بسیج مردمی برای مهربانی به هم‌کلاسی‌های افغانستانی امسال بچه‌های ایرانی

۲۴ شهريور ۱۳۹۳ - ۱۰:۱۷
اخبار فرهنگی

خبرگزاری تسنیم: امسال کودکان افغانستانی بیشتر از هر سال دیگر همکلاسی فرزندانمان هستند. مراقب باشیم که آزارشان ندهیم و بچه هایمان آزارشان ندهند که خارج از اندازه تحملشان تا به حال رنج کشیده اند..

1. اینکه طی چه فرآیندهای سیاسی و اجتماعی و تاریخی بیش از هشتاد سال است که مردم افغانستان یک روز خوش هم ندیده‌اند، فعلا زیاد به بحث ما مربوط نیست و اینکه چه اتفاقی افتاد که واژه «افغانی»، اینگونه تبدیل به یک واژه تحقیرآمیز در فرهنگ ایرانی‌هایی شد که سابقه هیچ گونه نژادپرستی در طول تاریخ نداشته‌اند هم همین‌طور.

اما این که باور کنیم همه انسان‌ها به صرف انسان بودن حق و حقوقی دارند چرا. این هم به ما مربوط می شود که خوب فکر کنیم و ببینیم کجای کارمان ایراد داشته است که دچار این ایراد وحشتناک اخلاقی شدیم: فکر می‌کنیم افغانستانی‌ها واقعا پایین‌تر از ما هستند. وحشتناک است و بی اعتنایی به این قضیه از خودش هم وحشتناک‌تر...

2. طی دو سه سال اخیر دولت به خیلی از افغان‌های مهاجر در ایران پاسپورت داد، خیلی‌هایشان ساماندهی شدند و خیلی از مهاجران غیرقانونی هم کشور را ترک کردند. علاوه بر این، معضل مساله‌ساز دریافت شهریه برای ثبت‌نام کودکان افغانستانی در مدارس، حداقل در صورت ظاهری برداشته شده است.

این یعنی اینکه خیلی از بچه‌های افغان امسال می‌توانند در مدرسه های ایرانی ثبت نام کنند و بعد از تقریبا چند سال دربه‌دری از حق انسانی و مسلم تحصیل کردن بهره ببرند.

بر حسب آمارهای غیررسمی تقریبا سه میلیون مهاجر افغان در سراسر کشور ما وجود دارد و این یعنی اینکه احتمال اینکه هر کدام از بچه‌های ما، خواهران و برادران کوچک ما، یک همکلاسی افغانستانی داشته باشند به شدت بالاست.

3. پارسال درست در همین روزها کام همه‌مان تلخ شد. کام همه انسان‌های ایرانی، مسلمانان ایرانی. عکس پارچه‌نوشته‌ای منتشر شد که از مدیر یک مدرسه تقاضا شده بود تا کودکان افغانستانی را در مدرسه ثبت‌نام نکنند. همه‌مان ترسیدیم، از اینکه چه بلایی به سرمان آمده است که به اینجا رسیده‌ایم. ما میهمان‌نوازان همیشگی تاریخ حالا در بین خودمان آدم‌هایی پیدا کردیم که به چند کودک مهاجر و بی‌پناه افغانستانی که می‌خواستند بی‌سواد نمانند این‌گونه نگاه می‌کردند و خب باورش سخت بود و کام‌مان را تلخ کرد تا امسال. ما بدهکاریم به همه افغان‌هایی که همه این سال ها به جرم زیستن در کشوری که می‌خواهد «آرمانشهر» دنیای بی‌روح امروز باشد، تحقیر شده‌اند، مورد تبعیض قرار گرفته اند و در حالی که بار سخت تحمل یک تاریخ پر از درد را به دوش می کشیده‌اند اینجا یعنی در تنها حکومت مشهور به پناه مستضعفان هم درد کشیده اند. از رفتار همه ماهایی که ظاهرا فکر می‌کردیم خط های جغرافیای خیلی مهمتر از اصول انسانیت و اصول دین رحمانی مان هستند.

