جداسازی بحرین از ایران با خیانت رژیم پهلوی؛انفجار بمب در تهران

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم،امروز 22 اردیبهشت 1393 خورشیدی برابر با 12 رجب 1435 هجری و 12 می 2014 میلادی است. مهمترین رخدادهای تاریخی امروز از این قرار است:

قتل "لطفعلی خان زند" آخرین فرمانروای زندیه به فرمان "آقامحمد خان قاجار"(1209 ق)
لطفعلی خان زند، پسر جعفرخان بن صادق خان، یعنی نواده‌ی برادری کریم خان زند و هشتمین و آخرین خانِ سلسله‌ی زندیه از سال 1203 تا 1209 ق، فرمان رانده است. با وجود سنِّ کم، به فتوحات مهمی نائل آمد و تا زنده بود، آقامحمدخان قاجار از او بر جان و دولت خویش، بیم داشت. با به قدرت رسیدن خانِ قاجار، جنگ بین آن دو درگرفت و لطفعلی خان زند شکست خورد. لطفعلی خان زند پس از شکست از سپاه آقامحمدخان قاجار در کرمان، به بم گریخت.

در آن‌جا به دست یکی از یارانش که به او خیانت کرد، گرفتار شد و به دست دشمن خونخوار خود آقامحمدخان افتاد. پادشاه قاجار با انگشتان خود دو چشم لطفعلی‌خان را از حدقه بیرون آورد و پس از شکنجه‌های فراوان و اعمال وحشیانه، او را در تهران به قتل رساند. قبر او در امامزاده زید تهران واقع است.

رحلت عارف زاهد "سیدابوالحسن حافظیان مشهدی" (1360 ش)
سیدابوالحسن حافظیان مشهدی از بزرگان عُرفا، استاد مسلم علوم غریب و صاحب مرتبه‌ای بلند در ریاضات شرعی بود. وی نخست به تحصیل ادبیات، ریاضی، طب، نجوم، هیئت، فقه و اخلاق پرداخت. حافظیان مشهدی از آن پس سالیانی چند در حجره فوقانی در صحن عتیق رضوی به عبادات و ریاضات اشتغال داشت. سپس به هند رفت و پس از ده سال به مشهد بازگشت و تا اواخر عمر نیمی از سال را در مشهد و نیمی در کراچی بود. شیعیان و اهل سنت آن دیار به حافظیان مشهدی ارادت داشتند و از او بهره‌مند می‌گشتند. از آثار ایشان می‌توان به "لوح محفوظ" و لوح "جنةالاسماء" که هر دو مایه حفظ و برکت است، اشاره کرد. همچنین ضریح مبارک پیشین حرم حضرت امام رضا (ع) از آثار ایشان است. حافظیان مشهدی از سال‌ها پیش به فکر تعویض ضریح فولادی که فرسوده شده بود، افتاد و پس از اتمام ساخت ضریح به وسیله هنرمندان اصفهانی و مشهدی و انتقال ضریح فولادی به موزه آستان قدس، ضریح مذکور نصب گردید و در نیمه شعبان 1379 ق (1339 ق) از آن بهره‌برداری شد. سیدابوالحسن حافظیان مشهدی سرانجام در بیست و دوم اردیبهشت 1360 ش برابر با هفتم رجب 1401 ق در مشهد مقدس درگذشت و رخ در نقاب خاک کشید.

استقلال بحرین از ایران با تأیید سازمان ملل متحد (1349 ش)
در بیست و دوم اردیبهشت ماه سال 1349 شمسی شورای امنیت سازمان ملل متحد با صدور قطعنامه شماره 278، نظرخواهی فرستاده سازمان ملل از مردم بحرین را تأیید کرد و به این ترتیب، این کشور جزیره‌ای، مستقل شد. فرستاده سازمان ملل به بحرین، در مدت دو هفته، از طریق گفتگو با سران قبایل و افراد صاحب نفوذ در این کشور، به این نتیجه رسیده بود که بحرین مستقل شود. جزیره بحرین در خلیج فارس قبل از ظهور اسلام جزو قلمرو ایران بود و با تشکیل حکومت اسلامی، تحت کنترل خلفای مسلمان درآمد. از اوایل قرن هفتم هجری، بار دیگر به ایران ضمیمه شد تا این که پس از چندین بار جابجایی قدرت در این جزیره، بحرین در آستانه جنگ جهانی اول، تحت‌الحمایه انگلستان گردید. با این حال، ایران همواره بر حاکمیت خود بر بحرین تأکید داشت و به انگلیس به خاطر اشغال بحرین اعتراض می‌کرد. در اوایل دهه 1340 ش انگلیس به دلیل ناتوانی در اداره مستعمراتش، تصمیم به عقب‌نشینی از خلیج فارس گرفت، لذا با توافق رژیم شاه، زمینه‌سازی برای یک نظرخواهی در بحرین، زیر نظر سازمان ملل، برای تعیین تکلیف این جزیره فراهم شد که به استقلال آن انجامید و حاکمیت چند قرنی ایران بر بحرین در 24 اردیبهشت 1349 پایان پذیرفت.

