زنگنه و کاهش قیمت نفت!
قیمت نفت همچنان در کانال کاهش پیش می‌رود؛ کار برای ایران سخت شده و بشکه‌های نفتی اعراب در حال غصب کامل سهم ایران از بازار هستند آن هم به دلیل راهبرد اشتباه وزارت نفت در پیشبرد اهداف خود.
به گزارش گروه رسانه های خبرگزاری تسنیم ، روزنامه جوان در ستون گزارش یک صفحه اقتصاد امروز خود نوشت:
استراتژی وزارت نفت برای بازپس‌گیری سهم خود از بازار نفت بر خلاف عرف رایج مبتنی بر «تهدید» بود؛ وزیر نفت طی دو سال گذشته در نشست‌های خبری، در مصاحبه‌های پیش از اجلاس‌های اوپک، در سخنرانی‌ها و. . . از ورود بی‌محابای نفت ایران سخن گفت و به نوعی کشورهای نفتی را تهدید کرد که ایران با یک میلیون ظرفیت تولید دیگر به بازارها یورش می‌برد.
مدیران زنگنه هم بدون اندکی تأمل در این بازی اشتباه غرق شده و به افزایش 72 ساعته تولید نفت ایران به میزان یک میلیون بشکه اشاره می‌کردند. همین موضوع کافی بود تا کشورهایی نظیر عربستان، عراق، روسیه و... به شدت به تولید خود بیفزایند و بیش از 3 میلیون بشکه عرضه بیش از تقاضا در بازار شکل بگیرد. سبقت عرضه بر تقاضا باعث شد تا قیمت‌ها سقوط کند که قطعاً یکی از عوامل آن ایران است؛ ایرانی که نه با افزایش صادرات نفت خود بلکه با «ادعای» آن یکی از بازیگران اصلی این وضعیت نام گرفت.
وزیر نفت حتی پا را فراتر گذاشت و گفت اگر قیمت نفت به 20 دلار هم کاهش پیدا کند برای ایران مهم نیست و کشور فقط سهم خود را می‌خواهد فارغ از اینکه برای بازپس‌گیری سهمیه باید با چراغ خاموش و با ظرفیت عملیاتی به میان آمد و نه با پاس دادن ظرفیت عملیاتی به آینده! چنین وضعیتی کشورهای دوست و دشمن نفتی را بر آن داشت تا با تمام توان تولید کنند و بازارها را تسخیر و کار را برای ایران سخت کنند.
اقدام در مسیر کاهش قیمت نفت
بیژن نامدار زنگنه علاقه فراوانی به فروش نفت دارد؛ طبق منویات وزیر نفت قدرت چانه‌‌زنی ایران به بشکه‌های نفت بستگی دارد و نه بنزین و فرآورده‌های نفتی؛ او علاقه زیادی به افزایش صادرات نفت خام دارد و در این میان به قیمت فکر نمی‌کند. او طی دو سال اخیر با صحبت‌های خود همواره از قیمت نفت کاسته است. او می‌گوید ایران صادرات نفت خود را دو برابر می‌کند و اگر قیمت نفت نصف شود برای ما توفیری ندارد زیرا ما همان درآمد خود را داریم ولی کشورهای دیگر با ضررهای میلیارد دلاری می‌جنگند. خبرگزاری بلومبرگ هفته گذشته در گزارشی نوشت که اظهارات مقامات ایرانی درباره ورود به بازار، قیمت نفت را طی هفت سال اخیر در پایین‌ترین قیمت خود قرار داد. زنگنه با سابقه طولانی خود در نفت و اوپک و شناخت خوبی که از بازار نفت دارد اظهاراتی را به میان می‌آورد که واقعاً تعجب‌بر‌انگیز است. وی در هشت سال نخست وزارت خود در نفت، نسبت به سخنان خود حساس‌تر بود و کمتر در این باره اظهار نظر می‌کرد ولی درست در شرایط سخت اقتصادی کشور طی دو سال اخیر، با نظرات گاه و بیگاه خود که بیشتر جنبه «مصرف داخل » دارد به کاهش قیمت نفت سرعت بخشیده است که از نظر کارشناسان قابل تأمل است. درست در شرایطی که کشور در وضعیت بحران درآمدی قرار داشت نظرات زنگنه شرایط را سخت کرد. وزیر نفت ایران حق دارد سهم خود را از بازار بگیرد اما نه با اشتباهاتی وحشتناک.
