تعیین تکلیف پل هوایی میدان آزادی مطالبه عمومی مردم سنندج

به گزارش خبرگزاری تسنیم از سنندج، وفای به عهده و پرهیز از بر زبان آوردن سخنانی که از عهده انجام اشخاص خارج‌اند موضوعی است که هم در آیات قرآنی آنجا که خداوند می فرماید: «یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آَمَنُوا لِمَ تَقُولُونَ مَا لَا تَفْعَلُونَ اى کسانى که ایمان آورده‌‏اید چرا چیزى می‌گویید که انجام نمی‌دهید» و هم در احادیث بزرگان دین و در دروس اخلاقی مورد تاکید قرار گرفته و جالب آنکه در طول تاریخ نیز دست اندرکاران امور مردم به خصوص در جوامع اخلاق گرا هنگام انتصاب برای بر عهده گرفتن یک مسئولیت همواره به رعایت این مهم توصیه شده‌اند.

سرلوحه قرار دادن این توصیه دینی و اخلاقی در نزد کسانی که بر جایگاهی اجرایی تکیه داده و مسئولیت امور مردم را قبول کرده‌اند _ بویژه در یک کشور اسلامی _ از اهمیت دو چندان برخوردار است چراکه ابعاد رفتار و تصمیمات این افراد با اشخاص حقیقی بسیار متفاوت و دامنه و تبعات تصمیمات آنها بسیار وسیع تر است.

آغاز به کار پروژه های مختلف در استان کردستان و نیمه تمام ماندن آنها برای سال‌های سال دیگر برای مردم به امری عادی تبدیل شده و متاسفانه به دلایل مختلف که عمده آنها را شاید بتوان به سهل انگاری و عدم مسئولیت پذیری مدیران اجرایی در کنار کمبود اعتبارات که امروز به دست آویزی خوب برای توجیه همین سهل انگاری ها تبدیل شده، اتمام برخی پروژه ها را به رویا مبدل و اگر حمل بر مزاح نگردد چه بسیارند افرادی که در مسیر تحقق این آرزوها نیز جان به جان آفرین تسلیم کردند.

باور عمومی بر آن است که هرچند کمبود اعتبارات یکی از دلایل عمده رکود در فعالیت‌های عمرانی در استان است اما آیا بی تدبیری و عدم مدیریت صحیح را نمی توان یکی از دلایل همین کمبود اعتبارات دانست؟ بی تدبیری که در برهه‌های مختلف زمانی از مدیران جناح های مختلف سیاسی با شدت و حدت متفاوت خود را نشان داده است.

مدیریت را در تعریف فرآیند به کارگیری مؤثر و کارآمد منابع مادی و انسانی در برنامه ریزی،سازماندهی، بسیج منابع و امکانات، هدایت و کنترل می‌دانند که برای دستیابی به اهداف سازمانی و براساس نظام ارزشی مورد قبول قرار می‌گیرد اما متاسفانه یکی از دیدگاه های غالبی که در سیستم اداری استان به غلط مدیریت معنی شده و مختص به زمان کنونی هم نیست تنها محدود به هزینه کرد اعتبارات می‌شود.

البته هزینه کرد اعتبار در مسیر صحیح که نتایج مورد انتظار را به بار آورده و راه گشا باشد خود یک هنر است اما نباید این هنر تنها به خرج کردن بیت المال آن هم به میل و اراده شخص مدیر و بدون توجه به نتیجه کار و مهمتر از آن زمانی که صرف انجام امور می شود، محدود شود.

یکی از معضلاتی که شهر سنندج از سال های دور تا کنون با آن مواجه بوده و راه حل های متفاوتی نیز در خصوص آن در جلسات مختلف مرتبط با امور شهری مطرح و مورد بحث و بررسی قرار گرفته مشکل ترافیک شهری است که شاید به کار بردن واژه معضل برای توصیف آن بهتر باشد، معضلی که اگرچه حل آن در نگاه اول سخت و زمان بر است اما با تدبیر و مهمتر از آن جدیت در پیگیری آن به طور قطع قابل حل است.