انفجار بمب در خیابان ناصرخسرو تهران و شهادت عابرین بی‌پناه توسط منافقین (1364 ش)
در ادامه بمب‌گذاری توسط منافقین و گروهک‌های ضد انقلاب به منظور تضعیف نظام اسلامی و ناامن جلوه دادن جامعه، گروهگ منافقین این بار در خیابان ناصرخسرو تهران که محلی پر تردد در مرکز شهر بود، اقدام به عمل جنایتکارانه بمب‌گذاری نمودند. این بمب که از نوع زمانی و با قدرت تخریبی پنجاه پوندتی. ان.تی بود، باعث ویرانی و آتش‌سوزی یک ساختمان دو طبقه و یک کارگاه تولیدی پوشاک گردید. در این حادثه 9 نفر از هموطنان بی‌گناه به شهادت رسیدند و 45 نفر دیگر مجروح شدند. همچنین 15 دستگاه اتومبیل در آتش سوخت و به 25 مغازه آسیب وارد آمد. این عملیات جنایتکارانه، سرآغازی بر روند گسترش بمب‌گذاری‌ها در سال 1364 بود که با قصد ایجاد رعب در مردم و مسؤولان و ناامنی جامعه صورت می‌گرفت. گروهک منافقین علی‌رغم سردادن شعارهای پوچ نجات خلق و آزادی‌بخشی به ملت ایران، مرتکب چنین جنایات هولناکی می‌شدند و این اعمال، دروغ بودن اهداف آنان را بیش از پیش به همگان اثبات نمود.

درگذشت پرویز شهریاری چهره ماندگار ریاضی (1391 ش)
پرویز شهریاری، ریاضیدان و چهره ماندگار ریاضی ایران، در سال 1305 خورشیدی در کرمان زاده شد. در خرداد 1323 فارغ‌التحصیل شد و برای ادامه تحصیل به تهران آمد. در تهران در سال 1332 در رشته ریاضی از دانشکده علوم دانشگاه تهران و دانش‌سرای عالی (دانشگاه تربیت معلم تهران کنونی) فارغ‌التحصیل شد. از این استاد بزرگ بیش از صد عنوان کتاب درسی ریاضیات، از جمله دوره کتاب‌های درسی ریاضی سه سال اول دبیرستان نظام قدیم، دوره کامل ریاضیات دبیرستانی و کتاب‌های مسائل مربوط به آن و جبر سال سوم رشته ریاضی فیزیک و سه جلد کتاب آنالیز ریاضی، بیش از 97 کتاب کمک درسی به صورت ترجمه و تألیف، حدود 20 کتاب در زمینه‌های مختلف تاریخ، فلسفه، کاربرد و آموزش ریاضیات و 9 جلد کتاب سرگرمی در ریاضیات به دانش‌آموزان و دانش‌پژوهان ریاضی کشور ارائه شده است. استاد شهریاری علاوه بر این آثار، کتاب‌های دیگری در زمینه‌های مختلف تألیف یا ترجمه کرده که در این ارتباط می‌توان به کتاب‌های «دانشمندان و هنرمندان»، «خانه اهریمن»، «دانش و شبه دانش»، «دو درس کوتاه درباره دیرین‌شناسی»، «قطاری که در بعد چهارم گم شد» و «نظریه نسبیت در مساله‌ها و تمرین‌ها» اشاره کرد.

درگذشت "ابوحُذیفه" راوی حدیث و اخبار تاریخی و داستان‌های پیامبران (206 ق)
ابوحُذیفه مدتی را در شهرهای مکه و مدینه به سر بُرد و به فراگیری حدیث مشغول شد. وی راوی احادیثی معتبر بود که از پیامبر نقل می‌گردید. یکی از تالیفات مهم ابوحذیفه، المُبتداء، نام دارد که درباره‌ی خلقت انسان و داستان‌های پیامبران است. هم‌چنین شرح روایتی از امام جعفر صادق (ع) درباره‌ی معراج رسول اکرم (ص) از دیگر آثار با ارزش او به شمار می‌رود.

