وداع اعراب خلیج فارس با روزهای پر از رفاه
بلومبرگ طی گزارشی نوشت مشاغل دولتی بی دردسر، سوخت ارزان، خانه های بدون وام و سفرهای پنج ستاره و فروشگاه های لوکس در کشورهای حاشیه خلیج فارس در حال دادن جای خود به کاهش هزینه ها، اعمال مالیات، کاهش فرصت های شغلی و حتی اعتصابات هستند.
به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از بلومبرگ، مشاغل دولتی بی دردسر، سوخت ارزان، خانه های بدون وام و سفرهای پنج ستاره و فروشگاه های لوکس هیچگاه چیز عجیبی در کشورهای حاشیه خلیج فارس نبوده است.
اما این سطح از رفاه که در طی سال های گذشته به لطف درآمدهای سرشار نفتی حاصل شده بود، اکنون جای خود را به اتفاقاتی داده که در چند سال گذشته کشورهای غربی نیز شاهد آن بوده اند: کاهش هزینه ها، اعمال مالیات، کاهش فرصت های شغلی و حتی اعتصابات.
این عوامل سبب بالا گرفتن نارضایتی در میان جمعیت جوانی شده که قبلا به ندرت شاهد چنین وضعیت هایی بوده اند. علت این تغییر وضعیت سقوط شدید قیمت انرژی بوده است.
کویت هفته گذشته برای اولین بار در طی 2 دهه گذشته شاهد اعتصاب کارکنان بخش نفتی خود بود و 13 هزار کارگر به کاهش سطح حقوق و مزایای خود اعتراض کردند. سعودی های ناراضی که روز دوشنبه شاهد رونمایی از طرح خاندان آل سعود برای دوره پس از نفت بودند، از بالا رفتن شدید قیمت آب عصبانی اند. حتی در قطر، که ثروتمند ترین کشور جهان محسوب می شود، مردم محلی روز سه شنبه گفتند یارانه بنزین مصرفی شان کاهش یافته است.
غانم نصیبه از موسسه مشورتی کرنراستون گلوبال اسوشیتس در لندن گفت: «برای رسیدن به ثبات اقتصادی در دراز مدت ضروری است که یک دوره ریاضتی در این کشورها پشت سر گذاشته شود... چالش اصلی برقراری توازن در نرخ تغییرات و در عین حال متقاعد کردن مردم در این باره است که هرگونه سختی ای بخشی از یک آینده بهتر خواهد بود.»
جوانان زیر 30 سال بیش از نیمی از جمعیت 44 میلیون نفری 6 کشور حاشیه خلیج فارس را تشکیل می دهند. در عمان، تمادهر الاواتی، 22 ساله و لیسانس بازاریابی تاکنون بیش از 20 بار برای یافتن شغل درخواست داده و حتی در موسسات مختلف مصاحبه شده است. بعد از مراجعه به چند وزارتخانه دولتی به وی گفته شده که خود را به زحمت نیاندازد، زیرا امسال خبری از استخدام جدید نیست.
وی می گوید: «من به هیچ وجه خوشبین نیستم... حساب تعداد درخواست استخدامی که پر کرده ام، از دستم در رفته است و در واقع هیچ کدام از همکلاسی های دانشگاهم هیچ شغل ثابتی پیدا نکرده و این بیشتر مرا نگران می کند.»
انتهای پیام/180