برای ادامه کار پارلمان افغانستان با چالش حقوقی مواجه هستیم

«فرخنده زهرا نادری» نماینده مردم کابل در پارلمان افغانستان و برنده جایزه صلح سازمان ملل متحد در گفت‌وگوی اختصاصی با خبرنگار دفتر منظقه‌ای خبرگزاری تسنیم به بررسی وضعیت پارلمان این کشور و چگونگی ادامه کار این مجلس پس از دوره قانونی‌اش پرداخته است.

بررسی این موضوع در شرایطی رقم می‌خورد که براساس قانون اساسی افغانستان، روز گذشته باید نمایندگان جدید مردم وارد صحن علنی این مجلس می‌شدند اما نه تنها این اتفاق رقم نخورد، بلکه با ادامه کار نمایندگان مردم در نخستین روز دوره جدید، طالبان افغان در اقدامی غیر منتظره به پارلمان این کشور حمله کردند.

در ادامه متن گفت‌وگوی فرخنده زهرا نادری عضو پارلمان افغانستان را پیرامون وضعیت این مجلس مطالعه می‌کنید:

تسنیم: روز گذشته طالبان به پارلمان افغانستان حمله کردند، فکر می کنید نیت اصلی این اقدام چیست؟

در نخست باید بگویم ، کسانی که روز گذشته به پارلمان افغانستان حمله کردند، نباید خود را افغان بنامند. نمی‌دانم این‌ها چه کسی هستند و چه آیینی را دنبال می‌کنند، اما چیزی که روشن است، می‌خواهند صدای دموکراسی و مردم سالاری را در افغانستان خفه کنند.

تسنیم: آیا ارتباطی بین تمدید زمان فعالیت پارلمان با حمله روز گذشته وجود دارد؟ به عبارت دیگر، آیا آنها با تمدید  فعالیت نمایندگان پارلمان، مشکل دارند؟

اگر آنها دیدگاهی منفی با این موضوع دارند، من فکر نمی‌کنم چاره کار حمله و گلوله باشد. آنها باید قانونمند رفتار کنند و دغدغه‌های خود را به گوش حکومت برسانند.

البته هنوز هم مشخص نیست که مدت زمان کار نمایندگان مردم در پارلمان افغانستان تمدید شده باشد. همه منتظر هستند که حکومت، زمان انتخابات مجلس را اعلام نماید.

حتی اگر فرض را بر این بگیریم که دولت افغانستان مهلت فعالیت نمایندگان مجلس را تمدید کرده باشد، این هیچ حقی را برای کسی ایجاد نمی‌کند که بخواهد به خانه ملت، حمله کند.

امروز ما با یک چالش حقوقی در مورد ادامه فعالیت اعضای مجلس نمایندگان مواجه هستیم، شاید مردم افغانستان هم با تمدید پارلمان مخالف باشند اما باید اعتراضات در چارچوب قوانین مدنی باشد.

من به مخالفت گروه ها و برخی اشخاص احترام می‌گذارم و آن را می‌پذیرم اما اصل، رسیدن به یک حکومت مدنی و مردم سالار است، از همین مخالفت‌هاست که قوانین، ارتقا پیدا می‌کند و این حاکمیت قانون است.

اما اگر مدل مخالفت، حمله مسلحانه باشد، این یعنی اینکه آنها دموکراسی را قبول ندارند و می‌خواهند خانه ملت را تعطیل کنند.

تسنیم: شما در مذاکرات صلح پاریس که 3 بار بین سال‌های 2010 و  2012 تشکیل شد، شرکت داشتید و علاوه بر این به دلیل فعالیت‌های صلح طلبانه از سوی سازمان ملل متحد، برنده جایزه صلح شده‌اید. فکر می‌کنید راه حل صلح در افغانستان این است که دولت با طالبان پای میز مذاکره بنشیند و آن ها را در قدرت شریک کند؟

من به عنوان یک شهروند افغان، از کودکی با جنگ بزرگ شده‌ام و دل خوشی از توپ و تفنگ ندارم، اگر جنگ کمی ثمربخش بود و باعث حل مشکلات می‌شد، الان افغانستان نخستین کشور دنیا بود که می‌توانست به صلح برسد.

من به عنوان یک افغان، تمام زندگی‌ام با جنگ پیوند خورده و آرامشی ندیده‌ام و خیلی‌های دیگر هم در افغانستان حال و روز من را دارند اما افغان‌های واقعی طرفدار صلح هستند.

دیدگاه‌های مختلفی که در داخل افغانستان وجود دارد، چه دیدگاه‌های سیاسی، چه مدنی و هر دیدگاه دیگری باید فقط به صلح فکر کند. ما باید برای رسیدن به صلح راه حلی پیدا کنیم.

ما در قرن بیست و یکم زندگی می‌کنیم و باید منطق انسانی را بپذیریم، در قرن بیست و یکم می‌توانیم دیدگاه مخالف خود را ابراز کنیم اما این دلیل نمی‌شود که با وحشت آفرینی حرف خود را به کرسی بنشانیم.

باز هم تکرار می‌کنم، کسانی که به پارلمان حمله می‌کنند و با تیراندازی و انفجار بمب می‌خواهند صدای ملت افغان را خاموش کنند، بدون شک افغان نیستند.

این افراد می‌خواهند افغانستان را به پایگاه افراط گرایی تبدیل کنند و در خیال خام خود بعد از آن دنیا را نیز به پایگاه خود تبدیل کنند.

آنها در نظر دارند همه چیز را به زور به دیگران بقبولانند اما این کار در قرن بیست و یکم، ناممکن است. من امیدوارم که صلح در افغانستان، در منطقه و کل دنیا حاکم شود.

انتهای پیام/پ