بنزین سرطان زا و جای خالی پاسخگویی

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، «بنزین سرطان زا و جای خالی پاسخگویی» سرمقاله روزنامه مردم سالاری به قلم حمیدرضا شکوهی است که در آن می خوانید:

این روزها ماجرای کیفیت بنزین تولیدی داخل کشور، اعم از بنزینی که در پالایشگاه ها تولید می شود یا بنزینی که در مجتمع های پتروشیمی تولید شده و گفته می شود تولید آن متوقف شده و همچنین کیفیت بنزین وارداتی به کشور، به موضوع روز رسانه ها و مسوولان مرتبط با این حوزه تبدیل شده است.

ماجرا از این قرار است که سازمان محیط زیست و وزارت نفت صراحتا اعلام کرده اند که بنزین تولیدی در پتروشیمی ها سرطان زا بوده و با توقف تولید این نوع بنزین و واردات بنزین از خارج برای جبران کمبود داخلی، هوای شهرهایی همچون تهران پاک تر از زمان مشابه سال های اخیر شده است. اما از سوی دیگر، منتقدان دولت، مسوولان وزارت نفت را متهم می کنند که اولا بنزین بی کیفیت وارد کشور می کنند و ثانیا بنزین تولیدی در داخل نیز هنوز کیفیت لازم را ندارد.

اینجا صحبت بر سر کیفیت بنزین تولیدی در پالایشگاه ها یا کیفیت بنزین وارداتی نیست؛ چراکه بحث در مورد این حوزه نیازمند اطلاعات تفصیلی و تخصصی است که در حوصله این مقال نمی گنجد.

اینجا سخن از بنزینی است که در قالب طرح ضربتی خودکفایی بنزین در دولت گذشته، پس از شدت گرفتن تحریم های غرب بر ضدایران و جلوگیری از واردات بنزین به کشورمان، در واحدهای پتروشیمی تولید شد و چندین سال مورد استفاده قرار گرفت و حالا که دولت عوض شده و آبها از آسیاب افتاده، خیلی راحت می گویند این بنزین، بسیار خطرناک و حاوی ترکیبات سرطان زا بوده که تاثیرات مستقیمی روی سلامت مردم داشته است.

همه ما به یاد داریم که سال 1389، پس از تصویب طرح تحریم همه جانبه ایران در کنگره آمریکا که صادرات بنزین به ایران را نیز شامل می شد، اجرای طرح ضربتی افزایش تولید بنزین یا همان طرح تولید بنزین از طریق واحدهای پتروشیمی در زمان وزارت سید مسعود میرکاظمی آغاز و در مدت زمان کوتاهی، کمبود بنزین موردنیاز برای واردات به کشور، از طریق تولید در پتروشیمی ها جبران شد.

همان زمان اگرچه شایعاتی درباره آلودگی بنزین تولیدی در پتروشیمی ها منتشر شده بود اما کلیه مسوولان وقت از جمله وزیر نفت و معاونان او و سایر مسوولان مربوطه، آلایندگی بنزین تولیدی در پتروشیمی ها یا وجود ترکیبات خطرناک و سرطان زا در آن را تکذیب کردند و بدین ترتیب بیش از سه سال، تولید بنزین در پتروشیمی ها ادامه یافت البته در همان زمان هم بودند برخی نمایندگان مجلس که نسبت به آلایندگی این بنزین ها هشدار می دادند اما نه گوش شنوایی وجود داشت و نه عزمی در مجلس برای پیگیری این موضوع دیده می شد و هر مخالفتی هم به همراهی با تحریم کنندگان تعبیر می شد و مخالفان تولید بنزین در پتروشیمی ها ایادی غرب معرفی می شدند کمااینکه میرکاظمی وزیر نفت وقت در جایی گفته بود : «شایعه آلودگی هوای تهران در اثر بنزین تولیدی در داخل، حربه تحریم کنندگان در برابر رسیدن کشور به خودکفایی بنزین است».

