آلاردایس: از ناراحت کردن ونگر لذت میبرم!
سرمربی جدید «گربههای سیاه» با توصیف همتای فرانسویاش در آرسنال بهعنوان شخصیتی مغرور اعتراف کرد که شکستدادن سرمربی توپچیها را بیش از هر کار دیگری دوست دارد.
به گزارش خبرگزاری تسنیم، سم آلاردایس، سرمربی جدید تیم فوتبال ساندرلند که جای دیک ادووکات را روی نیمکت گربههای سیاه گرفته، در اظهارنظری جالب اعتراف کرد که شکست دادن آرسنال را بیش از هر تیم دیگری دوست دارد.
آرسنال تحت هدایت آرسن ونگر، در دوره مربیگری آلاردایس در بولتون (1999 تا 2007) اغلب برای شکستدادن این تیم مشکل داشت و همین موضوع سبب شد که سرمربی فرانسوی توپچیها دل خوشی از رویارویی با آلاردایس نداشته باشد. آلاردایس اما میگوید: تماشای جنبوجوش ونگر در کنار زمین و تلاش و تقلای او برای اعتراض به داوران زمانی که شاهد شکست تیمش بوده است، سبب میشد که شکست دادن آرسنال برای او لذتبخشتر شود.
آلاردایس در بخشی از کتاب شرح حالش که نشریه سان آن را منتشر کرده، نوشته است: زمانی که سرمربی بولتون بودم، از شکستدادن آرسنال بیش از شکستدادن هر تیم دیگری لذت میبردم، واقعاً با جان و دل برابر آرسنال بازی میکردیم و به همین دلیل آرسن ونگر از ما متنفر بود. آرسنال هم گاهی اوقات ما را شکست میداد، اما گاهی اوقات بازی مساوی میشد، یا ما آنها را شکست میدادیم که تعدادش بیش از حد انتظار بود و ونگر نمیتوانست این موضوع را تحمل کند.
وی ادامه داده است: یکبار هم پیش آمد که در ورزشگاه هایبوری (ورزشگاه قدیمی آرسنال) ونگر حاضر نشد با من دست بدهد، چون تیمهایمان مساوی کرده بودند. یادم میآید بعد از آن بازی ونگر کراواتش را از دور گردنش باز کرد و با غضب آن را به زمین کوبید. او همه چیز را خیلی شخصی میکند و بهنظرم آدم مغروری است. ونگر از آن دسته مربیانی نیست که پس از بازیها، شما را به دفترش و به صرف یک نوشیدنی دعوت کند.
سرمربی جدید ساندرلند همچنین نوشته است: ونگر مربی بزرگی است و من نمیتوانم این موضوع را تکذیب کنم، اما واقعیت این است که هرچه بیشتر او را ناراحت میکنم، بیشتر لذت میبرم. ونگر سعی میکرد از طریق رسانهها داوران را تحت فشار قرار و طوری جو دهد که انگار ما در زمین قلدر بودیم و همه خطاها را مرتکب شده بودیم و تیم او فقط میخواست بازی کند. فکر میکنم ونگر میخواست قانونی وضع شود که به بازیکنانش اجازه دهد هرکاری دوست دارند با توپ انجام دهند و ما هم حق تکل کردن روی بازیکنان او را نداشته باشیم.
انتهای پیام/