مقایسه ایران و عراق
برای پی بردن به اشتباهات استراتژیک وزارت نفت ایران، تحلیل رفتاری عراق می‌تواند روشن‌کننده وضعیت فعلی باشد. روزی که بند تحریم‌ها از پای عراق باز شد این کشور توسعه میادین نفت خود را آغاز کرد. آنها برای تولید 12 میلیون بشکه برنامه‌ریزی کردند و در نهایت با 7 میلیون بشکه عملیات توسعه را آغاز کردند. به سرعت ظرفیت تولید و صادرات خود را آغاز کردند و در «داخل جلسات» اوپک به اعضا گفتند سهمیه نمی‌خواهند و خودشان نفت را وارد بازار می‌کنند. نه مصاحبه کردند که می‌خواهند به بازارها حمله کنند و نه گفتند که سهممان را از دیگران پس می‌گیریم. در سال‌هایی که عراق به دلیل تحریم‌ها با کاهش شدید تولید و صادرات روبه‌رو شده بود کشورهای عربستان، کویت، امارات و ایران سهم این کشور را به نام خود سند زده بودند و کسری نفت این کشور را متناسب با قدرت خود جبران کردند. عراق که برنامه افزایش تولید و صادرات را آغاز کرد نه کشوری را تهدید کرد که سهمم را پس بدهید و نه ماهی را برای افزایش تولید خود اعلام کرد چراکه می‌دانست در صورت اعلام عمومی برنامه‌های خود، نه تنها قیمت نفت کاهش می‌یابد بلکه سایر کشورهای نفتی برای حفظ موقعیت خود، نفت بیشتری روانه بازار می‌کنند تا جای خالی برای این کشور نباشد.
آنها نه سهمیه گرفتند و نه ادعایی کردند زیرا می‌خواستند با تولید 5 میلیون بشکه به سیستم سهمیه‌ها برگردند درست بر عکس ایران. وزارت نفت دو سال است که اعلام می‌کند ما سهمیه می‌خواهیم و به بازار شبیخون می‌زنیم که همین مواضع باعث شد تا بعد از چند هفته از اجلاس 168 اوپک، عراق نفت بیشتری به بازار پمپاژ کند و کار را برای ایران سخت‌تر. سایر کشورها نیز چنین وضعیتی دارند.
ایران هنوز نتوانسته است توان تولید خود را به بیش از 9/2 میلیون بشکه برساند ولی با هدف 9/3 میلیون بشکه همه را تهدید می‌کند. در اوپک سهمیه می‌خواهد در حالی که ظرفیت بالفعل تولیدی‌اش یک میلیون از ظرفیت بالقوه‌اش کمتر است. در چنین وضعیتی برد با کشورهای دیگر اوپک است که از ترس ایران، حاضرند قیمت پایین‌تری را تحمل کنند اما سهم خود را در بازار از کف رفته نبینند.
در صورت ورود همه‌جانبه ایران به بازار نفت، قیمت‌ها به شدت افت پیدا می‌کند و کشورمان به عنوان مقصر اول و آخر کاهش قیمت نفت معرفی می‌شود. شرایط فعلی بازار نفت و بحران بازار برای ایران به دلیل مواضع قابل تأمل و غیرمنطقی وزارت نفت است درست بر خلاف کشوری مانند عراق که چراغ خاموش افزایش ظرفیت داد و امروز بازارهای ایران را گرفته است بدون ذره‌ای «ادعا» و سخنرانی. بغداد به خوبی این قاعده را رعایت کرد که برای کامیابی در بازار نفت باید بدون حرف و ادعا به پیش رفت و به جهان اطمینان داد که شیوه پارتیزانی را بر‌نمی‌گزیند. در نقطه مقابل این قاعده، ایران قرار دارد که دوسال است به قیمت‌ها روند نزولی‌تر داده است با اظهارات نا پخته.
وزیر نفت ایران به «شیخ الوزرا» معروف است و قطعاً باید با دیدی باز و آینده‌نگری محض به اظهار نظر بپردازد اما اتفاقی که امروز رخ داده حتی از علی آبادی هم سر نزد؛ کمک زنگنه به سقوط قیمت نفت از یک سو و از دست دادن نسبتاً کامل بازار نفت ایران به این زودی‌ها اصلاح شدنی نیست. به وزیر نفت در حالی لقب وزیر دوم امور خارجه را می‌دهند که اصولاً و اساساً هیچ شباهتی میان رفتارهای این دو وجود ندارد؛ ظریف در میانه حرکت می‌کند و زنگنه از یک سوی بام می‌افتد.
انتهای پیام/
