انتشار رباعی‌های یک شاعر برگرفته از احادیث امام حسن عسکری(ع)
جدیدترین رباعیات رضا اسماعیلی به حدیثی از امام حسن عسکری(ع) اختصاص دارد. شاعر در این ابیات، به مقایسه اسلام ناب محمدی با اسلام تکفیری‌ها، با محوریت حدیثی از این امام همام پرداخته است.
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، شعر آیینی یکی از جریان‌های قوی شعری در میان شاعران فارسی‌زبان در کشورهای مختلف است که کنار دیگر جریان‌های قوی شعری مانند شعر اجتماعی به حیات خود ادامه می‌دهد. در این میان میزان قابل توجهی از این سروده‌ها به آثار شاعران جوانی اختصاص دارد که با مضامین نو و بدیع‌تر تلاش دارند پا جای پای بزرگان خود بگذارند. هرچند میزان و کیفیت این نوع سروده‌ها در کشورهای مختلف این جغرافیا، با یکدیگر متفاوت است و جریان حاضر گاه بنا بر موقعیت‌های مختلف مانند فرهنگ غالب بر جامعه و ... کم و ضعیف می‌شود، اما با وجود این شعر آیینی یکی از قدرتمندترین جریان‌های شعری است.
در چند سال اخیر توجه به برخی از حوزه‌های شعر آیینی، نسبت به سال‌های گذشته بیشتر شده است؛ هر چند می‌توان انتظار رشد کمی و کیفی این حوزه را بیشتر داشت. رضا اسماعیلی، شاعر، همزمان با سالروز شهادت امام حسن عسکری(ع)، رباعیات جدید خود را تقدیم به ساحت مقدس این امام همام کرده است.
اسماعیلی در این دسته از سروده‌های خود حدیثی از امام را مد نظر قرار داده است که فرمودند: قالَ الإمامُ الْحَسَنِ الْعَسْکَری - علیه السلام - : اِتَّقُوا اللهُ وَ کُونُوا زَیْناً وَ لا تَکُونُوا شَیْناً، جُرُّوا إلَیْنا کُلَّ مَوَّدَة، وَ اَدْفَعُوا عَنّا کُلُّ قَبیح، فَإنَّهُ ما قیلَ فینا مِنْ حُسْن فَنَحْنُ أهْلُهُ، وَ ما قیلَ فینا مِنْ سُوء فَما نَحْنُ کَذلِکَ. «بحارالأنوار، ج 75، ص 372»
امام حسن عسکری - علیه السلام - فرمود: تقوای الهی را ـ در همه امور ـ رعایت کنید، و زینت‌بخش ما باشید و مایه ننگ ما قرار نگیرید، سعی کنید افراد را به محبّت و علاقه ما جذب کنید و زشتی‌ها را از ما دور نمایید. در باره ما آنچه از خوبی‌ها بگویند صحیح است و ما از هرگونه عیب و نقصی مبّرا خواهیم بود.
1
اسلام، مرام ریش و درویشی نیست
«القاعده» نیست، «طالبان»کیشی نیست
فریاد بزن به گوش دنیا، اسلام :
آیین سیاه جهل‌اندیشی نیست
2
آبی است زلال، زندگی می‌بخشد
رزقی است حلال، زندگی می‌بخشد
اسلام به روح مُرده انسان‌ها
چون بوی وصال، زندگی می‌بخشد
3
اسلام، نگاه آسمانی دارد
بر سینه، نشان مهربانی دارد
خواهان جهانی عاری از زشتی‌هاست
دینی است که لهجه‌ای جهانی دارد
4
اسلام، سلام و رحمت و آرامش
با مردم روزگار، صلح و سازش
اسلام، مرام مهر و مردمداری است
اسلام کجا و فتنه‌ای چون «داعش»؟!
5
از وادی دین اگرچه خارج هستند
دین را به خیال خود مُروّج هستند!
ظاهر نگرند و جهل آیین، آری
این قوم، ادامه «خوارج» هستند
6
اسلام نه ریش، ریشه ایمان است
آیینه فطرت است و بوی جان است
با «داعش» و «طالبان» ندارد نسبت
دیباچه رستگاری انسان است
7
با حُجت ریش، هیچ‌کس طاهر نیست
بی‌حُجت ریش هم کسی کافر نیست
ای مُرشد ریش، «طالبانِ» درویش!
اسلام محمدی فقط ظاهر نیست
8
آهسته، مرو به سمت ترکستان، ایست!
تفسیر غلط مکن تو دین را، کافی است
اسلام، کلاس درس انسان‌سازی ست
القاعده و داعش و تکفیری نیست
9
اسلام ، تبسم حقیقت‌خواهی است
هجرت ز خزان ظلمت و گمراهی است
گلگشت به کوی معرفت اندیشی است
آغاز بهار سبز «خودآگاهی» است
10
آداب مُروّت است و روحِ مردی
از ظلم برائت و عدالت‌گردی
اسلام ز درد خلق، شب بیداری است
اعلام برائت است از بی‌دردی
11
بر آینه اعتماد دارد مؤمن
با باد، سر عناد دارد مؤمن
بوذرنسب است و با علی هم‌پیمان
دلشوره عدل و داد دارد مؤمن
12
اسلام تویی، که قرص نان می‌بخشی
با مهر، به زندگی توان می‌بخشی
با قلب شکسته می‌کنی همدردی
بر کالبد زمانه، جان می‌بخشی
13
مُسلم چو عسل، خجسته و شیرین است
چون آینه، دل‌نواز و مهرآیین است
سبز است و گره‌گشا چو باد نوروز
در باغ دلش همیشه فروردین است
14
چون روح سحر، سپیده سیما هستیم
رودیم و به جست‌وجوی دریا هستیم
آیینه به دست، در جهان می‌گردیم
ماییم که وارثان فردا هستیم
15
اسلام، پرنده ای سحرآواز است
با صبح و سپیده همدل و همراز است
سمت ملکوت می‌برد دنیا را
این مرغ نجیب، آسمان پرواز است
16
اسلام محمدی پُر از زیبایی است
با عشق و امید و نور، هم‌آوایی است
اسلامِ سیاه «طالبان»، بی‌تردید
مولود خبیث کفرِ آمریکایی است
17
فصلی به جز آسمان ندارد این دین
از ظلمت شب، نشان ندارد این دین
نور است و ظهور روشنی، بیداری
«تکفیری» و «طالبان» ندارد این دین
18
شک نیست که «طالبان» فقط می‌ریشد
در باد، به حفظ خویش می‌اندیشد
از نسل خوارج است این بی‌ریشه
می خواند اگرچه عالمی را مُرتد!
19
از زبان امام عسکری (ع):
باید که زلال و نور سیما باشید
هم قبله مِهر عالم‌آرا باشید
سمت ملکوت بال و پر بگشایید
تا مایه سربلندی ما باشید
20
ماییم هوای تازه، ما را بو کن
لب را به گلاب نام ما خوشبو کن
باران گل محمدی را دریاب
تکبیر بگو ، چو باغ گل «هوهو» کن
21
در عالم جان، ظهور ایمان ماییم
بر بام خرد، مهر فروزان ماییم
در روی زمین اگر ملولی از دیو
برگرد به سوی ما، که «انسان» ماییم
22
از نسل بهار و آفتاب و آبیم
چون رود، رونده، پر تپش، بیتابیم
منزلگه ما چکاد اقیانوس است
ما از ملکوت آب‌ها، می‌تابیم
انتهای پیام/
