نقطه مشترک انقلابیون اصفهان، شاگردی مرحوم پرورش بود

به گزارش خبرگزاری تسنیم از اصفهان، 6 دی امسال، سالگرد عروج مردی است که شاید بتوان او را یکی از تأثیرگذارترین افراد اصفهانی در زمان انقلاب دانست، فردی که با معلمی آغاز و با معلمی نیز به پایان رساند، پرورش همان معلم 29 ساله‌ای است که جلساتش در خیابان آیت‌الله فروغی اصفهان خط دهی فکری انقلاب را در اصفهان سامان‌دهی می‌کرد.

سید‌ علی‌اکبر پرورش را می‌توان از نمونه‌های اخلاص و خودساختگی معرفی کرد چرا که هدفش رسیدن به غایت‌الهی بوده و به همین دلیل نیز برایش فرقی نمی‌کرد، وزیر باشد یا شخصی دیگر، بلکه مهم‌، کار کردن برای خدا بود.

خودسازی پرورش او را به حدی رسانده بود که برایش تفاوت نداشت برابر چه کسی بایستد، او فقط حق را در نظر می‌گرفت.

برای پرده‌برداری از ابعاد زندگی مرحوم پرورش به سراغ فردی رفتیم که سابقه وزارت فرهنگ‌ و ارشاد اسلامی را در کارنامه دارد و خاطرات بسیاری از استاد پرورش در ذهن او باقی مانده است تا پای صحبت‌های او درباره این یاور صدیق انقلاب بنشینیم.

محمد حسین صفار‌هرندی فردی بود که ما برای بیان ویژگی‌های زندگی و شخصیت استادپرورش به سراغ او رفتیم.

متن تفضیلی گفت‌وگوی خبرنگار تسنیم با محمد حسین صفار هرندی به شرح زیر است:

تسنیم: آقای صفار هرندی، نخستین برخوردتان با استاد پرورش به چه زمانی بر می‌گردد؟

صفار هرندی: مرحوم آقای پرورش را من نخستین بار در اواخر سال 40 یا 50 در اواخر دوران تحصیلی‌ام در مدرسه‌مان دیدیم. یک روزی ما در مدرسه بودیم که اعلام کردند فرد بزرگواری برای سخنرانی از اصفهان آمده و تأکید داشتند که خیلی قدر بدانید و از سخنان ایشان بهره‌مند شوید.

"پرورش هر آنچه که می‌گفت را قبول داشت"

تسنیم: در برخورد نخست استاد پرورش را چطور دیدید؟

صفار هرندی: حضور فردی از اصفهان در مدرسه ما برای من جالب بود، نوع بیان ایشان شیرین بوده مخصوصا که یک لهجه خاص اصفهانی نیز داشتند اما مهم‌تر از همه چیز شیوه بیان استاد پرورش بود که با وجود اینکه با دانش‌آموزان دبیرستانی صحبت می‌کرد، من احساس می‌کردم که خودش خوب این چیز‌هایی که می‌گوید را فهمیده و به ادراک کامل نسبت به این مسائل رسیده است.

این خصلت چیزی بود که من بعد‌ها نیز در سخنرانی‌های ایشان متوجه آن شدم و حس کردم که ایشان با تمام وجودش هر آنچه که می‌گوید را لمس کرده و بیانش همان بیان از عمق جان برآمده است.

"پرورش برای انقلابیون اصفهان یک نقطه مشترک بود"

تسنیم: بعد از انقلاب، برخوردی با مرحوم پرورش داشتید؟

صفار هرندی: بعد‌‌ها یعنی زمانی که من برای اجرای مسئولیتی در جنوب شرق کشور بودم، آن‌جا همکارانی داشتیم که خیلی از این افراد از اصفهان مهاجرت کرده و به این منطقه آمده بودند که ایثار و فدارکاری جان‌مایه اصلی آن‌ها بود اما نقطه مشترکی که من در همه این افراد حس می‌کردم، حرمت گذاشتن به استادی بود که همه چیزشان را از آن می‌دانستند، این استاد مرحوم پرورش بود. گرچه که بسیاری از این افراد در آینده راه‌های مختلف سیاسی را طی کرده و خط سیاسی‌شان از هم دیگر جدا شد اما نقطه مشترک‌شان شاگردی آقای پرورش بود.

"پرورش وظیفه‌کادرسازی انقلاب را برعهده گرفت"

تسنیم: استاد پرورش از دید انقلابی چه ویژگی‌هایی داشت؟

صفار هرندی: شاید یک شاخه برجسته نسلی که انقلاب را در اصفهان جلو برد، پرورش‌یافتگی در مکتب آقای پرورش بوده و برای ما مسلم بود که پرورش فرد بزرگی است که کادر پروری برای انقلاب را بر عهده گرفته البته ایشان خدمات بسیاری را نیز در زمان اوایل انقلاب در حزب جمهوری و دولت انجام می‌داد که ما دورادور از آن اطلاع داشتیم.

"پرورش یک اخلاقمدار واقعی بود"

تسنیم: در اواخر عمر مرحوم پرورش دیداری با ایشان داشتید؟ از خاطرات آخرین روزهای عمر ایشان برای ما بگوئید.

صفار هرندی: در روز‌های آخر یعنی زمانی که ایشان کمتر بیرون می‌رفتند و جابه‌جایی برایشان سخت بود، فرصتی پیش آمد که من در جلسه‌ای که ایشان نیز دعوت شده بودند، حضور پیدا کردم، موقع رفتن آقای پرورش من رسیدم، من کنار ماشین یه ایشان سلام کردم، مرحوم پرورش با همان حال مریضی که داشت می‌خواست از ماشین پیاده شود و با وجود اینکه من سابقه دوستی نزدیک با ایشان نداشتم، با من احوال پرسی کند.باید بگویم در آن لحظه، رعایت اخلاق و آداب رفت‌وآمد با افراد را در اوج مریضی از سوی ایشان برای من قابل توجه بود.

"نام پرورش برای استاد، یک اسم با مسما بود"

تسنیم: در دیدار‌هایی که با حاج‌آقا پرورش داشتید، اخلاق ایشان چگونه بود؟

صفار هرندی: ایشان فردی اخلاق‌مداری بود و در اوج تربیت‌یافتگی قرار داشت، شاید این تعبیر من از ایشان کمی ذوقی باشد اما به اعتقاد من نام پرورش روی آقای پرورش یک اسم با مسما بود.

امیدوارم که ما در زمان خودمان شاهد چهره‌ شدن انسان‌هایی با خصوصیت‌های پرورش باشیم که اثر عملی زندگی‌ آن‌ها خیلی بیشتر از یک دوره هفتاد و هشتادساله زندگی است، خیلی افراد مثل ما هستند که عمر‌های طولانی زندگی را گذراندند اما قدر لحظه‌ها و حالات زندگیشان را ندانستند. به اعتقاد من پرورش قدر زندگی را دانسته و فعالیت‌های صورت گرفته آن آینده ساز بود و به همین دلیل ایشان در کار تربیت نسل‌های بعدی موفق بود.

گفت‌وگو از امیرحسین تاجمیر ریاحی

انتهای پیام/ج