پیام ملت و پیامک دولت

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، از سال 93 شمسی، ساعاتی بیشتر نگذشته بود که نخست وزیر مالزی با اظهار تسلیت به بازماندگان بوئینگ گم شده، آب پاکی را روی دست همگان ریخت، با این شرح که بیش از این، جست وجو بی فایده است و همه گمانه زنی ها - نه اسناد و شواهد که اصولا به سند و شاهدی نرسیدند!- حکایت از غرق شدن طیاره آهنی در اقیانوس هند دارد و دیگر عاقلانه نیست احدی منتظر جسد بی جان مسافران باشد، زنده یافتن شان پیشکش! همین جناب البته روزی بعد و شاید من باب تسکین دل ابنای حضرت آدم، جست وجوهای بین المللی را خیلی هم حالا بی فایده ندانست و مدعی ارسال پیام احتمالا رمزگونه «شب بخیر» از طرف خلبان به برج مراقبت شد! اینکه حالا این پیام «شب بخیر» که نیک اگر بنگری، بیشتر به یک «پیامک»... آری، بیشتر به یک «پیامک» شبیه است، دقیقا چه زمانی و مشخصا برای چه ارسال شده، هم در سخنان نخست وزیر مالزی درز گرفته شد، هم در نتایج تیم جست وجو! همان تیمی که یکی از فرماندهان ارشدش، تنها چند ساعت بعد از گم شدن بوئینگ، گنده گویی کرده بود؛ «ما همه پیشرفت های خیره کننده علمی بی مرز را برای نجات جان مسافران به کار می گیریم»! فی الحال جا دارد مدد از همان پیامک باشکوه (!) بگیریم و به ایشان، بلکه به همه آدمیزادی که خود را با خدا عوضی گرفته و خیالات در سر می پرورانند، عرض کنیم؛ «شب بخیر»! این، سرنوشت همان آدمیزادی است که جهان به این بزرگی را «دهکده جهانی» می خواند! و همچنان می خواند!

باری در یکی از کتب عشاق توسعه که عجیب بوی نظریات «مارشال مک لوهان» و «فرانسیس فوکویاما» داشت، می خواندم؛ «جهان به 2 سبب، دیگر آن جهان بزرگی که خداوند آفریده بود نیست، اولا؛ وسایل ارتباط جمعی، آنقدر دهکده بزرگ جهانی را کوچک کرده که خبری در آن سوی عالم در کسری از ثانیه تبدیل به پچ پچ اهالی این سوی عالم می شود، تو گویی مردمان یک روستای دیروزی، دیرتر از حال هم باخبر می شدند تا ساکنین این دهکده امروزی که همه جهان باشد، ثانیا؛ متاثر از توسعه یافتگی بی مرز انسان، جهان امروز آنقدر کوچک شده که یافتن سوزنی در این کره خاکی، بسی سهل تر از پیدا کردن اسباب بازی در گلیم چند در چند مردمان دیروز است».

واقعا مانده ام به چه غره شده آدمیزاد در برابر خدای خویش که اینگونه می نویسد؟! شگفتا! خبر مرگ آدمیزاد با آن همه وسایل ارتباط جمعی اش آمد تا بتواند یک خبر درست و درمان از حال و روز مسافران بوئینگ ارائه دهد، هنوز هم که چیزی می گوید و خبری می دهد، می گوید براساس حدس و گمان! شگفتاتر! طیاره به این بزرگی گم شده یا ربوده شده، آدمیزادی که داعیه داشت سوزنی در جهان از دید او مخفی نیست، نمی تواند ولو اندازه یک سر سوزن نشانی از بقایای بوئینگ مفقود بیابد، همچنان که قادر نیست اثری از اجساد قربانیان پیدا کند! و این، دقیقا سرنوشت همان آدمی است که خود را با خدا عوضی گرفته! یک روز متفرعنانه می گوید؛ «خدا مرده است!» - باور کنید این شعار، هنوز هم در جهان طرفدارانی دارد!- و دگر روز، باز هم متفرعنانه، خود را از خدا بزرگ تر می داند؛ «خدا جهان را بزرگ آفرید، چون نمی توانست کوچک بیافریند، ما اما جهان بزرگ خدا را کوچک کردیم!» حقا که زنده باد قرآن خودمان، گویی حضرت آفریدگار، هم الان است که می فرماید؛ «یا ایها الانسان ما غرک بربک الکریم»؟! نخست وزیر مالزی لابد در خیابان های شهر توسعه یافته کوآلالامپور، ذیل تبلیغ برندهای معتبر، زیاد به جملاتی از این دست برخورده است؛ «آفرینشی دیگر از...»، «شگفتی در آفرینش با محصول جدید...». جملاتی که مع الاسف در همین خیابان های ام القرای جهان اسلام هم، روی در و دیوار مکرر قابل مشاهده است! «آفرینش» هم مثل «ستایش» فقط و فقط مختص ذات اقدس ربوبی است، نه آدمیزادی که از یافتن طیاره ساخت دست خودش هم عاجز است. آن که هم از حال و روز پیر کنعان باخبر است و هم می داند چگونه یوسف را از قعر چاه به تخت حکومت برساند، دست آخر، به دیدار یعقوب برساند، فقط و فقط خداست.

