خط آزاد ... (قسمت بیست و یکم) جنایت در هیاهوی فوتبال

به گزارش خبرگزاری تسنیم، مطالعه ی رابطه ی  سیاست با فوتبال خالی از لطف نیست. هرچند در نگاه اول این دو عرصه ربطی به یکدیگر ندارند.

موسیلینی رهبر فاشیست ایتالیا اولین سیاستمداری بود که به  ظرفیت فوتبال  برای رسیدن به اهدافش علاقمند شد. او می دانست که در سایه ی  جام جهانی می تواند اهدافش را به پیش برد. به همین جهت با اعمال نفوذ ، دومین دوره ی جام جهانی را در ایتالیا برگزار نمود.

موسیلینی به میزبانی اکتفا نکرد و با تطمیع و تهدید داورها توانست تیم ملی ایتالیا را قهرمان جهان کند. هر چند برای رسیدن به هدف موسیلینی تیم های اتریش  و چک قربانی شدند اما سرانجام این سرود فاشیست ها بود که در ورزشگاه رم به نشان پیروزی نواخته شد. ریمه رئیس وقت فیفا بعدها عنوان کرد که جام جهانی 1934 را فیفا برگزار نکرد. این بازی ها تورنمنت موسیلنیی بود.

اما آنچه در جام جهانی 1978 اتفاق افتاد حکایتی دیگر داشت. درآن سال ها ژنرال خورخه رافائل ویدلا با کودتایی در آرژانتین به قدرت رسیده بود و بسیاری از مخالفانش را به شدیدترین شکل سرکوب می کرد. نقل است که او 20000 نفر از معترضان را ربوده بود. قربانیانی که هیچ گاه نشانی از آن ها پیدا نشد

دیکتاتور آرژانتین می دانست برای ترمیم چهره ی خود باید کاری بکند و فوتبال بهترین راه کار بود. او دست به کار  شد و علی رغم همه ی مخالفت های جهانی توانست میزبان جام جهانی 1978 شود.

اما شرایط آن طور که می خواست پیش نرفت و تیم فوتبال آرژانتین نتوانست در مقابل حریفان مقتدرانه بایستد. کا به جایی رسید که آرژانتین برای صعود از گروه خود باید پیروزی پر گلی در مقابل حریفش پرو کسب می کرد . این در حالی بود که همه می دانستند به صورت طبیعی تیم ملی این کشور توان چنین بردی را ندارد.این جا بود که ژنرال خورخه برای کنترل اوضاع وارد عمل شدد. و یکی از محیرالعقول ترین توافقات تاریخ  شکل گرفت و در نتیجه  پرویی ها قبول می کنند با دریافت 6 گل از آرژانتین شکست بخورند.

هرچند هیچگاه به طور دقیق مشخص نشد که سیاستمداران پرویی چگونه ب این امر راضی شدند اما اسنادی موجود است که نشان می دهد دیکاتور آرژانتین در مقابل این شکست مصلحتی ، ناوگان نیروی دریایی پرو را تجهیز کرده و تعدادی از مخالفان حکومت این کشور راهم به آن ها تحویل می دهد.

در نهایت آرژانتین با صعود به مرحله بعد زمینه را برای قهرمانیش در جام هموار  کرد.

هرچند بعدها بسیاری تلاش کردند نتایج جام 1978 را باطل اعلام کنند اما واقعیت آن بود که دیکتاور آرژانتین به آنچه می خواست رسیده بود.

فوتبال گاهی به میدان تسویه حساب  غیر رسمی کشورها با یکدیگر هم تبدیل شده است. شاهد این مثال جام جهانی 1986 بود. زمانی که آرژانتین توانست در میدان فوتبال انتقام شکستش از انگلیس در بحران جزایر فالکلند را بگیرد.

بازی تیم ملی ایران و  آمریکا در جام جهانی 1998  را هم بسیاری از این منظر تفسیر می کنند. برای ایرانیان هیچگاه شادمانی حمید استیلی پس از به ثمر نشستن گل به تیم آمریکا فراموش نمی شود. بازی که آن را در صدر سیاسی ترین رویارویی های ورزشی تاریخ قرار داده است.

اما این همه ی واقعیت فوتبال و سیاست نیست ، کافی است به طور ویژه  به جام جهانی 2002 ، جام جهانی 2006 و در همین روزها ، جام جهانی 2014 نگاهی دقیق تر بیاندازید.  در این دوره ها استکبار در فضای توجه افکار عموی به فوتبال با مخالفانش تسویه حساب های خونینی کرده است . در سال 2002 رژیم صهیونیستی همزمان با برگزاری بازی های جام جهانی  به غزه حمله کرد و صدها غیرنظامی فلسطینی را قتل عام نمود.

4 سال بعد و باز هم در زمانی که مردم جهان سرگرم لذت بردن از بازی های جذاب جام جهانی بودند صهیونیست ها به جنوب لبنان حمله کردند و بسیاری  از شهروندان لبنانی را به شهادت رساندند.

اما جام جهانی امسال حکایت دیگری است.

هم اکنون در گوشه ای از جهان و در قاره ی اروپا ، مخالفان حکومت غرب گرای اوکراین به شدیدترین شکل ممکن سرکو ب می شوند. ارتش اکراین در سکوت جوامع بین المللی جنگی تمام عیار را علیه آن هایی که نمی خواهند زیر بار آمریکا بروند راه انداخته است.

در خاورمیانه هم تروریست های داعش فجیع ترین جنایات تاریخ بشر را علیه شیعیان و مردم عراق و سوریه می آفرینند.

اما حکایت در فلسطین اشغالی  غم انگیز تر است . جایی که همیشه ازسکوت رسانه ها برای کشتار مردم بی گناه توسط صهیونیست ها استفاده شده است .  حالا هر چه به فینال جام بیستم نزدیک می شویم در میان هیاهوی تماشاگران بی شمار فوتبال و در لابه لای فریاد های به ثمر رسیدن یک گل این صدای سوت بمب هاو موشک هایی است که در آن سوی جهان و در سرزمین های اشغالی بر سر مردم بی گناه غزه فرود می آید  تا مردم مظلوم نه فینال جام جهانی برزیل را که به خون غلطیدن عزیزانشان را به تماشا  بنشینند .

همه ی آنچه گفته شد گوشه ای از آمیختگی سیاست با فوتبال زدگی افکار عمومی جهان بود. واقعیتی جاری که در دنیای امروز به بهای از دست رفتن جان بیگناهان بسیاری در حال وقوع است...