باراک اوباما مودب است؟

به گزارش گروه "رسانه‌های دیگر" خبرگزاری تسنیم، 1- اخیرا دکتر روحانی، رئیس جمهور محترم در گفت وگو با روزنامه انگلیسی فایننشال تایمز مدعی شده اند «اوباما را خیلی باادب و باهوش یافتم» اگرچه ایشان به صراحت منظور و ابعاد هوشی و ادبی اوباما را مورد اشاره قرار نداده اند اما باید گفت هیچ ایرانی وطن دوستی حاضر به پذیرش این کلام ناهضم و مخالف منافع ملی از سوی رئیس جمهور نیست. به طور طبیعی اطلاع از معیار های سنجشی آقای روحانی درباره جنس و میزان ادب اوباما به راحتی می توانست زمینه ارزیابی و قضاوت های اجتماعی را درباره این سخن احساسی غیراصولی فراهم کند که اینگونه نشد. به هر حال خصومت ایدئولوژیک اوباما با ملت ایران و جایگاه ملی آقای روحانی که مجری قانون اساسی و یکی از شخصیت های ارشد اجرایی کشور محسوب می شود نوعا اینگونه تمجید بی مبنای دشمن از سوی رئیس دولت را به طور شکلی امری قابل تامل و حساسیت برانگیز می کند.

2- یکی از اوصاف مدیریتی باراک اوباما تهدید مکرر نظامی– اقتصادی ایران است. البته ناگفته پیداست در چند سال اخیر این تهدید در بخش های متعددی از قبیل تحریم نظامی و مالی، ترور دانشمندان، تخریب زیرساخت های اقتصادی کشور، کارشکنی در فعالیت های علمی– هسته ای کشور، طراحی و اجرای عملیات های تروریستی در مناطق مرزی و... جامه عمل به خود پوشیده است. در یک نگاه کلی غیرت ملی مانع از آن است که انسان وطن دوست غیرتمند ولو لائیک چنین دشمنی را مودب بنامد. اینجا دیگر بحث از بی ادبی های سیاسی رایج در دولت اوباما از قبیل دادن جنس تقلبی شیردال به محضر ملت ایران به عنوان یک جنس اصلی نیست. بلکه بحث از بی ادبی ماهیتی رئیس دولتی است که در انظار عمومی مکررا زبان به تهدید نظامی ملت بزرگ ایران می گشاید. در حقیقت این سخن مشابه آن است که ایرانیان شخص صدام ملعون یا نتانیاهوی تروریست را فردی مودب بدانند. در حالت خوش بینانه مودب نامیدن اوباما اوج ساده اندیشی است.

3- نگاهی گذرا به کارنامه دولت اوباما در کشورهای منطقه از جمله عراق، افغانستان و پاکستان موید آن است که اوباما با شعار پوشالی و دروغین دفاع از حقوق بشر، تامین امنیت جهانی و مبارزه با تروریسم بین المللی فرمان به کشتار دسته جمعی شهروندان بی گناه این کشورها داده است. روشن است یک فرد آمر به قتل جمعی از افراد بیگناه در کشور ثالث را (به هر بهانه و توجیهی) نمی توان از منظر بین المللی مودب دانست. طبعا منطبق با اتفاقات یادشده در آن کشورها عنوان جنایتکار جنگی بیشتر از واژه مودب زیبنده باراک اوباماست.

4- در نقد عمومی این سخن تمجیدی بی مبنا باید گفت به طور معمول باراک اوباما اگر اندکی هوش و ذکاوت سیاسی یا ادب انسانی داشت مطلقا در عرصه خصومت با جهان اسلام بازیچه دست صهیونیست ها نمی شد. حضور موثر در سیستم مهیا شده برای استثمار سایر ملل اقدامی غیرانسانی است که هیچ انسان مفهوما هوشمند و مودب تن به این رفتار سخیف ولو سودآور نمی دهد. سلطه گری و سلطه پذیری حکما قرینه ای بر بی هوشی یا بی ادبی طرف است. منطقا هیچ انسان باهوشی حاضر به غارت دارایی های دیگران نیست و هیچ انسان عاقلی هم نمی تواند چنین فردی را باهوش بداند. باهوش برشمردن اوباما و قائل شدن شأن مثبت برای این هوش سیاه مشابه آن است که فرد عاقلی با آب و تاب فراوان یک قاتل زنجیره ای را فردی باهوش و ذکاوت معرفی و به شکل ضمنی وی را تمجید و یک الگوی عینی برای جامعه بویژه نسل جوان معرفی کند.

