و دموکراسى در اختیار این دیوانه افسارگسیخته قرار نمى‌گرفت، اکنون شاهد پرکشیدن عزیزانمان نبودیم.
بر اساس آمارهاى اعلام شده، در حال حاضر48 هزار و 420 نفر جانباز شیمیایى در ایران پرونده پزشکى دارند و این به‌جز تعداد کثیرى از افرادى است که گمنام به شهادت رسیدند و یا هنوز شناسایى نشده‌اند. با گذشت دو دهه از این جنایات، هنوز پیامدهاى انسانى و زیست‌محیطى کاربرد این سلاحهاى سمى تهدیدى جدى براى سلامت قربانیان و محیط زیست منطقه به‌شمار مى‌رود و این در حالى است که مسؤولان امر تنها با پخش تصاویرى کوتاه تلویزیونى از جنایات صدام، سالروز فاجعه سردشت را یادآور مى‌شوند.
مردم ایران از نمایندگان خود در مجلس شوراى اسلامى و دیگر مسؤولین در وزارت امور خارجه و نمایندگان ایران در مجامع بین‌المللى انتظار دارند که از طریق راههاى دیپلماسى، پرونده خسارات جنگ هشت‌ساله ایران را نه تنها در دادگاه رسیدگى به جنایات صدام پیگیرى کرده بلکه مفاد دیگر قطعنامه 598 را در سازمان ملل تا حصول نتیجه دنبال نمایند.
جامعه جهانى به‌ویژه مردم ایران خواهان آن هستند که در دادگاه رسیدگى به جنایات جنگى صدام علاوه بر صدام حسین تمام افراد و یا دولت‌هایى که طى این سالها در تجهیز عراق به سلاحهاى کشتارجمعى و شیمیایى دست داشته‌اند، معرفى و مجازات شوند. هم‌چنین در این دادگاه باید مشخص گردد چرا قدرتهایى که سه دهه با دادن پز دموکراسى و حقوق بشر و.. . در مقابل این جنایات ساکت بودند، اکنون صرفاً براساس منافع خود تصمیم به‌سرنگونى او گرفتند؟ این دولتها به علت جنایاتشان درحق مردم ایران وتجهیزعراق به سلاحهاى کشتار جمعى باید به افکار عمومى جهان پاسخگو باشند.
فرمایشات مقام معظم رهبری(مدظله العالی)
فرازهایی از فرمایشات مقام معظم رهبری(مدظله العالی) به‌بهانه سالروز مبارزه با سلاحهاى شیمیایى و میکربى (بمباران شیمیایى سردشت)
زورگویى آمریکا با سوء استفاده از ساختار ناعادلانه سازمان ملل
* اعتراف غربیها در دادن سلاح شیمیایى
خداى متعال، پشت گردن خود غربیها زد تا به دلایلى وادار شوند اعتراف کنند و بنویسند. خودشان در کتابها و مقالاتشان نوشتند: شرکتهاى آلمانى - که یقیناً بسیارى از این‌ها را بدون اجازه دولت آلمان نمى‌فروختند - این سلاحهاى شیمیایى و این مواد مرگبار را به عراقیها فروخته‌اند! براى چه فروختند؟ آیا نمى‌دانستند که بنا است این‌ها در میدان جنگ به‌کار برود؟ گاز خردل را کجا به‌کار مى‌برند؟ کسى‌که سلاحهاى مرگبار شیمیایى را مى‌خرد، کجا مى‌خواهد به‌کار ببرد؟ آیا مى‌خواهد ببرد در خانه خودش استنشاق کند؟! معلوم است که مى‌خواهد ببرد در میدان جنگ مصرف کند.(3/2/1376)
* فروش 500 تن مواد شیمیایى به عراق!!