آن زمان مهم این بود که خودکفایی در تولید بنزین در کارنامه دولت وقت ثبت شود و اصلا مهم نبود که خودکفایی در تولید بنزین به قیمت آلایندگی هوا، وارد کردن ترکیبات سمی و سرطان زا به هوای شهرها و کاهش ظرفیت تولید مجتمع های پتروشیمی با دور کردن آنها از وظایف ذاتی خود که تولید بنزین نیست، تمام شود.

جالب اینجاست که همان زمان محمود احمدی نژاد رییس جمهور وقت طی مراسمی با حضور مسعود میرکاظمی وزیر وقت نفت و عبدالحسین بیات مدیرعامل وقت شرکت ملی صنایع پتروشیمی، از 30 تلاشگر طرح تولید ضربتی بنزین که بخشی از آنها به دلیل تولید بنزین در پتروشیمی ها بودند تقدیر کرد اما کسی به روی خودش هم نیاورد که آیا این بنزین تولیدی در پتروشیمی ها بنزین پاک است یا خیر و البته همانگونه که ذکر کردم، اگر هم کسی این موضوع را مطرح می کرد، به همدستی با استکبار و تحریم کنندگان متهم می شد. اکنون دو نکته به ذهن می رسد که پاسخی برای آن نمی یابم.

اول اینکه اشخاص و رسانه هایی که دولت کنونی را متهم به تولید بنزین با کیفیت پایین در پالایشگاه ها می کنند یا معتقدند بنزین وارداتی به کشور، بنزین پاک نیست، چرا زمانی که بنزین با ترکیبات سرطان زا در پتروشمی ها تولید می شد سکوت کرده بودند و اعتراضی نمی کردند؟ و دوم اینکه کسانی که در دولت قبل، با علم به سرطان زا بودن بنزین تولیدی در مجتمع های پتروشیمی، از آن دفاع می کردند تا کم کاری خود در ساخت پالایشگاه های جدید را پنهان کنند، از رییس دولت قبل گرفته تا وزیر نفت و معاونان او و سایر مسوولان مرتبط با این حوزه، در مورد موضوعی که با جان انسان ها سر و کار دارد و آثار منفی آن اثبات شده است، اکنون در برابر افکار عمومی چه پاسخی دارند و اصلا خود را مجبور به پاسخگویی می دانند؟ البته زیان هایی که دولت قبل به کشور و مردم وارد کرد بر کسی پوشیده نیست و شاید بتوان این را هم در کنار ده ها نقطه منفی عملکرد دولت قبل قرار داد، اما با علم به اینکه موضوع تولید بنزین در پتروشیمی ها، موضوعی است که بدون واسطه و به طور مداوم با جان مردمان این سرزمین سر و کار داشته، ضرورت پاسخگویی به این موضوع بیش از پیش احساس می شود. البته برخی مدیران دولت قبل همچنان از تولید بنزین در پتروشیمی ها دفاع می کنند.

در حقیقت در یک سوی میدان، مدیران و مسوولان دولت فعلی حضور دارند که معتقدند بنزین تولیدی در پتروشیمی ها آلوده است و در سوی دیگر، مسوولان دولت قبل هستند که همچنان اعتقاد دارند بنزین تولیدی در پتروشیمی ها از بنزین تولیدی در پالایشگاه ها پاک تر است. اما آیا این حق مردم نیست که بدانند بنزینی که به باک خودروهای خود می ریزند و در هوای آلوده شهرها آن را استنشاق می کنند، پاک است یا آلوده؟ اثبات این موضوع می تواند یک طرف ماجرا را مبرا و طرف دیگر را متهم کند، اما به نظر می رسد این موضوع هم گرفتار درگیریهای سیاسی و جناحی شده و خیلی زود به فراموشی سپرده شود و آنچه در این میان بی ارزش جلوه خواهد کرد ارزش جان مردم است.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.