خداوند نمرده است و نخواهد مرد! بلکه با این دست فرمان، بیم از مرگ آدمیزاد است! آنچه بشریت مفتون گم کرده، بوئینگ نیست، راز آفرینش هستی است و آن که بشریت گم کرده، خود خداست. در جست وجوی خدا، آنان که به کدخدا رسیده اند، بروند طیاره شان را پیدا کنند، کشک شان را بسابند که ما هرگز خدا را با کدخدایی که دیگر نیست، عوضی نگرفته و نخواهیم گرفت. طرفه حکایت اینجاست؛ ناظر بر کشور سازنده بوئینگ و بعضی گمانه زنی های معتبرتر و قابل اتکاتر از «شب بخیر» بامزه (!) که ما در شماره آخر «وطن امروز» در سال 92 بدان ها پرداختیم، به نظر می رسد در این ماجرا هم حکایت خیمه شب بازی 11 سپتامبر، باز پای شیطنت یانکی ها و صدالبته منافع نظام سرمایه داری در میان باشد ... لیکن صرف نظر از این مهم و براساس آنچه خود پروپاگاندای سرمایه سالار اعلام کرده، بشریت تا آنجا پیشرفت کرده و تا آنجا به مقام خدایی نزدیک شده، بلکه گوی سبقت را از خداوند ربوده(!) که حتی نتواند یک طیاره را در گوشه ای از کره زمین پیدا کند! یافتن طیاره ای که مبدا معلوم داشته، مقصد معین داشته، مسیر پروازی مشخص داشته، مراقبت راداری داشته و تا لحظه گم شدن، محل استقرارش کاملا قابل تشخیص بوده، چنان دردسرساز شده کأنه بوئینگ موردنظر از کره زمین به مقصد کره دیگری تغییر مسیر داده! ربات هایی که در نمایش اوج پیشرفت بشریت، آینده را هم می توانند پیش بینی کنند - امان از این گنده گویی های آدمیزاد!- کاش قادر به پیش بینی همین امروز بشریت متمدن می بودند که چگونه در جست وجوی یک پرنده غول پیکر آهنی عاجز و مستاصل شده است. با این وضع، باید هم به آدمیزاد و ربات هایش پیامک «شب بخیر» فرستاد! این است رمز آن پیام رمزگونه خلبان بوئینگ، باشد که بیدار کند اهل خواب را.

پیامک‌های نخستین ساعات سال 93 البته فقط محدود به این «شب بخیر» نشد، بلکه آقای روحانی هم برای هر ایرانی یک پیامک تبریک سال نو فرستاد تا عاقبت مردم شاهد یک «تدبیر» از دولت تدبیر باشند! بگذریم که برای بعضی ها چون نگارنده، این پیام، 4 بار ارسال شد تا شاید شاهدی باشد برای این ادعا که شخص رئیس دستگاه اجرا تا چه حد با اصحاب نقد مهربان است!! و اصلا علاقه ای ندارد که دولت، یک نویسنده را به خاطر 4 تا نقد مستدل، روانه دادسرا کند!! کاش رئیس قوه مجریه بدون استمداد از بیت المال، و با موبایل خودشان و از هزینه خودشان به ملت پیامک می داد، بلکه فردفرد ملت می توانستند جواب پیامک آقای روحانی را با این پیام بزرگ بدهند؛ «شما وضع اقتصاد را سامان دهید، تبریک سال نو، همان یک بار که از رسانه ملی به ما گفتید، همه دیدند و شنیدند، کفایت می کرد». و اما خدا کند کار ما با این دولت، به «ای کاش های اینچنینی» به «ای کاش های نشدنی» نرسد! دولت اگر پیام ملت را نگیرد، از ارسال پیامک، کاری ساخته نیست که این ملت به پیامک هیچ دولتی، هیچ احتیاجی ندارد.

بر دولت فرض است که از تعارف کم کند و بر مبلغ بیفزاید که فی الحال، وقت این شبه کارهای سمبلیک نیست، وقت کار است. راستی که چقدر فاصله است میان «پیام ملت» و «پیامک دولت». ملت به چه می اندیشد و دولت به چه؟! متاسفانه مجبورم در نخستین یادداشتم در سال 93 از این حرف های علی القاعده سطح پایین هم بزنم و بنویسم؛ بخش مهمی از پولی که هر ایرانی بابت هر سیمکارت به اپراتور می دهد، در اصل در ازای سهیم شدن و سهامدار شدن در آن اپراتور است والا سیمکارت که خودش قیمت زیادی ندارد. با این حساب، بی وجه تر از پیامک آقای روحانی، این استدلال ناشیانه است که «اپراتورها به صورت رایگان، فرصت پیامک انبوه را در اختیار رئیس قوه مجریه فراهم کرده اند!» واقعیت این است که آقای روحانی با پول ملت به آحاد ملت، نوروز را تبریک گفت تا ما علاوه بر «دیپلماسی صدقه ای» شاهد «تبریک صدقه ای» از ناحیه این دولت هم باشیم! با این حساب، می خواهید مردم، انبوه زیرنویس ها را باور کنند، دولت را درک کنند و از گرفتن یارانه صرف نظر کنند؟! دولتی که پیام ملت را، ایضا اقتصاد ملت را درک نمی کند، چگونه می خواهد مردم، زیرنویس او درک کنند؟! چشم دولت باید به امید مردم، به همت مردم باشد، نه جیب مردم. جمهور با دیدن پیامک رئیس جمهور ذوق زده نمی شود، با دیدن کار رئیس جمهور و سایر دست اندرکاران است که مشعوف می شود.

جمهور، خود و با رای خود، رئیس جمهور را رئیس جمهور کرده، نیازی به این کارها ندارد. جمهور با خود محاسبه می کند که هزینه این همه پیامک انبوه، معادل یارانه چه تعداد از هم وطنان ایرانی است؟! جمهور با خود محاسبه می کند که دم پیامک را باور کند یا قسم زیرنویس انصراف از یارانه را؟! صدالبته ملت برای کمک به دولت آماده است، اما مخل این همکاری، همین است که «ارسال پیامک دولت» جایگزین «دریافت پیام ملت» شود.

میان ابتدا و انتهای این یادداشت، یک پیوند منطقی، و نه رمزگونه(!) وجود دارد. «تا درباره همه چیز توافق نشود، درباره هیچ چیز توافق نمی شود» یکی از مفاد توافق ژنو است و این در حالی است که «تا درباره همه چیز توافق نشود، درباره هیچ چیز توافق نمی شود» علی القاعده باید یکی از بندهای توافق آدمیزاد با «خدا» باشد، نه «کدخدا»یی که دیگر نیست. با دشمن بس است؛ دولت باید با دوست، با همین مردم رابطه برقرار کند. آشتی با کار حاصل می شود، نه با پیامک. دولت باید با واسطه ای جز پول بیت المال با ملت سخن بگوید. دولت باید با کار و تلاش، با «عزم ملی و مدیریت جهادی» با مردم سخن بگوید. ملت نستوه ایران، کاترین اشتون نیست، وندی شرمن نیست! به این ملت، پیامک دولتی نمی زنند! این همه زیرنویس نمی روند! دولت خوب است حرفش را صریح اما صحیح با ملت بزند. بهار بخیر، دولت اعتدال!

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.