به سابقه طولانی به شدت تحسین‌ شده ایرانی‌ها در طول تاریخ فکر می‌کنم مهمان‌نوازی و تحویل گرفتن غریبه‌ها و مظلوم‌ها و درمانده‌ها، هر جای دنیا برای بیچاره‌ها جنگی رخ می‌دهد ایران در خط مقدم کمک کردن است، هر جا سیلی می‌آید، زمین به لرزه در می‌آید، ایرانی‌ها پیشتازند. به سخنان امام خمینی(ره) در آغاز مهاجرت افغان ها به ایران فکر می‌کنم : "...و همینطور مهمان هایی که داریم، خوب افغانی هستند، مسلمان هستند یا فرض کنید که عراقی هستند بیچاره ها را از خانه های شان دور کردند، مال شان را بردند، خودشان را فرستادند اینجا، خوب باید چه کرد با این‌ها؟ نباید این‌ها را پذیرایی کرد؟ ما مسلمانیم، آنها هم مسلمانند، ما باید از آن ها پذیرایی کنیم، خدمت کنیم به آنها....

4.خب...ما چه کار کنیم؟ یک کار ساده. امسال باید به بچه‌هایمان، خواهران و برادران‌مان، فرزندان اقوام و دوستان و آشنایان یاد دهیم که مراقب باشند. از خودمان شروع کنیم با این گزاره ساده که "همه این بچه های افغانستانی که قرار است در کنار تو درس بخوانند انسان‌هایی هستند که هیچ فرقی با ما ندارند" دقیقا هیچ فرقی. و چه قدر هم حساس شده‌اند روی نگاه‌های ما، حرف‌های ما، روی جداافتاده حس کردن‌هایشان، روی همه چیزهایی که همه بچه‌های این سن و سال را به سختی و تلخی آزار می‌دهد و غربت آنها را بیشتر می‌کند.سیستم بروکراتیک و بی‌آرمان اداری به قدر کافی آنها را آزار می دهد. سال‌ها زجر کشیده‌اند تا به مدرسه‌های ایرانی رسیده‌اند، حالا هم با ترس و لرز پشت نیمکت‌های مدارس نشسته‌اند و جبران ضعف این سیستم به عهده ما و بچه‌هایمان است.اگر در همه این سالها سیستم اداری ایران، مهاجرین را آزار داده است حالا ایرانی‌ها خودشان می‌توانند این بدکارکردی را جبران کنند. اگر باری اضافه نباشیم.

و این نیاز به یک بسیج مردمی برای مهربانی و تکریم کودکان و دانش‌آموزان افغانستانی دارد. همه ایرانی‌ها و همه مسلمان‌ها، پیش‌قدم این مهربانی و این صریحا نیاز به آموزش مستقیم به کودکان ایرانی دارد.

حواسمان باشد. مراقب باشیم ؛"ما مسلمانیم، آنها هم مسلمانند، ما باید از آن ها پذیرایی کنیم، خدمت کنیم به آنها..."

***

hrbavali@gmail.com با این آدرس ایمیل می‌توانید مشکلات و مسائل مهاجرین افغانستانی در زمینه تحصیل و امور دیگر را به تسنیم اطلاع‌رسانی کنید.

سایر متون پرونده:

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان»-1 : خیلی دور، خیلی نزدیک؛ مقدمه داستان بلند «ایرانی‌ها» و «افغان‌ها»

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان»-2 روایت امیرخانی از مساله «مهاجرین افغان»: دیگر وقت نگرانی است

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان»-3 برای آقای ایرانی که به نجات برادر افغانش شتافت

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان»-4 (بخش اول): مادر شهید افغانستانی مدافع حرم: کاش آن جام زهر را «ما» هزار هزار می‌نوشیدیم اما امام اذیت نمی‌شد

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان»-4(بخش دوم): مادر یک شهید افغانستانی: خیابان‌های اردوگاه مهاجرین را به نام «امام» نامگذاری کردیم

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان» ــ 5 افغانی‌الاصل است اما قبر پاکش...

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان» ــ 6 شش سوءتفاهم بزرگ درباره مهاجرین افغان

پرونده «جانِ ایران، جانِ افغانستان» ــ 7 سوغات جعفریان از افغانستان برای رهبر انقلاب/اینجا کسی به پاسپورت‌ها نگاه نمی‌کند