گناه گمراهی در زمان غیبت برعهده چه کسانی است؟

به گزارش گروه رسانه‌های خبرگزاری تسنیم،با توجه به تبلیغات مسموم مخالفان و با عنایت به وظیفه سنگین شیعیان لازم است در زمینه‌های مختلف فعالیت‌ها با هوشیاری کامل انجام شود، این یکی از مسائل و وظایف مسلمانان در عصر غیبت امام زمان(ع) است.

مهمترین این وظایف در درجه نخست، شناخت نسبت به آن حضرت است. هرچه شناخت کامل تر شود، شور، اشتیاق، ارادت و محبت شیعه آگاه نسبت به آن حضرت بیشتر می‌شود. آنگاه سفارش شده است، به انتظار فرج آن حضرت و آمادگی کامل داشتن که باید به تهذیب نفس پرداخت و پیوند خود را با ولایت بیشتر کرد و رفتار و کردار آن امام همام را سرمشق قرار داد. دائم به یاد ایشان بود که این به یاد بودن شوق و اشتیاق را بیشتر و آتش عشق و محبت به دیدار را شعله ور می‌سازد. در نتیجه صبر، خدمت کردن را پیشه می‌سازد و حقوق ایشان را ادا می‌کند و از شک و تردید رها می‌شود.

حجت الاسلام جواد جعفری، مدرس مرکز تخصصی مهدویت در این باره پاسخ می دهند:

بعد از ظهور امام زمان(ع) امامان دیگر چند سال حکومت می کنند و قیامت چه زمانی رخ می دهد؟

به لحاظ ویژگی های خاصی که در دوران ظهور حاکم می شود، فهم رجعت برای ما روشن نیست. این در حالی است که امامان ما سخنانی که درکش برای مردم سخت باشد، بیان نمی کردند که موجب انکار مردم نشود.

بنابراین در مورد تک تک امامان بیان نشده که چند سال حکومت می کنند. اما در مورد امام حسین(ع) روایاتی داریم که سال های بسیار طولانی حکومت می کنند، همچنین براساس روایات امام علی(ع) چند بار رجعت می کنند.

به ما این طور گفتند که امامان بعد از رجعت حکومت های طولانی دارند. پس در مجموع حکومت امامان سالیان بسیار بسیار زیادی بعد از ظهور دنیا ادامه پیدا می کند و اهل بیت(ع) رهبری دنیا را برعهده خواهند گرفت. براساس روایات هزاران سال بعد از ظهور، حکومت در تمام عالم خواهد بود.

روایات بیان کردند وقتی می خواهد قیامت شود، حجت خدا از دنیا می رود. اینکه 40 روز مانده به قیامت حجت خدا از دنیا می رود، بعد از رفتن امام کم کم آثار قیامت روشن می شود. ارکان عالم متزلزل می شود و تصویرهایی که در قرآن آمده، مانند گرفته شدن خورشید و ماه به وجود می آید و قیامت اتفاق می افتد.

آیا نشانه های غیرحتمی در آخرالزمان شرط ظهور است؟

در رابطه با علائمی که در احادیث آمده و نشان می دهد الان آخرالزمان است و نزدیک ظهور هستیم، دو نوع روایات داریم. یک نوع در رابطه با نشانه های حتمی و برخی از نشانه ها هم غیرحتمی است که در آخرالزمان ممکن است رخ دهد یا ندهد.

فقط آنچه که در روایات به عنوان علائم حتمی گفته شده، باید رخ دهد که 5 علامت هستند. قیام سفیانی، قیام یمانی، صیحه آسمانی، خسف بیدا و کشته شدن نفس زکیه که در 6 ماه پایانی ظهور به وقوع می پیوندد و باید واقع شوند تا ظهور اتفاق بیفتد. اما سایر علامت ها مثل فساد اخلاقی و تشبیه زنها به مردها و برعکس اینها جز علائم غیرحتمی است.

بنابراین اگر بتوانیم جامعه خود و جهانی را مدیریت کنیم و اجازه اشاعه فحشا را ندهیم، می توانیم بدون اینکه این اتفاق ها بیفتد، با واقع شدن علائم حتمی، ظهور اتفاق بیفتد.

در روایات تا 2 هزار علامت در آخرالزمان گفته شده که قبل از آمدن حضرت این ها به وقوع می پیوندد. برخی هم نسبی است. به این معنی که برخی از لباس ها مشترک هستند. یک خط مشخصی ندارد ولی آنچه که ما بیشتر روی آن تاکید می کنیم، علائم حتمی است که باید اتفاق بیفتد.

گناه گمراهی در زمان غیبت برعهده چه کسانی است؟

در رابطه با آسیب هایی که بر اثر غیبت متوجه مردم است، حجت و راهنمای الهی روشن است که متوجه کسانی است که زمینه غیبت را فراهم کردند و امام را مجبور به غایب شدن کردند و الان هم متوجه کسانی است که اجازه حضور حضرت در جامعه را نمی دهند.

البته هر کس مکلف به خودش است، نه اینکه ما فسادی کنیم و به گردن دیگران بیفتد. هر کس در برابر کاری که می کند مسئول است، اگر کسی در دوران غیبت دچار گمراهی شود اول باید خودش پاسخگو باشد که به وظیفه خود در دوران غیبت عمل کرده یا نه؟ باید برود بپرسد و تحقیق کند و تقوا کند، اگر در چیزی تقصیری داشته، به همان مقدار کوتاهی که کرده باید خودش پاسخگو باشد.

اگر کسی تمام تلاشش را می کند که راه سعادت را پیدا کند اما در جایی است که ظالمان اصلا نگذاشتند پیام دین به‌آنجا برسد و نمی دانسته که چنین حقیقتی بوده و اگر می دانست قطعا آن را تبعیت می کرد، آنجا گناهش متوجه حاکمان و ظالمان است.

کسانی که اسلام را وارونه جلوه می دهند، اینکه برخی در غرب به عنوان اسلام هراسی و شیعه هراسی می پردازند و کسانی که اینها را دامن می زنند، مانند وهابیت که در کشورهای دیگر چهره خشنی از اسلام نشان می دهند، اینها باعث می شود که بقیه زده شوند و می گویند این دین حقیقی نیست.

گناه این گمراهی ها برعهده کسانی است که این وحشی گری ها را دارند. به میزانی که هر کس در گمراهی افراد سهم داشته باشد، گناه می کند. اما نباید بهانه ای باشد که خود را از یاد ببرد و باید هر کس در دوران غیبت مراقب خودش باشد.

منبع:شبستان

انتهای پیام/