یکی از پروژه‌هایی که تقریبا 15 ماه پیش احداث آن از سوی شهردار وقت سنندج اعلام عمومی شد پروژه احداث پل هوایی مکانیزه عابر پیاده میدان آزادی سنندج با هدف کاستن از بار ترافیکی هسته مرکزی شهر در کنار سهولت تردد و بالا بردن ضریب امنیت عابران پیاده بود که مورد استقبال عمومی نیز قرار گرفت، مهدی حسام شریعتی در اسفند ماه 91 وعده داد عملیات ساخت این پل با اعتبار قریب به 9 میلیارد ریال در پایان سال 92 به اتمام برسد که البته عمر مدیریتی شریعتی به پایان سال 92 کفاف نداد و در اولین جلسه شورای چهارم شهر سنندج در شهریور 92 وی از سمت شهرداری سنندج برکنار شد.

اعضای جدید شورای اسلامی شهر سنندج اما در موضع گیری متفاوت طرح احداث پل عابر پیاده میدان آزادی سنندج را مورد انتقاد قرار داده و بر خلاف مصوبه شورای ترافیک استان که بر اجرای طرح تاکید کرده بود اجرای این پروژه را ضربه‌ای به مجسمه آزادی به عنوان یکی از مهمترین نمادهای هویتی شهر سنندج، عامل قطع درختان کهنسال حاشیه میدان و در کل نارضایتی عموم مردم و نداشتن توجیه فنی دانستند و با آن به مخالفت برخاستند، مخالفتی که تاکنون نیز ادامه داشته اما نتیجه ای از آن حاصل نشده است.

نکته جالب دیگر اظهار نظر رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی سنندج به عنوان یکی از اعضای شورای ترافیک سنندج در اواخر اسفند ماه 92 بود که قادرزاده قرار گرفتن در وضعیت اضطرار و نابسامانی اوضاع ترافیکی به ویژه در هسته مرکزی شهر را یکی از دلایل موافقت با احداث این پل عنوان و خاطرنشان کرده بود که این طرح تنها یک مسکن بوده و اعضای شورای ترافیک سنندج در این تصمیم از میان دو گزینه بد و بدتر مجبور به انتخاب گزینه بد! که همان موافقت با احداث پل است، شده‌اند.

پیش بینی اعتبار قریب به 9 میلیارد ریالی توسط شهردار سابق سنندج برای احداث پل، تخمین افزایش اعتبار احداث پل به 10 میلیارد ریال از سوی شهردار فعلی، خبر عضو کمیسیون فرهنگی شورا از صرف 15 میلیارد ریال اعتبار در پروژه احداث، تاکید رئیس پلیس راهنمایی و رانندگی سنندج بر اضطراری بودن اجرای پروژه و گذشت نزدیک به 4 ماه از آن حالت اضطرار و بلاتکلیفی پروژه، مخالفت اعضای شورای شهر با احداث پل به نمایندگی از افکار عمومی و ده‌ها موضع‌گیری متفاوت دیگر در مورد این طرح تنها نشان از فقدان تدبیر، دلسوزی و عزم و همت برای اجرا یا توقف اجرای این پروژه است که متاسفانه چشم انداز روشنی هم در آینده برای اصلاح این رویه نمی‌توان متصور بود.

به طور قطع مردم فهیم و صبور شهر سنندج به دقت این رفتار دست اندرکاران امور اجرایی استان را زیر نظر داشته و در وهله اول با حسن ظن، چشم امید دارند تا حداقل مدیران تازه منصوب شده دولت یازدهم که تدبیر را به عنوان شعار کاری خود انتخاب کرده و مکرراً هم آن را تکرار می کنند به قول های خود مبنی بر اجرای طرح های اولویت دار نیمه تمام عمل کنند و بیش از این تعلل به خرج نداده و با خروج از موضع انفعال به نابسامانی موجود در اجرای طرح احداث پل عابر پیاده میدان آزادی _که چندین ماه است تنها محدود به علم کردن چندین ستون آهنی و در روزهای اخیر نصب سه دستگاه پله برقی شده است_ پایان دهند و یا اگر قادر به انجام این مهم نیستند حداقل از این پس در محافل رسمی و غیر رسمی کم تر از اجرای برنامه‌های دولت در کردستان سخن به میان آورند تا شائبه توهین به شعور مخاطب ایجاد نشود چرا که تصمیم‌گیری در ارتباط با این پروژه نمونه کوچکی از میزان توانمندی و پایبندی آنان به شعارهایی است که مردم کردستان به استناد آنها رای قاطعی به دولت فعلی داده‌اند.

انتهای پیام/ج