پیام‌های «سیاسی ــ امنیتی» عملیات در مرکز تل‌آویو
عملیات دو جوان فلسطینی در قلب تل‌آویو پیام‌های سیاسی و امنیتی مختلفی را در خود داشت که یکی از مهمترین آنها ادامه روند انتفاضه‌ای بود که برخاسته از دل ملت فلسطین است.
به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم به نقل از روزنامه الاخبار، عملیات شامگاه چهارشنبه دو جوان فلسطینی در قلب تل‌آویو «آویگدور لیبرمن» وزیر جنگ اسرائیل را به تمام معنی به چالش کشیده است تا جایی که وی باید تصمیم بگیرد که؛ آیا سیاست امنیتی موجود را ادامه دهد یا راهکار جدید و متفاوت از بنیامین نتانیاهو در پیش بگیرد؟
به‌عبارت دقیق‌تر لیبرمن دو گزینه دارد؛ یا سیاست سازگاری با نتانیاهو را ادامه داده و یا در صورت توان معیارهای جدیدی را بر وی تحمیل کند؟
عملیات تل‌آویو اولین و آخرین عملیات مقاومت نیست
هرچند عملیات تل‌آویو اولین عملیات مقاومان فلسطینی در قلب اسرائیل نیست و آخرین آن نیز نخواهد بود اما ساختار و شرایط آن موجب شد نتایج دردناکی را برای اسرائیل رقم زده و بازتاب گسترده‌ای داشته باشد به‌ویژه اینکه این عملیات به‌مثابه نخستین به‌چالش‌طلبی آویگدور لیبرمن پس از تصدی پست وزارت جنگ است به‌اضافه اینکه تنها چند روز پس از سلسله تسهیلات اسرائیلی صورت گرفت که اکنون در صدد توقف آن برآمده است.
موفقیت عملیات تل‌آویو در سطوح مختلف
موفقیت دو جوان فلسطینی در اجرای عملیات تل‌آویو فقط در پشت سر گذاشتن تمام تدابیر امنیتی اسرائیل و وارد آوردن ضربه سنگین به اسرائیل خلاصه نمی‌شود بلکه از این فراتر رفته و حامل پیام‌های متعددی است؛ زیرا در داخل فلسطین اشغالی و در قلب اسرائیل و تل‌آویو و به‌عبارت بهتر در نزدیکی مقر وزارت جنگ و مقر فرماندهی ارتش صورت گرفت؛ جایی که انتظار می‌رود تدابیر امنیتی استثنایی در آن اعمال شود، جالب اینکه دو عامل فلسطینی این عملیات از اهالی مناطق تحت تسلط تشکیلات خودگردان فلسطین یعنی الخلیل بودند.
ارزیابی اشتباه اسرائیل در خاموش‌کردن انتفاضه
به هر حال بار دیگر ملت فلسطین، رهبری اسرائیل را در دو بخش سیاسی و امنیتی غافلگیر کرد و ضربه سنگینی به آن وارد آورد، آن هم پس از آنکه سلسله گزارش‌های متعددی منتشر شد مبنی بر اینکه نهادهای اطلاعاتی و عملیاتی ارتش اسرائیل در بازگرداندن امنیت شخصی به اسرائیلی‌ها از طریق خاموش کردن انتفاضه قدس، موفق عمل کردند اما عملیات تل‌آویو این ارزیابی‌ها را نقش بر آب کرد.
ظاهرسازی بی‌اساس نتانیاهو در مهار انتفاضه
در سطح تصمیم گیری سیاسی نیز باید گفت که این عملیات به‌طور کلی تأثیر ناگواری دارد و بیشتر متوجه دو شخصیت اسرائیلی یعنی بنیامین نتانیاهو و آویگدور لیبرمن است.
