کودکان با اختلال پرتحرکی، ۱۰ برابر بیشتر از افراد عادی به دام اعتیاد می‌افتند
خبرگزاری تسنیم: عضو هیات علمی دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان، دانشگاه علوم پزشکی ایران با تشریح علت اینکه چرا برخی کودکان بیشتر تنبیه می‌شوند، گفت: کودکان با اختلال پرتحرکی و بی توجهی تا ۱۰ برابر بیشتر از افراد عادی به دام اعتیاد می‌افتند.
دکتر محمد باقر صابری زفرقندی، روانپزشک در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری تسنیم، اظهار داشت: مردم از بیماری پر فعالیتی و کاهش توجه یا همان «ADHD» زیاد شنیده اند ولی در عین حال کمتر به آن توجه دارند و تقریباً این بیماری خصوصاً در افراد بالغ کمتر شناخته و درمان می‌شود. بیماری مذکور از دو قسمت متفاوت تشکیل شده است. به عبارتی دو بخش از سلامت فرد را متاثر می‌سازد و یا به عبارت دیگر دو اشکال عمده در بیمار ایجاد می‌کند که هر کدام می‌تواند زمینه مشکلات بعدی را فراهم کند.
وی در تشریح این بیماری عنوان کرد: قسمت اول پرفعالیتی است و قسمت دوم بر می‌گردد به اختلالی که در تمرکز و توجه ایجاد می‌شود، در افرادی که به اختلال پرفعالیتی گرفتار می‌شوند خصوصاً در سنین پایین، کوکانی بی قرار، پر تحرک، پرخاشگر، مخرب و بدون آرام و قرار هستند. به دلیل اینکه این کودکان هر چیزی را وارسی می‌کنند، به همه چیز دست می‌زنند و هیچ وسایل و تجهیزات منزل را سالم باقی نمی‌گذارند و معمولاً نیز در منزل تحت فشار و تنبیه شدید قرار می‌گیرند. به همین دلیل در مدرسه نیز مرتباً به دلیل رفتارهای خارج از حدود و ثغور مدرسه و به اتهام زیر پاگذاشتن قوانین مدرسه از طرف معلمان و اولیای مدرسه طرد می‌شوند و دائما شکایت بی انضباطی کودک به والدین گوش زد می‌شود.
این روانپزشک ادامه داد: کودک مذکور در یک چرخه معیوب طرد، تنبیه و سرزنش قرار می‌گیرد. ارتباط این کودکان با هم سن و سال‌ها نیز همیشه با بحران مواجه است و دوستان و هم بازی‌های او از نوع رفتار این کودکان ناراضی و اقدام به طرد او می‌کنند خصوصاً اینکه کودکان با بیماری پرفعالیتی ناخواسته و به صورت ناگهانی اقدام به رفتارهای پرخاشگرانه نسبت به همبازی‌های خود دارند. هل دادن، ضربه زدن ناگهانی و بدون هیچ دلیل اولیه از جمله رفتارهای خطرناک اینگونه بیماران است که می‌تواند سلامتی دیگران را نیز تهدید کند.
صابری زفرقندی تصریح کرد: توجه به این نکته مهم است که تمامی این رفتارها ناخواسته است. اطرافیان معمولاً این رفتارها را ناشی از تربیت بد و یا اختلال شخصیتی در فرد می‌دانند و این در حالی است که بعضاً خود کودک نیز از اینکه نمی‌تواند مثل بقیه باشد دچار ناراحتی و احساس گناه می‌شود. این بیماری اگر منجر به اختلال در توجه کودک شود باعث می‌شود که فرد نتواند بر روی یک موضوع تمرکز کافی داشته باشد. بنابراین، این کودکان دچار افت تحصیلی می‌شوند. در منزل حوصله نشستن برای انجام تکالیف را ندارند. در درس‌های فکری مثل ریاضی افت می‌کنند و نمی‌توانند آرام تلویزیون تماشا کنند و تا پایان برنامه‌ای را تماشا کنند.
وی بیان داشت: این در حالی است که از نظر هوشی این افراد معمولاً نه تنها مشکلی ندارند که شاید ضریب هوشی بالایی نیز داشته باشند. مجموعه این علائم نیز باعث می‌شود تا این کودکان بی‌گناه مورد سرزنش و تبیه کلامی، احساسی و فیزیکی والدین و معلمان قرار گیرند. زمانی این موضوع حادتر و پیچیده‌تر می‌شود که جزو درصدهای قابل توجهی از این دسته بیماران باشد و هر دو مشکل یعنی هم پرفعالیتی و هم کاهش تمرکز را توامان داشته باشند.
صابری زفرقندی گفت: اوج ایجاد اختلال در این گونه کودکان در سنین مدرسه است ولی شروع بیماری معمولاً از سه سالگی می‌باشد. متاسفانه والدین از مراجعه به روان پزشک برای درمان اینگونه کودکان مقاومت از خود نشان می‌دهند. خصوصاً از مصرف دارو شدیداً نگران و حتی الامکان در این زمینه مقاومت از خود نشان می‌دهند. شناخت‌های غلط خصوصاً به دلیل اظهار نظرهای عوامانه و از طریق افراد فاقد صلاحیت باعث می‌شود که والدین عوارض و ناهنجاری‌های ناشی از این بیماری را برای کودک خود بپذیرند ولی به گمان نادرست خود اجازه ندهند که فرزندشان داروهایی را مصرف کند که به زعم ناصحیح داروها ایجاد وابستگی می‌کند.
وی ادامه داد: از نظر کارشناسی همه باید بدانند که تشخیص درست اختلال پرفعالیتی و کاهش توجه ضروری است. این تشخیص باید توسط متخصصان امر که عموماً روان پزشکان هستند صورت پذیرد. با تشخیص درست درمان دارویی اجتناب ناپذیر است. با درمان دارویی درصد بالایی از بیماران کنترل می‌شوند و می‌توانند به زندگی عادی برگردند.
صابری زفرقندی اظهار داشت: با طی دوره درمانی و در سنین بالاتر با نظر پزشک معالج داروها قابل قطع شدن است. خطر وابستگی به داروهای تجویزی توسط پزشک در مقایسه با عوارض جسمی، روحی و روانی که به دلیل بیماری به کودک وارد می‌شود و برخی از این عوارض غیر قابل جبران است از اهمیت بسیار کمی برخوردار است و نباید در والدین نگرانی ایجاد کند و در صورت عدم درمان این اختلال علاوه بر خطر ورود این کودکان به جرگه بزه کاری و عادت به رفتارهای ضد قانونی متاسفانه شانس ابتلا به سوء مصرف مواد و اعتیاد در سنین بالاتر بسیار جدی است.
وی خاطرنشان کرد: کودکان با اختلال پرتحرکی و بی توجهی تا 10 برابر بیشتر از افراد عادی خطر افتادن به دام اعتیاد را دارند لذا شناخت به موقع و درمان مناسب و استمرار در درمان برای این کودکان امری واجب و اجتناب ناپذیر است. این مهمترین نکته ای است که والدین باید بدانند و به آن عمل کنند.
انتهای پیام/