همین دولت آمریکا و رژیم ایالات متّحده، در حملات جنایتکارانه‌اى که صدّام به ایران می‌کرد و سلاح شیمیایى به‌کار مى‌برد، نه فقط کوچکترین مخالفتى با آن نکردند، بلکه پانصد تُن مادّه شیمیایى مرگ‌آور و خطرناک قابل تبدیل به گاز خردل را - که هنوز بسیارى از جوانهاى عزیزِ آن روزِ ما مبتلا (به عوارض آن) هستند و سالها است دارند بیمارى مى‌کشند - صدّام از آمریکا وارد کرد؛ کمک کردند؛ البتّه از جاهاى دیگر هم خریده بود، امّا پانصد تُن مادّه شیمیایى مرگ‌آور قابل تبدیل به گاز خردل را صدّام از آمریکا تهیّه کرد و به‌کار برد. بعد هم که مى‌خواستند علیه او در شوراى امنیّت قطعنامه صادر کنند، آمریکا مانع شد. رفتار منافقانه یعنى این؛ اینجا سلاح شیمیایى مى‌شود خطّ قرمز، آنجا سلاح شیمیایى - چون در مقابل نظام مستقلّ اسلامى است، چون در مقابل ملّتى است که حاضر نیست زیر بارِ آمریکا برود - مى‌شود یک امر مجاز که باید به آن کمک هم کرد!(29/8/1392)
* خروج عراق از فهرست‌تروریستها!!
همان سالها که دولت عراق سلاح شیمیایى به‌کار برد، این‌ها اسم عراق را از فهرست دولتهاى حامى‌تروریسم خارج کردند! مسأله حمایت این‌ها از حقوق بشر، چنین است!(17/2/1376)
* تهاجم عراق به‌خاطر سلاح شیمیایى!!
عراق را به جرم این‌که سلاح شیمیایى مصرف کرده است، مورد تهاجم قرار مى‌دهند؛ در حالى‌که سلاح شیمیایى را خودشان به او دادند! خودشان او را تشویق کردند! آن‌وقت که او سلاح شیمیایى مصرف کرد، چشم را روى هم گذاشتند! این‌ها عادلند!؟ این‌ها طرفدار حقوق بشرند!؟ این‌ها از انسانیت چیزى سرشان مى‌شود!؟ به نام مبارزه با ترور مى‌خواهند دنیا را به آتش بکشند.(30/6/1381)
* آمریکا: خط قرمز ماست!!!
آمریکاییها - از رئیس جمهور گرفته تا دیگران - درباره استعمال سلاح شیمیایى در سوریّه جنجال به‌پا کردند، دولت سوریّه را متّهم کردند که شیمیایى به‌کار برده. من کارى ندارم که قضاوت کنم چه کسى به‌کار برده؛ البتّه قرائن نشان مى‌داد که گروههاى‌تروریستى این‌را به‌کار بردند، امّا به هر حال آن‌ها گفتند که دولت این‌را به‌کار برده؛ جنجال و هاى‌وهوى (کردند) که استعمال سلاح شیمیایى خطّ قرمز ما است! این‌را ده بار یا بیشتر مسؤولین آمریکایى گفتند.(29/8/1392)
* ادعاى مبارزه با سلاح شیمیایى!!
سلاحهاى کشتارجمعى اتمى و شیمیائى و میکربى را تولید و توزیع و مصرف مى‌کنند و فجایعى مانند هیروشیما و حلبچه و خطوط دفاعى ایرانیان در جنگ تحمیلى پدید مى‌آورند و در عین حال شعار کنترل سلاح کشتارجمعى سر مى‌دهند!(29/10/1383)
* لزوم تغییر ساختار ناعادلانه سازمان ملل
اتاق فرمان جهان نباید با دیکتاتورى چند کشور غربى اداره شود. باید بتوان یک مشارکت دموکراتیک جهانى را در عرصه مدیریت بین‌المللى شکل داد و تضمین کرد. این است نیاز همه کشورهائى که مستقیم یا غیرمستقیم از دست‌اندازى چند کشور زورگو و سلطه‌طلب زیان دیده‌اند و مى‌بینند.
شوراى امنیت سازمان ملل داراى ساختار و سازوکارى غیرمنطقى، ناعادلانه و کاملاً غیردموکراتیک است؛ این یک دیکتاتورىِ آشکار و یک وضعیت کهنه و منسوخ و تاریخ مصرف گذشته است. با سوء استفاده از همین سازوکار غلط است که آمریکا و همدستانش توانسته‌اند زورگوئیهاى خود را در لباس مفاهیم شریف بر دنیا تحمیل کنند. آن‌ها مى‌گویند «حقوق بشر» و منافع غرب را اراده مى‌کنند؛ مى‌گویند «دموکراسى» و دخالت نظامى در کشورها را به‌جاى آن مى‌نشانند؛ مى‌گویند «مبارزه با تروریسم» و مردم بى‌دفاع روستاها و شهرها را آماج بمبها و سلاحهاى خود مى‌سازند.(9/6/1391)
انتهای پیام/