5- از منظر شهروندان آمریکایی و مبتنی بر نظرسنجی های صورت گرفته توسط موسسه های مختلفی از قبیل گالوپ باراک اوباما به دلیل عدم رعایت حقوق شهروندی، تشویق آژانس امنیت ملی آمریکا برای شنود غیرقانونی مکالمات شهروندان آمریکایی، فراهم کردن زمینه ازدواج قانونی همجنسگرایان، دفاع از قانون آزادی حمل سلاح و حتی منع دخترانش از دسترسی به امکانات فیس بوک و توئیتر فردی فاقد آداب و مبانی معاشرت اجتماعی است یعنی عملا مبتنی بر فرهنگ لیبرال نیز اوباما فردی بی ادب و فاقد هوش اجتماعی است لذا اصرار رئیس دولت بر مودب بودن وی حتی از منظر آمریکایی ها نیز غیرقابل درک است.

6- مقابله همه جانبه و فراگیر با نظام جمهوری اسلامی، تسلیح و تجهیز تروریست های مخالف نظام، اعمال تحریم های خصمانه غیرانسانی بر ملت ایران و تلاش سازمان یافته تشکیلاتی برای مسدود کردن باب پیشرفت علمی و اقتصادی کشور از عمده ویژگی های مدیریتی دولت باراک اوباما در قبال ایران اسلامی محسوب می شود.

بدیهی است برهیچ یک از این اقدامات غیرانسانی ددمنشانه نمی توان عنوان تقصیر یا تسامح سیاسی نهاد بلکه مجموع این اقدامات عینا عداوت و دشمنی وحشیانه علیه یک ملت آزادیخواه است. قطعا باادب نامیدن دشمن ملت ایران ظلم مضاعفی بر کشور و ملت است.

7- از منظر فلسفی جایگاه ممتاز و اهمیت آزادی در زندگی فردی و اجتماعی انسان امری انکارناپذیر است. بی شک هیچ انسان منصفی نمی تواند تهدیدکنندگان چارچوب های آزادی های انسانی را فردی مودب بنامد. از منظر جهان بینی اسلامی نیز عمال شیطان که در پی به اسارت کشیدن جوامع بشری هستند، نمی توانند موصوف به صفت متعالی ادب و هوش باشند. باراک اوباما به عنوان رئیس جمهور کشوری که پرچمدار نظام سلطه در جهان است و به لطایف الحیل آشکارا و پنهانی در پی تدارک قیود ناگسستنی بر ذهن و اندیشه ملل مستضعف است، نمی تواند فردی باادب باشد.

8- عقلا آزادی واقعی، کمال انسانیت است و تحقق آن در تمام عرصه های فردی، مدنی، سیاسی، اقتصادی و فرهنگی زمینه ساز سعادت بشری به شمار می آید. طبعا محدودکنندگان آزادی های واقعی انسانی در عرصه های مختلف انسان های غیرمودبی هستند که بقای سیستم غیرالهی منسوب به خویش را در تحقیر دیگر ملل جست وجو می کنند لذا رئیس جمهور دولت استعماری آمریکا که اشتهار جهانی به ضدیت با آزادی ملل دارد نمی تواند مودب باشد.

9- از منظر روابط بین الملل نخبگان و سران کشورهای توسعه یافته مسؤولیت تعریف شده و مدون عقلانی در قبال تامین مصالح، منافع و حقوق حقیقی کشورهای توسعه نیافته دارند که مصوبات سازمان ملل و شورای امنیت ضمانت اجرائی این مسؤولیت است. در حقیقت ادب انسانی این مسؤولیت جهانی را بر دوش این افراد گذاشته است. بی توجهی به آزادی های سیاسی، تضعیف جریان آزاداندیشی و آزادی طلب در کشورهای جهان سوم، تحقیر فرهنگ و تمدن و باورهای اعتقادی کشورهای مستضعف و تدارک مقدمات و ابزارهای مادی و معنوی لازم برای تحقق سلطه پایدار بر ملل محروم از شاخص های اجرایی دولت تحت مدیریت اوباماست که نشان قاطعی مبنی بر بی ادبی اوباماست.

10- در خاتمه گفتنی است دشمنان حقیقی بشریت را نمی توان مودب دانست اگر چه آنها به دروغ و تزویر خود را حامی حقوق بشر معرفی کنند و اوباما نیز نمی تواند از این قاعده کلی مستثنا باشد. به نظر می رسد آقای روحانی که درس حقوق خوانده صرفا برای رعایت پرستیژ بین المللی خویش این کلام ناصواب را به نفع کدخدای مدنظر بر زبان جاری کرده است. بدیهی است مصالح و منافع ملی ارجحیت ذاتی بر منافع شخصی اشخاص ولو در جایگاه ریاست جمهوری دارد.

انتهای پیام/
خبرگزاری تسنیم: انتشار مطالب خبری و تحلیلی رسانه‌های داخلی و خارجی لزوما به معنای تایید محتوای آن نیست و صرفا جهت اطلاع کاربران از فضای رسانه‌ای بازنشر می‌شود.