به‌عبارت بهتر این عملیات از این نظر برای نتانیاهو سنگین و دردآور است که هرچند تلاش کرد از مبالغه در مورد موفقیت نهاد اطلاعاتی خودداری کند و بیم داشت مقاومت فلسطینی اقدامی غیرمنتظره و غافلگیر کننده انجام دهد اما در عین حال این‌طور وانمود کرد که توانسته است از سد انتفاضه بگذرد، بدون اینکه بهای سیاسی سنگینی برای آن بپردازد.
عملیات تل‌آویو واقعیت آرامش قبل از توفان سهمگین را ترسیم کرد
اما عملیات تل‌آویو به تمام طرفهای سیاسی و امنیتی و نیز رهبران اسرائیلی این هشدار را می‌دهد که در نحوه تعامل با هرگونه آرامش در صحنه امنیتی هوشیار بوده و در نظر داشته باشند که چه‌بسا این وضعیت آرامش قبل از توفان سهمگین باشد.
چالش‌طلبی لیبرمن به‌محض ورود به وزارت جنگ
اما در مورد لیبرمن نیز باید گفت که عملیات شهادت طلبانه این دو جوان فلسطینی در تل‌آویو به‌مثابه استقبال پرسروصدا از او در درون محل کارش یا همان وزارت جنگ بود.
همچنین این عملیات به‌مثابه چالش‌طلبی وزیر جنگ و پیامی به تعیین او در پست وزارت جنگ اسرائیل است زیرا فقط چند روز از تصدی این پست به‌شکل رسمی می‌گذرد. با وجود ابعاد متعدد عملیات تل‌آویو و پیام‌هایی که در دل خود جا داده است اما باید گفت که نخستین پیام آن متوجه نتانیاهو و لیبرمن است مبنی بر اینکه این عملیات نخستین آزمون برای لیبرمن و سنجش رویکردهای نژادپرستانه و خصمانه و هجومی است که بر طبل آن می‌کوبد.
اما لیبرمن در تلاش برای واکنش به این چالش‌طلبی در جریان دیدار از محل وقوع عملیات در تل‌آویو تأکید کرد: «در نظر ندارد فقط به حرف اکتفا کند».
با این حال چالش مهمی که وزیر جنگ اسرائیل اکنون در برابر آن قرار گرفته است اینکه سیاست امنیتی که او در پیش گرفته است مبتنی بر لزوم خودداری از گزینه مجازات گروهی و فراگیر است؛ زیرا بر اساس ارزیابی نهادهای امنیتی اسرائیل این گزینه به‌مثابه عامل بازدارنده نخواهد بود بلکه به‌جای خاموش کردن شعله‌های انتفاضه موجب توسعه دایره آن می‌شود.
لیبرمن با سیاست نتانیاهو کنار می‌آید؟
بنابراین لیبرمن چاره‌ای جز اتخاذ موضع روشن و صریح ندارد و آن اینکه آیا با این سیاست کنار خواهد آمد؛ زیرا تصور تصدی کرسی کنونی را نداشت چرا که از مخالفان نتانیاهو بود یا اینکه تلاش خواهد کرد در صورت مقدور دستور کار امنیتی متفاوت با نتانیاهو را در پیش بگیرد؟ تا این لحظه تمام شاخص‌ها و ارزیابی‌ها حاکی از این است که وی سناریوی اول را در پیش خواهد گرفت.
بر اساس گزارش‌های رسانه‌ای عبری تا این لحظه تأکید شده است که دو عامل عملیات تل‌آویو وابستگی سازمانی نداشته و عضو هیچ یک از گروه‌های مقاومت نبوده‌اند و همین امر نگرانی رهبران سیاسی و امنیتی اسرائیل را از این ویژگی در عملیات ضداسرائیلی و در نتیجه محدودیت گزینه‌های واکنش به آن را دو چندان می‌کند.
در این خصوص باید در نظر داشت که از یک طرف گرایش غیرسازمانی عاملان این عملیات مهر تأییدی بر این موضوع است که گزینه انتفاضه فقط به نیروهای گروه‌های مقاومت محدود نمی‌شود بلکه گروه‌های مختلف ملتی را در بر می‌گیرد که پیش از هرچیز به قضیه فلسطین پایبند هستند.
از طرف دیگر عملیات تل‌آویو نشان داد با وجود تلاش برای منحرف کردن جهت قطب‌نما و تغییر اولویت‌ها در منطقه، این تجربه بسیاری از فلسطینی‌ها است که ضامن حمایت از قضیه فلسطین و حفظ اولویت آن است به‌ویژه اینکه این پختگی و تجربه فقط به حرف و موضع‌گیری خلاصه نمی‌شود بلکه با خون و جانفشانی گره خورده است.
این واقعیت تاکنون به‌مثابه سوپاپ ادامه انتفاضه بوده است و در سطح عملیاتی نیز اینکه عوامل این عملیات وابستگی سازمانی ندارند به‌نوبه خود بررسی گزینه‌های رهبران سیاسی و امنیتی اسرائیل را تحت تأثیر قرار می‌دهد، بر این اساس که هر واکنش اسرائیل تأثیر محدودی در بازدارندگی جوانان فلسطینی خواهد داشت.
به‌عبارت بهتر اسرائیل نمی‌تواند یک سازمان و یک گروه فلسطینی را به‌عنوان مسئول این عملیات هدف قرار داده و آن را عامل صدور دستور عملیات و تأمین وسایل اجرای آن معرفی کند.
اگر از این زاویه به انتفاضه کنونی نگاه کنیم، متوجه می‌شویم که این وضعیت در واقع عنصر قدرت انتفاضه به شمار می‌آید، البته انجام عملیات در قالب یک گروه مشخص نیز قدرت خاص خود را دارد.
عملیات تل‌آویو مهر باطل بر گزینه تسلیم در برابر دشمن
در سطح سیاسی نیز این عملیات در حالی صورت گرفته است که اخیراً صحبت‌های مربوط به پیش بردن روند حل و فصل و سازش بیش از پیش مطرح شده است که نمونه آن تکاپوی بین المللی مبتنی بر طرح ابتکاری فرانسه و برگزاری کنفرانس پاریس بود و یا در سطح عربی نیز کنفرانس منطقه‌ای در مصر برگزار شد، اما عملیات تل‌آویو پاسخی به این گزینه‌ها است که محور آن بر تسلیم در برابر خواسته‌های دشمن اسرائیلی و قانونی کردن اشغالگری متمرکز است و واضح است که همه این راهکارها به‌ضرر ملت فلسطین است.
مقاومت از منافع حاکمان عرب جداست
اما مهمترین پیامی که عملیات تل‌آویو در دل خود جا داده است اینکه برای دشمن روشن کرد که تصمیم ادامه مقاومت با اولویت‌ها و منافع و رویکردهای نظام‌های حاکم عربی که سازش را روزنه‌ای برای ائتلاف با دشمن می‌دانند، ارتباطی ندارد.
همچنین پیام این عملیات به این نظام‌ها این است که ملت فلسطین تصمیم خود را گرفته و با وجود تلاش برای خفه کردن مقاومت گزینه مبتنی بر مقاومت را انتخاب کرده است.
به هر حال نشست کابینه اسرائیل پس از عملیات تل‌آویو مجموعه تصمیماتی را اتخاذ کرد که بیانگر این واقعیت است که رهبری سیاسی و امنیتی اسرائیلی در واکنش‌های معمول به عملیات انتفاضه شتاب نکردند اما در عین حال پاسخ آنان شامل مجازات‌های گروهی علیه ساکنان روستای یطا در استان الخلیل واقع در جنوب کرانه باختری و نیز لغو مجوز ورود به اسرائیل در ماه رمضان بود.
علاوه بر این مجموعه اقداماتی در راستای تشدید تدابیر امنیتی اتخاذ شد و نیروهای پلیس اسرائیل محل حضور آن دسته از کارگران فلسطینی در تل‌آویو را که فاقد مجوز کار بودند، مورد یورش قرار داده عده‌ای از آنان را نیز بازداشت کردند.
انتهای پیام/*
