راهکارهایی برای اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر

به گزارش خبرنگار انتظامی خبرگزاری تسنیم، سردار منتظرالمهدی در یادداشتی با اشاره به اهمیت اجتماعی کردن مبارزه با مواد مخدر، راهکارهایی برای دستیابی به این مهم پیشنهاد کرده است:

مدید مدتی است که علمای اجتماعی و رفتاری با پژوهش‌های علمی و یافته‌های متقن خود نشان داده‌اند که هیچ مساله و معضل اجتماعی به تمامی از میان رانده نمی‌شود مگر آنکه وجدان عمومی درگیر آن شود و روح جمعی و اراده عمومی جامعه در نظر و عمل برای گشودن گره از آن تلاش نماییم.

به بیان و تعبیر روشن‌تر مادامی که مردم یک جامعه اراده نکنند، تصمیم نگیرندو سهم و مقش خود را ایفا نکنند، معضل و مشکل فراگیر، خانمان سوز و ویرانگری همچون توزیع و مصرف مواد مخدر حل نخواهد شد. لذا برای اجتماعی کردن هر اقدامی باید ابتدا ارزش‌ها و هنجارهای آن جامعه را از دو منظر کارکردی و ساختاری مورد مطالعه قرار داد.

از این بیان موجز و مجمل می‌توان استنباط کرد که معضل مواد مخدر در جامعه ما هنوز به یک مساله عام به گونه‌ای که همگان از کوچک و بزرگ و زن و مرد احساس کنند که خطر آن دیر یا زود آنان را نیز درگیر می‌سازد، تبدیل نشده است.

آشکار است که پیش از تبدیل شدن یک معضل و مشکل به مساله عام عمومی، سخن گفتن از عزم عمومی برای مداخله و مقابله با آن چندان موجه و منطقی نمی‌نماید.

راهکارهایی برای تبدیل مواد مخدر به مساله عموم

چگونه می‌توان معضل مواد مخدر را به یک مساله عمومی تبدیل نمود؟ در سطوری که در پی می‌آید تلاش می‌شود تا راهکارهایی به دست داده شود که بکاربستن آن می‌توان برای تبدیل نساله مواد مخدر به مساله‌ای عمومی گام‌هایی فراسو نهاد.

1_ استفاده از ابزار هیجان: روانشناسان اجتماعی نشان داده‌اند که هیجان عنصر نیرومندی است که در صورت استفاده صحیح و به موقع از آن می‌توان افکار عمومی را در مدت زمان اندکی درگیر یک مساله اجتماعی نمود. از میان هیجانات متعدد و متنوع هیچ یک به اندازه هیجان ترس ذهن مخاطب را مهیای رفتارهای واکنشی نمی‌سازد. هیجان ترس به ویژه زمانی موثرتر است که همواره با القای آن، چگونگی واکنش نیز به مخاطب آموزش داده شود. بنابراین چنانچه رسانه‌های جمعی اعم از دیداری، شنیداری، مکتوب و مجازی همزمان و به صورت مکرر خطرات پرشمار، عوارض بیشمار و اثرات ویرانگر مواد مخدر را به شهروندان یادآور شوند و در این خصوص از جاذبه‌های تصویری نیز بهره گیرند، در زمانی نه چندان طولانی عزم عنونی برای مداخله موثر در پدیده‌ مواد مخدر شکل می‌گیرد.

2_ ایجاد و ساماندهی‌NGOهای ویژه مبارزه با مواد مخدر: با تامل در تجارب کشورهایی که در مدیریت و کنترل پدیده‌های اجتماعی موفق بوده اند به سادگی می‌توان دریافت که نهادهای حکومتی هرگز به تنهایی قادر به مدیریت اینگونه پدیده‌ها نیستند، بلکه تنها با بهره‌گیری از تعداد پرشماری از سازمان‌های مردم نهاد که با انگیزه‌های انسان دوستانه تشکیل شده‌اند و درگیر سودجویی‌های اقتصادی نشده‌اند، می‌توان یک پدیده اجتماعی و فراگیر را مدیریت کرد.

