احوال حج_۳۷/ پرستو در قاف؛ سفرنامه‌ای که درس شد
علیرضا قزوه نویسنده «پرستو در قاف»:
سال 1372، سعادت حج نصیبم شد. این سفر همزمان با تشییع شهید آوینی بود، که حتی حضرت آیت‌الله خامنه‌ای نیز در آن حضور یافتند.
در همان مراسم، مطلع شدم همراه گروهی هشت‌نفره از هنرمندان (نویسنده، عکاس، شاعر) به حج مشرف می‌شوم.
هدف، ارائه آثار هنری برگرفته از این سفر معنوی بود.
از این گروه، چهار نفر از جمله آقای رحیم مخدومی و آقای رضا بنده خدا (که انسانی فرزانه و بی‌ادعا بود) سفرنامه نوشتیم.
در این جمع، نویسندگانی چون آقایان داوود غفارزادگان و محمدرضا بایرامی و عکاس برجسته، احمد ناطقی نیز حضور داشتند. من نیز سفرنامه‌ای با نام “پرستو در قاف” نوشتم.
این سفر، تجربه‌ای عمیق و پر از احساس بود که قلب را به سرزمین میقات پیوند داد. سال‌ها بعد، حدود 1387، در هندوستان، برای بار دوم به حج مشرف شدم. هرچند از این سفر یادداشتی ننوشتم، اما سفرنامه اول من، “پرستو در قاف”، در قالب کتابی منتشر شد و بخش‌هایی از آن برای سال‌ها در کتاب‌های درسی سال اول دبیرستان نیز تدریس می‌شد. این آغاز یک سفر معنوی و عاطفی بی‌بدیل بود.
