رازی که امام حسین (ع)با ناراحتی از آن پرده برداشتند

به گزارش گروه "رسانه‌ها" خبرگزاری تسنیم، در آیه 14 سوره آل عمران سخن از برخی مصادیق غفلت از یاد خدا از جمله دلبستگی به زنان و فرزندان و کیسه های زر اشاره به میان می آید و به شش مورد هم اشاره مستقیم می شود:

1- زن ؛ 2- فرزند ؛ 3- همیانهای زر و سیم (پولهاى نقد) ؛ 4- اسبان داغ بر نهاده (مرکبهاى ممتاز مانند ماشین های مدل بالای امروزی)؛ 5- چهارپایانى که در دامدارى مورد استفاده هستند (انعام) ؛ 6- و زراعتها (حرث). سپس در آیه می فرماید که همه اینها متاع زندگی این جهانی هستند، در حالی که بازگشتنگاه خوب نزد خدا است.

در آیه 15 سوره آل عمران به طرف مقابل اشاره می نماید یعنی آنها که گرفتار زرق و برق دنیا نشدند:
«قُلْ أَؤُنَبِّئُکُم بِخَیْرٍ مِّن ذَلِکُمْ لِلَّذِینَ اتَّقَوْا عِندَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِن تَحْتِهَا الأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا وَأَزْوَاجٌ مُّطَهَّرَةٌ وَرِضْوَانٌ مِّنَ اللّهِ وَاللّهُ بَصِیرٌ بِالْعِبَادِ.»

«بگو: آیا شما را بهتر از اینها خبر بدهم؟ براى کسانى که پروا پیشه کرده ‏اند در نزد پروردگارشان بهشت‏ هایى است که از زیر (ساختمان و درختان) آنها نهرها جارى است در حالى که در آنجا جاودانه ‏اند، و نیز همسرانى پاکیزه (از پلیدی هاى جسمى و روحى) و خوشنودى از سوى خداست، و خداوند به بندگان خود بیناست.»

سه نکته:

* خداوند متعال در این دو آیه مقایسه ای بین وضعیت دو گروه که به نوعی از تجارت مشغول اند پرداخته است. گروه اول دنیا و مصادیق آن را برگزیدند و آن را معامله نمودند و گروه دوم در این تجارت آخرت را برگزیدند. الحق و الانصاف دوام و ثبات بهشت و رضایت خداوند کجا و لذائد موقّت و ناپایدار دنیا کجا!

** پاداش آنها که آخرت را معامله نمودند چیست؟ مادی است یا معنوی؟

تشویق در این آیه برای متقین به هر دو شکل است، هم مادی و هم معنوی. در واقع مطابق طبیعت و فطرت افراد پاداش ها معین شده اند. نعمت های مادی شامل باغ و بهشت هایی با رودهای جاری به صورت جاودانی و همسرانی پاکیزه است و نعمت معنوی که برای متقین بیشترین لذت و اهمیت را دارد "رضوانٌ مِنَ الله" رضایت الهی است.

*** حضرت سیدالشهداء (ع) از راز دگرگونی و رنگ عوض کردن های مردم و تنها گذاشتن حق به زیبایی پرده بر می دارند و می فرمایند:

«الناس عبید الدنیا و الدین لعق على السنتهم، یحوطونه مادّرت معایشهم فاذا محّصوا بالبلاء قلّ الدیانون؛ مردم بنده دنیایند و دین لقلقه زبانشان. حمایت آنها از دین تا زمانى است که زندگى آنها در رفاه باشد و آنگاه که در بوته امتحان قرار گرفتند دینداران کم مى شوند.»

این سخنان را امام در یکی از منزلگاه های مسیر حرکت کاروان و شاید در خود سرزمین کربلا بیان کرده باشند لذا نشان می دهد حضرت از اوضاع و نوع نگرش مردم ناراحت است. وقتى که دنیا در نگاه انسان مسلمان، هدف و معبود شد باید منتظر چنین چیزهایى بود. دنیا طلبی حد یقف ندارد اگر انسان عنان خود را به دست آن سپرد باید منتظر هر حادثه ای باشد.

دنیا و جلوه ‏هاى آن چون مقام‏ خواهى، رفاه‏ طلبى، ثروت و شهرت از مهم‏ترین و خطرناک‏ترین عواملى بود که در لغزش خواص و رویداد عاشورا نقش اساسى داشت. با نگاهى به تاریخ اسلام مى یابیم که اساس همه انحراف ها، فتنه‏ ها، جنگ هایى که از سوى خواص صورت گرفته، دنیاپرستى آنان بوده است و بر همین اساس پیامبر اکرم (ص) فرمودند: «حبّ الدنیا رأس کل خطیئة؛ دوستى دنیا رأس و اساس همه گناهان است.»

منبع: وارث
انتهای پیام/
 

بازگشت به صفحه سایر رسانه ها