سوم نوامبر سالروز جنگ استقلال الجزایر، کشور یک میلیون شهید+تصاویر
خبرگزاری تسنیم: روز سوم نوامبر هر سال یادآور جنگ استقلال الجزایر است که طی آن یک میلیون الجزایری جان خود را فدا کردند تا کشورشان از زیر یوغ استعمارگران فرانسوی خارج شود.
به گزارش گروه بین‌الملل خبرگزاری تسنیم، سوم نوامبر هرسال یادآور «جنگ استقلال الجزایر» و خروج این کشور از یوغ استعمارگران فرانسوی است. جنگی که در آن یک میلیون الجزایری به شهادت رسیدند تا مردم این کشور را از چنگال استعمار غرب نجات دهند.
الجزایر
الجزایر کشوری در شمال قاره افریقاست که میان دو کشور مراکش و تونس قرار دارد. پایتخت این کشور «الجزیره» نام دارد و مردم آن از نژادهای عرب و بربر هستند. دین رسمی الجزایر اسلام است و مساحت آن حدود 2 میلیون 400 هزار کیلومتر مربع و جمعیت آن حدود 35 میلیون نفر است. زبان رسمی الجزایر عربی است و زبان‌های فرانسوی و بربری نیز در آن کار برد دارد. 99 درصد جمعیت مسلمانان الجزایر سنی مذهب و بقیه عمدتا مسیحی و کلیمی هستند.
الجزایر در گذشته یکی از مهمترین مستعمرات فرانسه به شمار می‌آمد. برای خیلی از فرانسوی‌ها - حتی برای روشنفکران فرانسوی مثل «آلبر کامو» که در الجزایر به دنیا آمده بود، تصور فرانسه بدون الجزایر سخت بود.
فرانسوی‌ها از سال 1830 میلادی الجزایر را مستعمره خود کرده بودند و خود را صاحبان این کشور می‌دانستند، به‌خصوص بعد از جنگ جهانی که براساس مفاد صلح ژنو مقرر شده بود، فرانسه مستعمرات خود در هند و چین را رها کند. در این زمان شعار «مارشال دوگل» این بود که «فرانسه بدون الجزایر، فرانسه نخواهد بود».
وقتی جوانان الجزایری مبارزه خود را برای استقلال الجزایر شروع کردند، شعار روزنامه‌های فرانسوی یک چیز بود: «موش‌ها را بکشید». اما {به زعم استعمارگران} موش‌هاکشته نشدند، آنها در مبارزه‌ای 8 ساله ذره‌ای کوتاه نیامدند. هنوز که هنوز است، پرونده‌های مربوط به «سازمان ارتش سری» فرانسه که مامور سرکوب الجزایری‌ها بود، حالت محرمانه دارد و دولت فرانسه اجازه باز شدن این پرونده‌ها را نمی‌دهد.
آغاز زمزمه‌های استقلال طلبی
پس از پایان جنگ جهانی دوم بود که زمزمه استقلال طلبی در الجزایر آغاز شد و به انقلاب سال 1954میلادی علیه استعمارگران فرانسوی منجر شد. آتش خشم الجزایری‌ها چنان تند و غضبناک بود که پیشنهادهای اصلاح‌طلبانه فرانسه در فرونشاندن آتش انقلاب الجزایر مفید واقع نشد و با مخالفت سخت مردم انقلابی این کشور روبه رو شد و تا به آن حد پیش رفت که به سقوط جمهوری چهارم فرانسه و روی کار آمدن «ژنرال دوگل» و جمهوری پنجم فرانسه انجامید.
همه پرسی سال 1959 استقلال کامل الجزایر را نشان می‌داد و ژنرال دوگل با وجود مخالفت شدید نظامیان و تندروهای فرانسه، قرارداد استقلال الجزایر را در سال 1962 امضا کرد و این کشور در سوم ژوئیه 1962 بعد از 132 سال استعمار فرانسه به استقلال رسید و در هشتم اکتبر همان سال به نام «جمهوری دمکراتیک مردمی الجزایر» به عضویت سازمان ملل متحد درآمد.
کشور یک میلیون شهید
مردم الجزایر در جنگ با استعمارگران فرانسوی با تقدیم یک میلیون شهید لقب «سرزمین یک میلیون شهید» را در میان کشورهای عربی و شمال آفریقا به خود اختصاص دادند.
البته این تعداد شهید بجز شهدایی است که مردم این کشور به رهبری «امیر عبدالقادر» در جنگ با ارتش فرانسه در اواخر قرن 19 و در راه آزادی کشورشان قربانی کردند.
تعامل فرانسوی‌های مدعی حقوق بشر با مردم الجزایر
فرانسوی‌ها در کشور الجزایر مرتکب جنایات وحشتناک بسیاری شدند و به گواه تاریخ از شدیدترین و بدترین شکنجه‌ها علیه مردم این کشور به طور عام و علیه انقلابیون به طور خاص و به‌ویژه در جنگ استقلال الجزایر استفاده می‌کردند.
آنچه در زیر می‌آید، تصاویر بخشی از ابزارها و وسایل شکنجه‌ای است که استعمارگران فرانسوی عموما و «فرناند میسونیه»، جلاد معروف فرانسوی به ویژه در اختیار داشت و به واسطه آنها در زمان اشغال الجزایر توسط فرانسوی‌ها 200 انقلابی الجزایری را به شهادت رساند.
این جلاد فرانسوی درباره کشتن این 200 انقلابی الجزایری گفته بود که «در زندگی‌ام صحنه‌ای زیباتر از قطع سر الجزایری‌ها ندیده‌ام».
آنچه در زیر می‌آید، تصاویری از این ابزار و وسایل شکنجه است:
