شیخ راغب حرب از مددکار اجتماعی تا الگوی جهادی

به گزارش خبرگزاری تسنیم به نقل از پایگاه خبری المنار، کسی که با سیره زندگی شیخ شهدای مقاومت اسلامی شیخ راغب حرب آشنا باشد، از میزان ارتباط وی با مردم و نزدیکی اش به آن ها اطلاع دارد ، این ارتباط نه تنها در مناسبت‌ها و مراسم شادی و غم بلکه در زندگی روزمره مردم و نیازها و افکار و روش زندگی آن‌ها نیز تجلی می‌کند. وی همواره در مبارزه با اشغالگران اسرائیلی و همچنین معیشت و اوضاع اقتصادی و ایجاد نسل متدین و مؤمن و مجاهد در زندگی با مردم بود و تنها ارتباطاتش به مسائل نظامی محدود نمی‌شد، گرچه این موضوع در مراحل مهمی از حیات امت اسلام در اولویت اصلی قرار داشت.

شیخ راغب حرب در سال 1952 در روستای در جنوب لبنان متولد شد، وی با مردم روستای خود زندگی می‌کرد و با نیازمندی‌های ملت و مردمش همزیستی می‌نمود. تحصیلات ابتدایی و متوسطه را در روستای خود و شهر النبطیه گذراند و سپس برای پیگیری علوم دینی به بیروت رفت تا در سلک روحانیت وارد شود. مدتی بعد به شهر نجف اشرف در عراق رفت تا دروس علمی خود را در نزد علمای برجسته دنبال کند. شیخ شهید مقاومت مردم را دوست داشت و به خدمت به مردم معروف بود. وی در نجف نیز به خدمت به دیگران به ویژه لبنانی‌ها می‌پرداخت و بسیاری از این افراد همچنان به یاد می‌آورند که چگونه شیخ گاهاً حتی بدون این که آن‌ها متوجه شوند، نیازهای آن‌ها را تأمین می‌کند.

در سال 1974 شیخ راغب به محل تولد خود یعنی جبشیت برگشت و نماز جمعه را در این منطقه راه انداخت. وی از مسجد به اقدامات جهاد بر ضد دشمن صهیونیستی منتقل شد و جنبش جهانی را تأسیس کرد که بسیاری از عناصر مقاومت و شهدا این مسیر را دنبال کردند. وی همچنین مسجد را به عنوان خاستگاه اقدامات خیرخواهانه انسانی قرار داد و جمعیت خیریه و فرهنگی را تأسیس کرد و پس از آن کانون حضرت زینب (ع) را برای حمایت از ایتام تاسیس نمود. وی همچنین با امکانات اندک ، صندوق "بیت‌ المال مسلمین " را تأسیس کرد که می‌توانست به تعدادی از اهالی شهر که نیاز مادی داشتند، مبالغی اندک قرض  دهد.

شادابی و فعالیت شیخ راغب حرب باعث شد در ذهن اهالی جنوب و حتی بیروت و بقاع نیز جای بگیرد، این در حالی بود که لبنان در آن زمان تحت اشغال صهیونیست‌ها بود. حرب به مرکزی برای گرایش بسیاری از دانشجویان و روحانیان تبدیل شد و نمادی از جهاد بر ضد دشمن شد تا این که دشمن اسرائیلی از طریق مزدوران خود وی را تحت تعقیب قرار داد و تحرکات او را رصد می‌کرد. اسرائیل تلاش کرد مواضعی از طریق حرب صادر شود تا محبوبیت اشغالگران در افکار عمومی را افزایش دهد. 

شیخ راغب خاستگاه اساسی و مؤسساتی جهان مقاومت شد و طوایف مختلف جامعه جنوب لبنان را بر ضد دشمن اسرائیلی متحد کرد، او در مبارزه با صهیونیست‌ها سخت و خشن بود و همین موضوع باعث شد رویکردی از مقابله با دشمن و انتشار فرهنگ ضد صهیونیستی در نزد مردم ایجاد شود. وی اعتقاد داشت که این مرحله نیازمند سخت ‌گیری و خشونت است. او می‌گفت که هر چیزی که انجام می‌دهد حجت است و به خاطر آن مورد محاسبه قرار می‌گیرد، چرا که مردم در این کارها از وی پیروی خواهند کرد.