انتخاب کوفه به عنوان مقر حکومت امام علی (ع)(36 ق)
امیرالمؤمنین امام علی (ع) پس از پیروزی در جنگ جمل به همراه لشکریان و گروهی از مردم بصره به شهر کوفه وارد شد و آن جا را به عنوان مرکز حکومت اسلامی خود انتخاب کرد. کوفه از آن جهت که در مرز شام بود، این امکان را به امام می‌داد که در مقابل فتنه‌های معاویه، ایستادگی نماید. ایشان پس از ورود به کوفه به مسجد رفت و پس از نماز، خطبه‌ای ایراد نمود. از آن پس به تنظیم امور حکومت پرداخت و استانداران را برای خدمت به سوی محل ماموریتشان فرستاد.

وفات "عباس بن عبدالمطلب"، عموی پیامبر (ص) اسلام (32 ق)
عباس ابن عبدالمطلب، عموی پیامبر (ص) و یکی از بزرگان قریش بود. مورخان معتقدند که وی قبل از هجرت پیامبر به مدینه، پنهانی مسلمان شد. عباس پس از هجرت نیز در مکه ماند و اخبار فعالیت‌های مشرکان بر ضد مسلمانان را به پیامبر اطلاع می‌داد. وی در جنگ حنین در سال هشتم هجری به مسلمانان پیوست و شجاعانه جنگید. عباس پس از فتح مکه از جانب رسول خدا عهده دار تأمین آب برای زائران خانه‌ی خدا گردید. پیامبر در وصف عموی خود عباس، چنین فرموده‌اند: "او بخشنده‌ترین مرد قریش بود. با خویشاوندان خود، خوش رفتار بود و در عقل و ذکاوت شهرت داشت. با بردگی و برده‌داری مخالفت می‌کرد و شمار زیادی از بردگان را آزاد ساخت". عباس ابن عبدالمطلب در زمان خلافت عثمان، خلیفه‌ی سوم درگذشت و در بقیع مدفون گشت.

تولد عالم فاضل آیت اللَّه "سیدمصطفی خمینی" فرزند ارشد "امام خمینی" (1349 ق)
آیت‌اللَّه سید مصطفی خمینی در 12 رجب 1349 قمری در شهرستان قم دیده به جهان گشود. پس از اتمام دروس ابتدایی، به فراگیری دروس اسلامی پرداخت، دوره سطح را در محضر اساتیدی چون حائری، صدوقی، سلطانی و شیخ محمد جواد اصفهانی گذارند. در 21 سالگی مشغول دروس خارج گشته و از محضر آیت‌اللَّه بروجردی، پدر بزرگوارش امام خمینی (ره) و محقق داماد استفاده کرد. حاج سیدمصطفی خمینی در علم رجال و تاریخ، اطلاعات گسترده‌ای داشت. معظم له علاوه بر مقام و درجه‌ای که در فقه و اصول داشت، در علوم معقول، فلسفه و کلام نیز متبحّر بود. هم‌چنین آثاری از ایشان به یادگار مانده است که مکاسب محرّمه، تفسیر قرآن، القواعد الحکمیه و کتاب البیع از آن جمله‌اند. آیت‌اللَّه مصطفی خمینی همراه و همگام با پدر بزرگوارش علیه استبداد مبارزه کرد و سرانجام از سوی عُمّال شاه، مسموم شد و در نجف اشرف به شهادت رسید.

اعلام آتش‌بس میان جمهوری آذربایجان و ارمنستان (1994 م)
پس از شکل‌گیری اتحاد جماهیر شوروی، مقامات مسکو بر این تصمیم مردّد بودند که منطقه قره باغ که اکثر جمعیت آن را ارامنه تشکیل می‌دهند و در دلِ جمهوری آذربایجان قرار دارد، باید به جمهوری آذربایجان منضم شود و یا اینکه به کشور ارمنستان ملحق گردد. این منطقه در سال 1923 م به یکی از استان‌های جمهوری آذربایجان مبدل شد و سال‌ها بعد، اعتصابات عمومی سال 1988 م، اولین نشانه‌های بی ثباتی در این گوشه از خاک کشور اتحاد جماهیر شوروی را آشکار ساخت. پس از فروپاشی شوروی، این منطقه با 4400 کیلومتر مربع مساحت، چند ماه پس از اعلام استقلال آذربایجان در سال 1991، خود را مستقل خواند. سه سال بعد، در دوازدهم مه سال 1994 م با وساطت گروه مینسْک که از طرف سازمان امنیت و همکاری اروپا، مأمور پیگیری بحران قره‌باغ بود، آتش بس میان دو کشور برقرار شد. از آن زمان، قره‌باغ به یک جمهوری خودمختار داخلی تبدیل شد با این حال، از سال 1998 م به بعد، مسئله قره باغ یکی از مسائل سیاسی جمهوری آذربایجان را تشکیل داده و هنوز راه حل معقولی برای آن پیدا نشده است.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.