3_ سازمان‌دهی زنان خانه دار برای مبارزه با مواد مخدر: زنان خانه دار پتانسیل نیرومندی هستند که در صورت سازمان‌دهی و مدیریت حتی گروهی محدود از آنان می‌توان بستر را برای شکلگیری عزم ملی در مبارزه با مواد مخدر فراهم ساخت. در این زمینه می‌توان از تجارب کمپانی‌های بزرگ دنیا در بهره‌گیری از زنان خانه‌دار برای ایجاد یک خواست یا رغبت در شهروندان استفاده نمود.

4_ درگیر ساختن نخبگان و رهبران فکری جامعه: ارتباط و مجاب سازی یک فرایند دو مرحله‌ای است؛ در مرحله نخست آن باید نخبگان و رهبران فکری جامعه را مجاب ساخت، آنگاه آنان خود از طریق ابزارها و تریبون‌های در اختیار،‌ مردم جامعه را مجاب خواهند نمود. در زمینه درگیر ساختن جامعهدر مساله مبارزه با مواد مخدر نیز نخست باید گروه‌هایی از روشنفکران و رهبران فکری جامعه را شناسایی و درگیر موضوع ساخت و انگیزه واشتیاق کافی را برای مقابله با مواد مخدر در آنان ایجاد کرد. آنگاه آنان به سهم خود برای مجاب ساختن توده مردم و گروه‌های در اختیار همچون دانشجویان و ... قدم بر خواهند داشت.

5_ جستجوی راهکارها با نظرسنجی از شهروندان: یه درستی گفته‌اند که همه چیز را همگان دانند بنابراین از طریق یک نظرسنجی جامعه و ملی می‌توان راهکارهای تبدیل مساله مواد مخدر به یک مساله عمومی را شناسایی نمود. از آن گذشته می‌توان نتایج نظرسنجی را در جامعه منتشر ساخت و از آن طریق برای شکل‌دهی افکار عمومی قدم برداشت.

6_ تشکیل کمیته یا اتاق فکر ویژه در تمام سازمان‌ها: ضروذی است همه سازمان‌ها به ویژه آن‌هایی که درگیر مسائل اجتماعی هستند بخشی از بودجه خود را صرف مداخله در پدیده مواد مخدر نمایند. به ویژه ضروری است آنها با تشکیا اتاق فکرهای ویژه در چارچوب ماموریت‌ها و مقدورات خود راهکارهای مبارزه با مواد مخدر را شناسایی و به سهم خود برای تحقق آنها گام بر دارند.

7_ ایجاد ایستگاه‌های آموزش در فرهنگسراها و مراکز فرهنگی: ایجاد ایستگاه‌های آموزش در فرهنگسراها و مراکز فرهنگی نیر یکی دیگر از راهکارهایی است که با استفاده از آن می‌توان به روشنگری پیرامون مواد مخدر پرداخت و از آن طریق بخشی از اقشار جامعه را درگیر موضوع مبارزه با مواد مخدر ساخت.

8_ تدوین سند ملی جامع مبارزه با مواد مخدر با رویکرد اجتماعی: تدوین سند ملی جامع مبارزه با مواد مخدر با رویکرد اجتماعی نیز می‌تواند زمینه و بستر همگانی ساختن مبارزه با مواد مخدر را فراهم ساخت.

9_ شناسایی افراد و گروه‌های موفق در مبارزه با مواد مخدر و تشویق آنان نیز یکی دیگر از روش‌های همگانی ساختن مبارزه با مواد مخدر است.

10_‌ سازماندهی وعاظ و سخنرانان مذهبی و ائمه جمعه و جماعت به منظور توجیه مذهبی مردم در خصوص این که کمک به بازگشت یک معتاد به زندگی و حل مشکل خانواده او همانند کمک به ایتام و مساکین، کار خیر و حسنه محسوب می‌گردد.

11_‌ تقویت و ایجاد حساسیت بیشتر واحدهای پلیس من جمله پلیس مبارزه با مواد مخدر در توجه و دقت بیشتر به این مهم و پیگیری تا حصول نتیجه و حضور کارشناسان و مربیان آموزشی پلیس در مجامع همئمی از جمله مدارس و توجیه عالمانه دانش‌آموزان و همچنین اولیای آنها.

12_ استفاده از پتانسیل اثرگذار نیروی مقاومت بسیج و دیگر سازمان‌های مردم نهاد در امر اطلاع رسانی و پیشگیری.

انتهای پیام/