این مرد سخت‌گیر در تقابل با اشغالگری صهیونیست‌ها ، چهره مهربان دیگری نیز در تعامل با مردم داشت، حرب به جستجوی فقرا و کشاورزان می‌پرداخت و از اوضاع و احوال و معیشت آن‌ها جویا می‌شد. قلب شیخ در برابر یتیمان و فقیران و نیازمندان می‌شکست. کسانی که با او زندگی کرده‌اند، رفتار او به ویژه با ایتام را پدرانه می‌نامند. او از غذای یتیمان می‌خورد و مانند آن‌ها زندگی می‌کرد.

یکی از نکات جالب در ابعاد شخصیتی شیخ راغب حرب به‌عنوان یک رهبر و الگو این است که با مردم با گفتمان خشن صحبت نمی‌کرد بلکه راهنمای آن ها بود و از گفتمانی استفاده می‌کرد که در آن‌ها تأثیرگذار باشد و روحیه آن‌ها را بالا برد و ارزش و کرامت واقعی آن‌ها را به عنوان یک انسان که در جامعه و زندگی خود منشا اثر هستند، به آن‌ها بازگرداند.

تمام این مسائل باعث شد دشمن بیش از پیش در کمین شیخ شهید باشد تا این که در 8 مارس سال 1983 او را بازداشت کرد و به بازداشتگاه انصار برد. راغب حرب مدتی بعد به مرکز سرویس جاسوسی اسرائیل در شهر صور منتقل شد. رژیم صهیونیستی پیشنهاد کرد که وی را تبعید کند واو از خانواده و هوادارانش دورشده و جنوب لبنان را ترک کند، اما حرب اعلام کرد این کار را نخواهد کرد و همچنان در سرزمین خود باقی خواهد ماند.

دشمن به سرعت متوجه شد که با بازداشت شیخ راغب حرب در یک بحران در برابر اهالی مناطق جنوب لبنان قرار گرفته است و مردم تحرکاتی را برای آزادی شیخ آغاز کردند. بعد از افزایش فشار مردمی، شیخ مقاومت  17 روز پس از بازداشت آزاد شد. بازداشت شیخ راغب، اصرار وی به اقدامات جهادی و بسیج مردمی بر ضد  غاصبان اشغالگر را افزایش داد. همچنین تجمع عمومی مردم برای مطالبه آزادی شیخ به روندی تبدیل شد که دیوار هراس مردم را شکست و فرصتی را به وجود آورد که شیخ به دنبال استفاده از آن برای کشاندن جامعه به سمت مبارزه و ایستادگی در برابر دشمن صهیونیستی بود.

افراد نزدیک به شیخ راغب می‌گویند که وی به ویژه در خلال بازداشت و پس از آن حالتی استثنایی در مبارزه با دشمن را دنبال می‌کرد. وی پس از آزادی مطمئن بود که دیگر از سوی دشمن بازداشت نخواهد شد، بلکه خود و اطرافیانش را آماده شهادت کرده بود. شیخ هر کاری که اشغالگران را خشمگین می‌کرد، انجام می‌داد و رویکردی تنش‌زا با اشغالگران آغاز کرد. او می‌گفت که اگر هزاران شهید بدهیم و اگر خانه‌هایمان ویران شود، هیچ کس نمی‌تواند ما را به تسلیم شدن در برابر دشمن وادارد.

همچنین از شیخ راغب حرب نقل شده که می‌گفت: زمانی که ما به پیش دشمنان و ظالمان شکایت می‌بردیم به پایان آمده است، تمام دولت‌های استکباری و سازمان‌هایی که بر ضد امت ما توطئه می‌کنند، حقیر هستند. شیخ راغب معتقد بود که آزاد سازی اراضی اشغالی تنها به زمان نیاز دارد.

بعد از بازداشت  و مشکلاتی که دشمن اسرائیلی در این زمینه با آن مواجه بود، رژیم صهیونیستی تصمیم به حذف شیخ راغب حرب گرفت، اسرائیل تصور می‌کرد به ‌این ‌ترتیب صدای حق و آتش مقاومت و جهاد خاموش خواهد شد. بنابراین در 16 فوریه سال 1984 از طریق مزدوران خود اقدام به ترور شیخ مجاهد مقاومت کرد و به ‌این ‌ترتیب منطقه جنوب لبنان را به جنگ با دشمن اسرائیلی ترغیب نمود. شهادت شیخ راغب حرب نقطه تحولی در عملکرد مقاومت بود و اقدامات این جبهه را به صورت روز افزونی توسعه داد تا اینکه به آزادسازی جنوب لبنان و پیروزی‌های پی‌درپی پس از آن منجر شد.
انتهای پیام/ر